Vikan - 30.04.1953, Síða 2

PAefmrinn ,líllinn 1,31,5 ,rænlia
J- f W m W E Æ TPrn™ 7) nlrl nf 7i7o Q

ífrá-
sögur
færandi
I*AÐ hefur svo margt gáfu-
le.gt verið skrifað um kartöflu-
rækt síðan striðinu lauk, að það
mundi fylia heilan poka. Tii dæmis
las ég i fyrra sérpreniaða og
myndskreytta grein um kartöflu-
rækt, og það sem ég vissi ekki
um kartöfiur að iestrinum lokn-
um, það hafði ég hvort eð var ekki
hugmynd um áður en ég byrjaði.
Ef nokkuð er hægt að finna að
mönnunum, sem skrifa um kart-
öflurækt af þekkingu og viti, þá
er það kannski helzt, að þeir bíti
sig of fasta í kartöflumar á kostn-
að þeirra, sem stinga þeim niður
í jörðina. Auðvitað er engum blöð-
um um það að fletta, að kartafl-
au er númer eitt í þessu máli.
En ég lield samt að sérfræðing-
amir gætu að skaðlausu skrifað
svolítið um kartöfluræktendur, til
dæmis einn kapitula á móti hverj-
um tiu um jarðávöxtinn sjálfan.
S ANNLEIKURINN er sá, að
það eru nú þegar feiltnmargir
kartöfluræktarmenn á landinu,
sem hefðu gott af því að sjá eitt-
hvað fallegt um sjálfa sig á prenti.
Þetta em þeir kartöfluræktar-
menn, sem em það ekki af guðs
náð, heldur miklu fremur af náð
og viija konunnar sinnar. Eg veit
ekki hvernig þessum málum er
háttað í sveitinni, en ég held mér
sé óhætt að fullyrða, að í Reykja-
vík sé urmull af svona mönnum,
enda rækta Reykvíkingar alveg
ógrynni af kartöfium.
Ef einhvern langar til að sjá
kartöfluræktarmann, sem ekki er
kartöfiumaður af lífi og sál, þá
þarf hann ekki annað en skjótast
inn í garðlönd bæjarins næstu vik-
urnar. Bærinn hefur af miklum
myndarskap hlúð að kartöflurækt
undanfarin ár, en ein af afleiðing-
um þess er sú, að nú em senni-
lega fleiri Reykvíkingar með rig
í bakinu á liaustin en nokkurn-
tíma áður í sögu höfuðstaðarins.
I»að eru til menn, sem eru skap-
aðir til að rækta kartöflur, og
svo em á hinn bóginn til menn,
sem em skapaðir til að liggja
uppi í dívan. I>að eru þeir síðar-
nefndu, sem hefðu gott af því að
fá nokkur vel valin hvatningar-
orð, næst þegar sérfræðingarnir
gefa út bækling.
Eg veit ekki hvernig þessir menn
líta út í sveitinni, en í Reýkjavik
em þeir auðþekktir, þó þeir séu
á kafi I arfa. 1 fyrsta lagi em þeir
ákaflcga stúrnir á svipinn. 1 öðru
lagi eru þeir ákaflega sorgmædd-
ir á svipinn. Og í þriðja Iagi eru
þeir með tárin I augunum.
Á EINTJM S'I’At) skammt frá
Reykjavík hafa margar húsmæð-
ur tekið sig saman um að rækta
kartöflur, og í maí og september
er þar bókstaflega kvikt af eigin-
mönnum, sem frekar vildu liggja
uppi í dívan. I>eirra kartöfluferill
er í stuttu máli svona:
1. Eiginkonan kemur inn í
gallabuxum og bússum og segir:
„Jæja, Jón minn, þá er kominn
tími til að fara í garðinn.“ (Jón
tekur andköf.)
2. Eiginkonan færir Jón í gaml-
ar buxur og rekur kvísl upp í
fangið á honum. (Jón fær svima).
3. Eiginkonan ýtir Jóni út úr
bílnum og leiðir hann inn í miðj-
an garðinn. (Jón stynur.)
4. Einn poki af kartöflum sett-
ur niður; eiginkonan fer með Jón
í bæinn.
Svo kemur september, og þá
er sagan svona:
1. Eiginkonan kemur inn í
gallabuxum og bússum og segir:
„Jæja, Jón minn, þá er kominn
tími til að taka upp.“ (Jón sýpur
hveljur.)
