Vikan - 03.01.1952, Blaðsíða 12

12
VIKAN, nr. 1, 1952
er góð og vammlaus, og ég elska hana af öllu
hjarta.“
„Og samt ætlar þú ekki að segja henni, að þú
sért skuldugur, Áki?“
„Jú, henni, en ekki foreldrum hennar og
kannski ekki keisaranum. Þau hafa heyrt fleipur
um skuldir mínar, og ég verð að friða þau með
því að sýna reikningana slétta.“
' „Það gleður mig, að þú skulir hafa verið svona
einlægur við mig, Áki,“ sagði Áribert. „Og nú
ætla ég að verða einlægur við þig á móti: Þú
gengur aldrei að eiga Önnu prinsessu."
„Og hversvegna ?“ sagði Áki.
,, Af þvi að foreldrar hennar leyfa það aldrei.
Áf því að þú getur aldrei sýnt þeim slétta reikn-
inga. Af því að Leví Sampson lánar þér aldrei
milljón.“
„Talaðu svolítið sltýrar."
„Já, nú skal ég skýra þetta fyrir þér. Þér var
rænt — mér þykir leitt að þurfa að segja það
— þér var rænt x Ostend.“
„Já, það er satt.“
„Og veiztu hversvegna?"
„Ég býst við að bölvuð.rauðhattaða konan og
kumpánar hennar hafi viljað kúga út úr mér
fé. En til allrar hamingju tókst þeim það ekki,
þökk sé þér.“
„Ekki að öllu rétt," sagði Ái'ibert. „Þau vildu
ekki fá neitt frá þér. Þau vissu ósköp vel, að
þú ert auralaus. Þáu vita, að þú ert prakkara-
strákurinn meðal evrópsku prinsanna, ábyrgðar-
laus gagnvart þegnunum. Á ég að fræða þig á
því, hversvegna þau rændu þér?“
„Hvenær ætlarðu að hætta reiðilestrinum,
kæri frændi?"
„Þau rændu þér einungis til að hindra þig í
að komast til Englands, svo að þú gætir ekki
átt þessi viðskipti við Leví Sampson. Og ég sé
ekki betur en þeim hafi tekizt það. Heldurðu þú
getir ekki fengið peningana hjá einhverjum öðrum
fjármálamanni i Evrópu, fyrst Leví Sampson
bregzt þér?“ ,
„Óhugsandi," svaraði Áki prins stillilega. „En
sjáðu til, ég skal fá þá hjá Leví Sampsyni. Levi
hét mér þessu, og ég þekki Leví það, að ég veit
hann gengur ekki á gefin heit. Hann sagði, að
peningarnir skyldu vera mér til reiðu, þar til —“
„Þar til hvað?“
„Þar til í lok júnímánaðar."
„Og nú er langt liðið á júlí.“
„Einn mánuður er ekki neitt. Hann má vera
feginn að geta lánað peningana. En hvernig í
dauðanum getur þér dottið í hug, að efnt hafi
verið til samsæris gegn mér? Þetta er blátt
áfram hlægilegt. Samsæri gegn mér? Hvers-
vegna?"
„Hefuröu ekkert hugsað um kónginn í Bosníu?"
spurði Aribert kuldalega.
„Kónginn í Bosníu ?“
„Ég þarf ekki að segja þér, að kóngurinn 1
Bosníu er mjög vinveittur Austurríkisstjórn, því
að hún kom honum til ríkis. Ög Austurríkisstjórn
hefur reynt mikið til að útvega honum gott kvon-
í'ang."
„Nú, þvi má hann ekki' fá gott kvonfang?"
„Og hann fær það líka. Ekkert er liklegra en
hann gangi að eiga Önnu prinsessu."
„Ekki meðan ég er á lifi. Hann bað hennar
fyrir ári, en var gerður afturreka."
„Já, en hann biður hennar bara aftur, og i
næsta skipti verður hann gerður afturreka. Ó,
Áki, skilurðu ekki, að mennirnir, sem standa að
samsærinu, vita allt um þína hagi og vilja koma
í veg fyrir, að þú kvænist önnu? Eini maður-
inn í allri Evrópu, sem gæti haft eitthvað á móti
því þú kvæntist henni, er auðvitað maðurinn,
sem vill kvænast henni sjálfur." Áki fölnaði í
framan.
„Aribert, ætlarðu þá að telja mér trú um, að
það hafi verið fulltrúar kóngsins í Bosniu, sem
höfðu vörzlur á mér í Ostend."
„Já“
„Til þess að koma í veg fyrir ég hefði t«i af
Leví Sampsyni og afstýra þannig gersamlega
ég fengi Önnu?“
Aribert kinkaði kolli.
„Þú ert góður vinur minn, Aribert. Þú ert mér
velviltur. Og þér skjátlast ekki. Þú hefur íhugað
málið grandgæfilega ? “
„Ertu búinn að gleyma dauða Reginalds Dimm-
oka ?“
„Ég man þú sagðir mér hann hefði dáið.“
„Það sagði ég ekki. Ég sagði, að hann hefði
verið myrtur. Það var einn þátturinn í samsærinu,
Áki minn.“
„Svei!“ sagði Áki. „Ég tnii ekki, að hann hafi
verið myrtur. Og hvað Leví Sampsyni viðvíkur,
þá þori ég að veðja við þig þúsund mörkum, að
við komumst að samkomulagi og að ég hafi
milljónina í höndunum, áður en ég fer frá Lund-
únum.“ Aribert hristi höfuðið.
