Tímarit iðnaðarmanna - 01.03.1931, Qupperneq 17

T 1 M A R I T
IÐNAÐARMANNA
er gott að bera einhverja feiti (bruna-olíu, bór-
salve, vaselín, olíu, smjör) á það sem kalið
er, þegar það er þiðnað, og verða þá lika
strokurnar liðlegri og sársaukinn minni eftir
á, einkum ef bundið er um líka, til þess að
útiloka loftið, þvi að það veldur mestum sárs-
aukanum, eins og við bruna. Stundum hefir ekki
kalið nema rjett bláskinnið (oft á úlnliðum,
þar sem mætast ermar og vetlingar, og á eyr-
um, nefi og kinnbeini). Slíkt kal batnar vana-
lega fljótt; liúðin flagnar af án þess að sár
komi undir, nýja skinnið skapast jafnóðum.
Annars er gerður sami greinarmunur á kali og
bruna, og talin 3 stig: 1. stig ef húðin er kal-
in. Hún er þá blárauð (bláæðar úttútnaðar)
kölcl og tilfinningarlaus. Aðgerð: liúðin þýdd,
borin feiti á og bundið um. Ef svona lcal kem-
ur oft á sama stað keinur það sem kallað
er kuldabólga, sem kemur oftast fyrir á börn-
um og kvenfólki, einkum ef það er eittlivað
veiklað (oft berkla-einkenni).
2. stig af kali: Blöðrur hlaupa upp eftir
skemri eða lengri tíma, oft eftir nokkra daga.
Þessar blöðrur eru aldrei eins spentar og
brunablöðrur, og eru oft fullar af gulleitum
gruggugum vökva. Eorin feiti á og bundið
um.
3. stig: frostið hefir lieltekið einhvern lí-
kamspart, hann er helfrosinn, dauður. Hann
þornar upp, verður svartur (kolbrandur). —
Búið um með venjulegum sáraumbúðum,
sjúklingnum komið til læknis. —
Þess skal getið að sje kal þýtt upp hastar-
lega (t. d. með heitu vatni) getur komið kol-
brandur í það sem kalið var, þó ekki sje
nema 1. eða 2. stig af kali. —
Iðnmálin
eru nú loks farin að komast á dagskrá þjóðar-
innar. Stjórnmálaflokkarnir eru loks farnir að
sjá, að iðnaður og iðnaðarmenn eiga lilveru-
rjett í landinu, og lilusta örlítið eftir kröfum
þeim, sem þeir óhjákvæmilega verða að gera.
Hafa landsfundir flokkanna tekið þess mál til
umræðu og gert þar eftirfarandi álykanir:
I.
Á verkalýðsráðstefnunni i Reykjavik i nóv.
var samþykt svo hljóðandi tillaga:
„Krefjast skal: 1. styttri námstíma fyrir iðn-
nema, 2. að skólatími sje innifalin í vinnutím-
anum, 3. að iðnin sje raunverulega kend nem-
unum, en þeir ekki aðallega notaðir sem ódýrt
vinnuafl, 4. að kaupgjald þeirra hækki.
Einkasamningar milli meistara og iðnnema
sjeu afnumdir, en i stað þeirra komi samningar
verkalýðsf j elaganna.
Yerkalýðsfjelögin sjái um, að kaupið sje
greitt í peningum vikulega“.
Á sambandsþingi Alþýðusambandsins nokkr-
um dögum seinna var sama tillagan samþykt
með lítið breytu orðalagi. Þó var fyrsti liðurinn
feldur niður.
II.
Á landsfundi Sjálfstæðismanna í febr. i vet-
ur voru samþyktar eftirfarandi tillögur:
„Landsfundur Sjálfstæðismanna lítur svo á,
að fjárbagsleg afkoma íslensku þjóðarinnar
verði aldrei trygg, ef framleiðsla hennar hvílir
mestmegnis á tveimur atvinnuvegum, og þar
eð livorttveggja er, að þörfin fyrir allskonar
iðnvörur hefir aukist með ári liverju og eins
lútt, að mikið af framleiðslu sjávarútvegs og
landbúnaðar er nú selt út úr landinu sem óunn-
ið hráefni fyrir lítið verð, þá skorar fundurinn
á miðstjórn flokksins og þingmenn að beita
sjer fyrir því, að Alþingi Islendinga geri ítar-
legar og alvarlegar ráðstafanir til eflingar inn-
lendum iðnaði og iðju.
Einkum og sjerílagi leggur fundurinn á-
herslu á,
1. Að í fundarsköp Alþingis verði tekið upp
ákvæði um sjerstakar fastanefndir i iðnað-
armálum i báðum deildum.
2. Að leiðrjett sje nú þegar það misræmi, sem
er á nokkrum stöðum í tollalöggjöfinni, að
efnivörur til innlends iðnaðar eru tollaðar
liærra en tilsvarandi iðnaðarmunir tilbúnir
og innfluttir frá útlöndum.
3. Að gerðar verði sjerstakar ráðstafanir til
þess að greiða fyrir fjármálaviðskiftum
[ 11
]