Vikublaðið - 10.02.1950, Page 3

CLARE THORNTON:
Hún sagði honum sögu sína
í JNG stúlka í slitnum
^ útifötum kom inn í
lítinn hressingarskála í
City. Var þarna fullt af
fólki. Þetta var
klukkan hálf
eitt. — Stúlkan
settist við borð
í einu horninu.
Það leið dálítil
stund þangað til
þjónustustúlk-
an kom til ungu
stúlkunnar. En
hún sat og
horfði fram fyr-
ir sig án þess að veita
neinu athygli. Stúlk-
an var mögur og föl
yfirlitum. Hún var auð-
sjáanlega lúin bæði á
sál og líkama. Hún virt-
ist hafa misst allan á-
huga fyrir lífinu vegna
þreytu.
Margir horfðu með
meðaumkun á stúlkuna. En í
London er fjöldi kvenna, sem
eru þreyttar og aumingja-
legar. En þessi stúlka var
óvenjulega fögur. Hún var
smávaxin, hárið gullið og mjúkt. Hún var indæl
en veikluleg. Hún virtist ekki hafa það þrek,
sem nauðsynlegt er til þess að heyja hina hörðu
lífsbaráttu í City.
Fram við dyr sat ungur maður einn við borð.
Unga stúlkan leit á hann. Hún sá, að hann var
hár vexti, dökkhærður og fríður sýnum. Hann
minnti hana á mynd af
riddara, sem hún hafði ein-
hvers staðar séð. En svo
fór hún að hugsa um sína
hagi og hætti að horfa á
unga manninn og gleymdi
honum. Ungi mað-
urinn við dyrnar
veitti henni at-
hygli. Honum þótti
hún indæl. Hann
horfði á hana og
gdeymd.i eggjun-
um og brauðinu
sem hann hafði
byrjað að borða.
Hann sá, að þjón-
ustustúlkan færði
ungu stúlkunni
kaffi, brauðhnúð
og smjör. Hún fór
áð drekka kaffið
og borða brauðið,
en virtist eiga bágt