„Þú virðist hafa mikið álit á Leví Sampsyni.
Hefurðu kynnzt honum fyrr?“
„Já.“ Áki hikaði stundarkorn," litið eitt. Allir
prinsar meginlandsins hafa átt eitthvað saman
við Leví Sampson að sælda."
„Ekki ég,“ sagði Aribert.
„Þú! Þú ert svoddan draugur." Hann klyngdi
silfurbjöllunni. „Hans! Vísaðu Leví Sampsyni
inn fyrir."
Nú dró Aribert sig í hlé, en Áki prins settist
í stóra plussstólinn og tók að rýna í blöðin, sem
Hans hafði lagt þar nokkru áður.
„Góðan dag, yðar hátign," sagði Leví Sampson
og hneigði sig, þegar hann kom inn. „Ég vona
þér séuð við góða heilsu."
„Já, prýðilega, þakka,“ svaraði prinsinn.
Enda þótt Leví Sampson hefði haft mikil sam-
skipti við konungborna menn, þá hafði honum
aldrei lærzt að hefja samtal við þá. Þegar frá
leið óx honum venjulega ásmegin, en í byi’jun
var hann ævinlega klaufalegur, vildi roðna og
var gjarn til að svitna.
„Við skulum taka strax til starfa," sagði Áki
prins. „Fáið yður sæti.“
„Ég þakka yðar hátign."
„Já, það var þetta lán, sem ég hafði beðið
yður um — mig minnir það hafi verið milljón,"
sagði piúnsinn uppveðraður.
„Milljón var það,“ sagði Leví og fitlaði við
löngu úrkeðjuna.
„Ég hef að öllu leyti undirbúið þetta. Hér eru
samningsskjölin, og mér þætti vænzt um við
getum útkljáð þetta nú þegar."
„Einmitt það, yðar hátign, en —“
„Því segið þér en? Fyrir rúrnum mánuði sam-
þykktuð þér að yðar leyti trygginguna, þó að
ég viðurkenndi hún sé nokkuð óvenjuleg. Þá
samþykktuð þér einnig vextina. Það eru ekki allir,
sem geta lánað yður fé fyrir fimm og hálfan af
hundraði. Og að tíu árum liðnum verður féð end-
urgreitt að fullu. Mig minnir ég hafi skrifað yð-
ur, að Anna prinsessa, sem væntanlega verður
eiginkona min, eigi um það bil fimm milljónir
marka, en það gerir yfir tvær milljónir í yðar
gjaldeyri." Áki prins þagnaði. Honum þótti
minnkun að ræða um einkamál sin við fjármála-
mann, en hugsaði samt það gæti verið hentugt
við þetta tækifæri.
„Hlustið nú á mig, yðar hátign. Svona liggur
landið fyrir mér,“ hóf Leví Sampson máls. „Hlust-
ið nú á mig. Ég skrifaði yður ég mundi hafa féð
til reiðu til júníloka og að þér yrðuð að x-æða
hér við mig fyrir þann tíma. Nú ályktaði ég, að
þér hefðuð orðið yður úti um lán eftir einhverj-
um öðrum leiðum, þar sem ég hef ekkert af yður
heyrt og þar sem umboðsmenn mínir í Þýzka-
landi hafa ekki haft neinar spui-nir af yður. Það
hefur verið mjög erfitt að koma út peningum
síðustu mánuðina."
',,Því miður tafðist ég alllengi í Ostend," sagði
Áki prins með eins miklu stærilæti og hann þorði.
„Vegna áríðandi erindagerða. Ég hef ekki orðið
mér úti um lán annarsstaðar, en- milljónina þarf
ég nauðsynlega að fá. Mér þætti vænt um, ef þér
vilduð leggja þetta inn hjá bankamönnum mín-
um hér í Lundúnum."
„Það hryggir mig rnjög," sagði Levi Sampson
með svo miklum kurteisishreim í röddinni, að hann
varð hissa á sjálfum sér, „en nú hafa samstarfs-
menn mínir sent peningana í aðra átt — til Suð-
ur-Ameríku. Ég veit ekki, hvort yður langar að
vita það, en við höfum lánað féð til stjórnarinn-
ar í Tsíle."
Til vinstri: Hindúar skvetta vatni og púðri hver á annan við hátíðahöld, sem haldin eru til a3
fagna komu sumarsins. Þessi hátíðahöld eru til dýrðar guðinum Krishna. — Efst til hægri: Stein-
bítstegund, sem lifir i Kongófljóti, snýr maganum upp, þegar hann syndir. — Neðst til hægri:
Hversu lengi hafa sjó-skjaldbökumar reikað um lönd og láð í óbreyttri mynd? 200,000,000 ár.