Vikan - 14.02.1956, Síða 18

Lárétt skýring: 1 nema — 4 hérað í Noregi — 7 gróðurlaust — 10 guð —
11 himintungl — 12 breyta um árstið — 14 tveir eins — 15 hljóð — 16 vökvi — 17
tveir eins — 18 forðabúr — 19 kyrrð — 20 mánuður — 21 ungi •— 23 landslag -— 24
hljóð — 25 innvols — 26 lömun — 27 lifa — 28 tvennd — 29 menn — 30 bygging
-— 32 beygingarending •— 33 höfuðborg -— 34 fugl — 35 einkennisstafir ■— 36 brotsjór
— 37 á skútu — 38 nærgætni — 39 skyldmennið — 41 greinir — 42 beiðni um gjöf
— 43 sorg -— 44 í munni -— 45 smátæki — 46 sonur — 47 meira en nóga — 48
hestur — 50 tímabil — 51 jurt -— 52 haus — 53 lagarmál — 54 sterk — 55 hags-
munasamtök — 56 léttir — 57 spyr ■—• 59 kallar — 60 úrgangur — 61 engin —
62 ys -—■ 63 veiðiaðferð — 64 sjúkdómurinn.
Lóðrétt skýring: 1 farkostinn — 2 missir — 3 úttekið — 4 kast — 5 hljóð —•
6 tveir eins — 7 grunnur — 8 ungleg — 9 frumefni — 11 hljóð — 12 augnveiki —
13 óðagot — 15 lurkur — 16 hlý — 17 farga — 18 drykkur — 19 jarðefni — 20
líffæri — 22 trylltar — 23 gróðurlaus blettur — 24 kvenmannsnafn — 26 reipi —•
27 fitl — 29 ríki — 30 veldi — 31 skvamp — 33 athafnasvið — 34 buna —- 35 ein-
drægni — 36 hljóð — 37 sölnað gras — 38 vopn — 40 skordýr — 41 lykkja — 42
skammur tími — 44 ílát — 45 endurtekning — 47 espar — 48 bæklingur — 49 í
fjósi — 51 beygjulausu — 52 sefa — 53 dramb — 54 lögun —- 55 kort — 56 fisk-
hluti — 58 neitun — 59 sómi — 60 loftraki — 62 samtenging — 63 tveir eins.
Lausn á krossgátu nr. 797.
LÁKÉTT: 1 verk — 5 ást — 7 laga — 11 saup — 13 sóði — 15 ösp — 17
lækning — 20 lag — 22 skap — 23 kenna — 24 ódug — 25 ker — 26 vil — 27 gró
■—■ 29 iða — 30 volt — 31 vagn — 34 galli — 35 innar — 38 Prón — 39 gigt —
40 aular — 44 skraf — 48 rani — 49 ölið — 51 töf — 53 fas — 54 kát — 55 ská
— 57 erri — 58 nasir — 60 hver — 61 ina — 62 barónar — 64 Ari •— 65 meis —
67 rusl — 69 fitl — 70 sin — 71 tæla.
LÓÐRJÍTT: 2 espar — 3 ra — 4 kul -— 6 senn — 7 lóg — 8 að —-9 gildi —
10 vösk — 12 pækill — 13 snaran — 14 ugga *— 16 sker — 18 Kelti — 19 Ingvi ■— 21
auða — 26 vol — 28 ógn — 30 vanur — 32 nagar — 33 afi — 34 góa — 36 rif —
37 áta — 41 laf — 42 ananas — 43 risar — 44 sökin — 45 klárar — 46 rit —
47 börn — 50 sker — 51 teig — 52 frami — 55 svall — 56 árið :— 59 sófi — 62
bil — 63 Rut — 66 et — 68 sæ.
798. KROSSGÁTA VIKUNNAR
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 5:
1. Nútíminn, sem Chaplin gerði 1936, en sýnd
hefur verið hér á landi tvisvar.
2. Um aldamótin síðustu.
3. Webster.
4. Illugi.
5. Á föstudögum, því þá borða kaþólskir menn
ekki kjöt.
6. Síam, vegna hvíta fílsins á fána landsins
og skjaldarmerki þess.
7. Það er skagi, sem gengur út í Finnlands-
flóa, rétt vestan við Helsinki (eða suðvestur
úr lanainu).
8 Smith.
9. Á Breiðafirði.
10. Eiðurinn.
Hver dagur á sitt leyndarmál.
Framhald af bls. 5
SlMINN hringdi. Olga fékk ákafan hjartslátt.
„Tíu mínútna samtal við manninn með ill-
girnislega augnaráðið“, eða hvað ?
Nei, þetta var Tamarova greifafrú, sem var
að spyrja um Elenu. Hún hafði ekki séð hana
síðan um morguninn. Olga gat ekki gefið henni
neinar upplýsingar. '
Aftur hringdi siminn. Tíu minútna samtal við
manninn með illgirnislega augnaráðið? Já, það
reyndist rétt í þetta sinn.
SMÆLKI
—r- Ég skil ekki af hverju þér viljið endilega
taka úr mér botnlangann, læknir. Hann veldur
mér ekki sársauka, bara kitlar mig.
— Einmitt! Við verðum að talta hann úr yður,
áður en við getum klórað yður í honum.
