Vikan - 07.05.1953, Blaðsíða 8

RASMÍNU STUNGEÐ INN.
eftir GEORGE McMANUS
Gissur: Ágœtt, Jói. Eru állir komnir? Segðu
Dinty að skilja eftir eitthvað af steikinni handa
mér. Eg kem bráðum.
Rasmína: Pabbi þinn skal svei mér fá fyrir ferð-
ina, þegar hann kemur á Dinty-barinn. Ég verð
kominn þangað á undan honum.
Dóttirin: Vertu ekki svona grimmlynd, mammg.
Ég œtlaði að nota bílinn.
Gissur: Nú verð ég að vera snar t snúni/ng-
um. Hún setur allt á annan endann hjá Dinty.
Halló! Er þetta á lögreglustöðinni? Þetta er
Gissur. — Já — halló — Erlendur yfirlögreglu-
þjónn!
Erlendur: Gissur! Er búið að stela bílnum þín-
um? Hafðu engar áhyggjur. Við finnum hann.
Hvar verðurðu ?
1. lögregluþjónn: Við sendum öll mótorhjólin
á eftir honum.
2. lögregluþjónn: Ég vissi, að við fengjum ekki
að Ijúka spilinu.
Lr'issur: Nú get eg setio rolegur á
Dinty-bamum i kvöld, nema strákarn-
ir fari að slást.
1. lögregluþjónn: Þessir þorparar halda álltaf að þeir
sleppi, ef þeir aka nógu hratt.
2. lögregluþjónn: Já, þetta er áreiðanlega númerið lians
Gissurrar.
Rasmína: Hvem œtli lögreglan sé að elta á öllum þessum
mótorhjólum.
1. íögregluþjónn: Þér eruð i stolnum bíl og
verðið að koma með okkur á stöðina.
Rasmína: Hvemig vogarðu þér að tála svona
við mig. Ég skal brjóta í þér hvert bein.
2. lögregluþjónn: Svona, engan mótþróa.
Rasmina: Þetta er svívirðilegt! Náið strax
í manninn minn. Ég verð hér ekki einni min-
útu lengur.
Fangavörðurinn: Feginn verð ég, þegar ég
má sleppa yður.
Dinty: Lögreglan vill tála við þig, Gissur. Bíllinn
þinn er fundinn og þjófurinn situr inni.
Gissur: Segðu þeim að senda mér bílinn og geyma
þjófinn. Ég verð að Ijúka þessu spili.
Gestur: Það er víst satt sem þú segir, að þú hafir
aldrei lœrt að spila.
Artur Huff heitir maður-
inn hér næst til hægri.
Hann er 37 ára. Fyrir
skemmstu heimsótti lög-
reglan í New Jersey hann,
til þess að spyrjast fyrir
um konu hans (33 ára),
sem virtist vera horfin. Þau
urðu málaiok, að lögreglu-
mennirnir hófu leit í hús-
inu, og í grunnri og þröngri
gröf undir kolabing í kjall-
aranum (neðri . myndin)
fundu þeir lík konunnar. I
sama mund og líkið kom í
ljós, sleit Huff sig lausan
og lagði á flótta. Hann varð
þó handsamaður eftir
klukkustundar eltingarleik,
og nú segir lögreglan, að
hann hafi játað að hafa
myrt konu sína, er þau
lentu í rifrildi. Hann á
þrjár ungar dætur.
* *
Á myndunum uppi í
horni er kunnur Banda-
ríkjamaður og dóttir eins
kunnasta núlifandi Norð-
mannsins. Bandaríkjamað-
urinn er Henry Cabot
Lodge, aðalfulltrúi þjóðar
sinnar hjá Sameinuðu Þjóð-
unum, en stúlkan er Curie
Lie, dóttiV Trygve Lie,
fyrrverandi aðalritara sam-
takanna.
LODGE
er harður í horn að taka,
og talsverður viðburður
þótti það, er hann neitaði
að heilsa rússnesku fulltrú-
unum á allsherjarþinginu
með handabandi um það
leyti sem þingið var sett.
Eru um það skiptar skoð-
anir, hvort þetta hafi verið
sterkur leikur hjá honum.
CURIE
sem er 26 ára, hefur
hinsvegar vakið á sér at-
hygli með því að tilkynna,
að hún ætli að verða banda-
rískur rikisborgari.
Slysin á vegunum
Fjórir Islendingar létu lífið í bifreiðaslysum i
fyrra, en í Reykjavik líður varla sá dagur, að blöð-
in hafi ekki fréttir að segja af árekstrum og öðrum
umferðarslysum.
Oft eða jafnvel oftast má rekja slysin til ógæti-
legs aksturs. Til dæmis hefur lögreglan komist að
þeirri niðurstöðu, að árekstrum vilji fœkka þegar
mikil hálka er á götunum; þá gæta menn með öðr-
um orðum meiri varúðar en ella. Mætti þó í fljótu
bragði ætla, að slysum mundi fjölga í hálku, þegar
erfiðast er að hemja bílana.
Myndirnar hér til hægri eru teknar skömmu eftir
eitt af þeim þúsundum bifreiðaslysa, sem árlega
verða í Bandaríkjunum. Konan á börunum lét lífið
á afmælisdaginn sinn, þegar bíllinn, sem hún var
farþegi í, lenti í árekstri. Svarta örin bendir á öku-
manninn, sú hvíta á manninn hennar. — Efri mynd-
in sýnir dótturina, þegar hún fréttir andlát móður
sinnar.
„Bíðum við —- hver skyldi þetta nú vera?“
B|
es
ba_ Sað
ar
n
>ö
Pabbinn: Taktu nú vel eftir þvi, sem ég segi
þér. Þú ert álveg hœttur að gegna. Farðu upp
í herbergið þitt og komdu ekki niður fyrr en
þú hefur lœrt að hlýða. Ég skammast mín fyrir
þig.
Lilli: Engum þykir vcent um
mig. Ég œtla að taka saman
dótið mitt og strjúka.
Lilli: Blessaður, Snati. Við liöfum
verið góðir vinir, en nú verðum við að
slcilja. Vertu ekki hryggur, en hugsaðu
einstöku sinnum til min.
Hlli:
Alaska
Afríku. Pabbi skál fá að iðrast
þess, að hann skammaði mig.
Frú Jónina: Ég er að fara heim til hans Lilla með kökumar, sem
ég bakaði fyrir mömmu hans.
Frú Gvendólína: En livað það er skrýtið. Ég bakaði súkkulaði-
köku handa þeim.
Lilli: Þegar ég hugsa betur um það, þá er
þetta ekki rétti tíminn til að strjúka. Ég
œtla að fresta þvi. Þama koma konumar með
kökurnar.
8
9