Vikan - 13.11.1952, Blaðsíða 8

8
eftir GEORGE McMANIIS
HB|ómleikar hjá Gissuri.
Gissur: Nú get ég hvílt mig, því Rasmína er farin-
á útsölu. Bg vona bara að ég verði ekki leiður á
kyrrðinni.
Kalli kúla: Dinty tók upp á nokkrar grammó-
fónplötur á laugardaginn. Héma eru þœr.
Gissur: En hvað það var gaman. Komdu með
þœr inn. Rasmína er ekki heima.
Gissur: Hávaðinn í Dugan heyrist upp yfir alla
hina. Tra — la — la
Frúin: A-ha, svo Gissur er að skemmta sér með-
an Rasmína er ekki heima.
Maðurinn: Það er ekki vist . . .
Frúin: Það er svei mér gott að ég hitti þig.
Það er heill hópur af fyllibyttum að syngja heima
hjá þér.
Maðurinn: Það er ekki víst . . .
Rasmína: Þá verð ég að flýta mér heim.
Þjónninn: Tveir aðálsöngvarar frá Öskurapa-
óperunni eru að spyrja eftir þér.
Gissur: Farðu með grammófóninn niður í
kjallara og feldu hann vel.
Maðurinn: En — elskan min — það er ekki
víst ...
Frúin: Þegiðu asninn þinn. Þið afsakið
hvem annan.
Rasmina: Eg get ekki farið á útsöluna.
1. söngvari: Má ég kynna hr. Sendro, tenórinn frœga Rasmína: Að hugsa sér hvað fólk getur
frá Öskurapaóperunni, sem var að syngja fyrir manninn verið fáfrótt. Þessi frægi söngvari er að syngja
yðar í von um að hann styrkti okkur. og svo kállar hún hann hóp af fyllibyttum.
Gissur: Þetta kom sér svei mér vel. Ætli hún hafi viljað að ég missti af útsol-
unni ?
Blessað
barnið!

Mamman: Heyrðu elskan, garðurinn er orðinn
hrœðilega loðinn. Farðu nú út og sláðu hann.
Pabbinn: Ha — já, elskan. Eg skal gera það
strax.
Pabbinn: Lilli, pabbi skal gefa þér heilar tvœr krónur, ef þú Lilli: Þ
slœrð garðinn. Nú veit t
Lilli: Þú efnir loforðið, er það ekki? ég geti ht