Aumingja- Lúðvík 16., alltaf lenti hann í ein-
hverjum vandræðum. Fyrst gekk hann á háum
hælum, til að gera sig svolítið hærri, en svo
hjuggu Frakkar af honum höfuðið, til að gera
hann svolítið styttri.
Hver var þessi dularíulli fangi
grímuna í klefa sínum, þótt hún yrði ætíð að bera þennan
ógeðslega höfuðbúnað utan klefans. Þá var hún laus við hand-
jámin, en bar fótajárn sem áður.
Hún hafði fengið því framgengt, að hún fékk að ganga
til vinnu, og taldi Golitsin, að það hefði bjargað henni frá
sturlun. Var hún höfð með fámennum hóp þrælkunarfanga, sem
voru undir sérstaklega strangri gæslu. Þegar Golitsin var í
Bulun, var flokkurinn við vegargerð skammt frá fangelsinu.
Vegurinn var lagður úr trjábolum.
Golitsin fékk oft tækifæri til að ræða við „01gu“ og komst
að þeirri niðurstöðu, að hún væri búin að sætta sig við hina
ömurlegu tilveru sína. Hún kvartaði aldrei og gerði oft að
gamni sínu. Það mátti jafnvel stundum heyra dillandi hlát-
ur bak við grímuna!
Þegar hann kvaddi hana, var hún að koma frá vinnunni
með fangaflokknum. Hún var þá óvenju glöð og sagði honum,
að hún hefði fengið um það ákveðið loforð fangelsisstjórans,
að hún yrði innan tíðar með öllu laus við grímuna. Ef það
loforð yrði efnt, bætti hún við, mundi hún una hlutskipti
sínu vel.
Þetta er það síðasta, sem við vitum um hina þrautseigu
og hugprúðu ,,01gu“.
MANNAVEIÐAE Framháld af bls. 17.
sáfna spiekum í eldiviðarknippið, sem þau mundu reiða heim með sér að
kvöldi. Vissi húp, að Lantz var á gægjum? Jordan reyndi að finna eitt-
hvað ráð til að áðvara hana, án þess að koma um leið upp um felustað
sinn. En það var ógerlegt. Hann gat aðeins beðið og vonað, að stúlk-
an sæi við þessum gamla bragðaref.
Hún stóð tvisvar á fætur og gekk út með hlíðinni, og Lantz skreidd-
ist úr fylgsni sínu og veitti henni eftirför eins og ormur. Hún gekk í
bæði skiptin uns hún kom að háum steini í hlíðinni, og þá gekk hún
undir hann og settist þar og lét fara vel um sig. En Lantz beið fyrir
ofan steininn og einblíndi á hann.
Jordan var lengi að átta sig á því, hvað þarna væri að ske. Hvað
var stúlkan að gera? Ekki þurfti hún að ganga þetta til þess að komast
í forsælu.
Og svo rann sannleikurinn skyndilega upp fyrir honum og hann gat
ekki varist hlátri. Maria Cristina vissi, að Lantz var að njósna um
hana, og hún var að kvelja hann! Meðan hún sat undir steininum, gat
hann með engu móti séð, hvað hún var að gera, og fyrir mann í hana
stöðu var naumast hægt að hugsa sér meira kvalræði. Það var ómögulegt
að giska á, hvað hún var að bauka. Kannski var hundelti maðurinn þarna
undir steininum hjá henni. Kannski var hún að gefa honum merki.
Kannski var hún að fela mat handa honum.
Lantz vesalingurinn einblíndi á steininn og Maria Cristina sat hin
rólegasta í skugganum og saumaði! Þetta var sannkallaður skollaleikur.
Maria Cristina var Lantz vissulega verðugur andstæðingur.
Framháld í vœsta blaði.
Dr. LIVINGSTONE Fravihald af bls. 9.
fyrir yfirráðasvæði Mirambos. Honum tókst með erfiðismunum
að ráða nýja burðarmenn og ákvað að halda suður á bóginn, inn
á landsvæði, sem engir leiðangrar höfðu farið um áður.
Leiðangurinn var naumast lagður af stað fyrr en Shaw kvaðst
vera veikur. Þótt Stanley grunaði hann um græsku, hjúkraði hann
honum dögum saman. En að lokum neyddist hann til að senda
hann til baka til Tabora.
Svo gerðu burðarmennimir uppreisn. Þeim átökum lyktaði
með því, að þeir stóðu andspænis hvor öðrum, Stanley og Asmani,
leiðsögumaður hans. Báðir vom með byssur síriar á lofti, þegar
hinn trúfasti einkaþjónn Stanleys hljóp til, greip utan um byssu
leiðsögumannsins og fékk deiluaðila til að sættast.
Þegar Stanley nálgaðist Ujiji, mætti hann flokki svertingja,
sem tjáðu honum, að þangað væri nýkominn hvítur maður.
„Hann er gamall. Hann hefur hvítt hár á andlitinu og er
veikur,“ sögðu þeir. „Hann hefur áður verið í Ujiji, en hann hélt
burtu þaðan fyrir löngu.“
Þetta hlýtur að vera Livingstone, hugsaði Stanley, og flýtti
sér sem mest hann mátti. Hann tók fram ný föt, sem hann átti,
lét hreinsa stígvélin sín og kalkbera sólhjálminn sinn. Banda-
181