2. Eiginkonan færir Jón í gaml-
ar buxur og regnkápu og rekur
kvisl upp í fangið á honum. (Jóni
sundlar.)
3. Eiginkonan ýtir Jóni út í
rigninguna og leiðir hann inn I
miðjan garðinn (Jón andvarpar.)
4. Eiginkonan fer inn í skúr
að smyrja brauð; Jón tekur upp
kartöflur,
5. Eiginkonan fær sér sígar-
ettu; Jón tekur upp kartöfíur.
6. Eiginkonan horfir hugsi út
í rigninguna; Jón tekur upp kart-
öflur.
7. Verkinu, lokið; eiginkonan
fer með Jón og einn poka af kart-
öflum í bæinn.
ÞeTTA var stutt lýsing á lífi
kartöfluræktarmanns, sem frekar
vildi gera eitthvað annað. Svo eru
líka (eins og fyrr er sagt) til
menn, sem hafa feikn og ósköp
mikla ánægju af að ræltta kartöfl-
ur. I»eir fá upp tíu poka á móti
einum hjá Jóni. En kona Jóns
hefur hrottalega gaman að kart-
öflurækt, svo að það skiptir engu
”4U- - g.j.a.
Svar til Einnar vonsvikinnar:
E>ú færð sérstakt eyðublað til út-
fyllingar hjá Tryggingarstofnun rík-
isins, en fyrst þarftu að fá meðlags-
úrskurð frá Sakadómara, því faðir-
inn þarf að skrifa undir það að
greiðsla fari i gegnum Tryggingar-
stofnunina.
•
Mig langar til að biðja þig að gefa
mér upplýsingar um, hvort hœgt sé
að fá myndir, sem komu í Vikunni,
nr. llt 1951, frá Húsmœðraskóla Suð-
urlands (að eldhúsinu).
Gömul námsmeyja.
í>ví miður eigum við ekki mynd-
irnar, en Ólafur Magnússon ljós-
myndari, Templarasundi 3, Reykja-
vík, tók neðri myndina á forsíðunni
og okkur þykir líklegt að hann hafi
líka tekið myndina af eldhúsinu. Það
væri því reynandi að skrifa honum.
Efri myndina á forsíðunni tók Árni
Matthíasson frá ísafirði.
Framhald af bls. 8.
aratröppur, þá raskaði það ekki ró ■
minni svo orð væri að gerandi.
Frænka mín gat auðsjáanlega elt
uppi hvað sem var, en hún átti dálítið
erfiðara með að sveigja frá hlutum,
sem ekki hreyfðust. 1 nokkrar hræði-
legar sekúndur braut ég heilann um
það, hvort hún ætlaði heldur að aka
inn í strætisvagn eða fljúga ýfir
hann, en hún kaus þá heldur að
sveigja upp á gangstéttina og senda
fótgangandi fólk skrækjandi í allar
áttir. Ég æpti af fögnuði, þegar ég
kom aftur auga á steinsúlurnar við
húsið hans frænda míns.
— Þarna sérðu, sagði frænka. —
Þetta gekk ljómandi vel. Og ég fór
að skilja, að hún líti ökuferðir öðr-
um augum en ég.
Hún miðaði vandlega á hliðið,
beygði án þess að draga úr ferðinni
og ók beint á vinstri stólpann.
— Hvernig stendur á þessu ? hróp-
að hún sárgröm, eins og hún grunaði
súluna um samsæri gegn sér. Eg
staulaðist út úr bílnum og mér til
mikillar undrunar fann ég, að ég
hafði enn hár á höfðinu.
Nýi bílinn hans frænda mins var
ekki nærri eins fallegur og áður. Satt
að segja líktist hann mest harmoníku.
Frændi kom í tæka tíð til að sjá.
kranabíl draga dýrgripinn í burtu.
Svipurinn á honum var líkastur þvív
að hann hefði tapað trúnni á lífið og
mennina. Ég beið ekki eftir því að
heyra hvað hann segði við frænku
mína, en hann náði sér aldrei eftir
þetta áfall.
Akranes — NAgrenni!
Bœkur
Pappír
Ritföng
Skrautvörur
Allskonar vörur til tækifærisgjafa
BDKAVERZLUN
Andrés Níelsson K.f.
Sími 85, Akranesi.
............................................................................................................................. n iiihiiih iiiiiiiiiiiiiiiiiimi)'>'*
Otgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Gísli J. Ástþórsson, Tjamargötu 4, sími 5004, pósthólf 365*
2