Vikan - 25.10.1956, Qupperneq 14

í FJÖTRUM MINNINOANNA
Framhald af hls. 5
fyrir alheiminn, sandurinn og þessir fáu steinar
eru dásamleg ímynd landsins og sjávarins . . .
Meðan við gengum frá einum steininum til ann-
ars, áður en við fórum til að skoða skálann,
þar sem teathöfnin fór fram, spurði Quentin
mig hvort ég væri kristinnar trúar.
— Nei. Þetta hof er Zean hof. Ég trúi á kenn-
inguna um æðri heimspeki og hreina hugsun
eða heilabrot, eins og faðir minn. Það er hin
gamla trú samouranna.
Hann lagði ekki fyrir mig fleiri spurningar.
Þrátt fyrir fegurð og áhrifavald Ryoan-Ji garðs-
ins, kvaldi umhugsunin um foreldra Makotos
mig.
—- Af hverju eruð þér nú aftur orðin hrygg?
Án þess að svara leit ég upp og reyndi að
brosa. Hann horfði svo djarflega og jafnframt
bliðlega á mig, að hjartað tók viðbragð í brjósti
mér.
Heimsókninni í hofið var lokið. Ég átti aðeins
eftir minninguna um skammvinna hamingju.
Hvernig átti ég að jafna mig, eftir þessa erfiðu,
en hugljúfu nærveru útlendingsins ? Mér fannst
ég þegar vera eins og yfirgefið barn, eins og
týndui’ hundur. Ég átti hvorki heimili né hús-
bónda lengur. Af ótta við að geta ekki haft af
honum augun, stillti ég mig um að líta aftur
upp. Hann hjálpaði mér upp í bílinn.
— Segið bílstjóranum heimilisfang Sugawara-
fjölskyldunnar. Það er kominn tími til að ég fylgi
yður þangað. Við ókum áfram þegjandi. - - Hvar
vinnið þér, Youli ?
Þessi beina spurning kom mér á óvart. - Hjá
Daiei. Stærsta kvikmyndafélaginu í Japan. Kvik-
myndaframleiðslan í Japan er sú þriðja á heims-
markaðinum. Plest kvikmyndaverin eru í Kyoto.
—- Hvað gerið þér hjá Daiei ?
— Ég er einkáritari Kisaki Yahiro, eins kvik-
myndastjórans.
— Geðjast yður vel að þeirri vinnu?
—- Mjög vel.
Brátt mundum við skilja og ég vissi ekkert
um hann, hvorki hvar hann bjó né hvaða starf
batt hann í Kyoto. Ég varð að nota þessar fáu
mínútur, sem eftir voru, til að komast að öllu
þvi sem hann þagði svo vandlega um, og finna
möguleika til að sjá hann aftur.
— Hvers vegna þetta angistarfulla augnaráð,
Youli? Hvað get ég gert til að gleðja yður ofur-
lítið? Eruð þér svona hræddar við óánægju for-
eldra unnusta yðar?
Þetta gerði mig alveg ruglaða. Ég fann ekk-
ert svar við þessu. Tíminn leið og alltaf minnkuðu
möguleikarnir á því að ég gæti haldið ofurlítið
lengur í hann. Við höfðum hitzt af tilviljun. Að-
skilnaðurinn var í nánd og örlögin voru aldrei
tvisvar svona velviljuð. Allt í einu spurði ég,
undrandi yfir dirfsku minni:
— Eruð þér kvæntur?
832.
krossgáta Vikunnar.
Lóðrétt skýring:
2 lýsa — 3 niðursuðuverksmiðja
— 4 saurga -— 5 fljót — 6 útungun
— 7 ýra --8 slitna — 11 æða — 12
máttur — 13 á fæti — 15 skartgrip-
ur — 17 hús 18 rugl — 19 til öl-
gerðar — 21 karlmann — 23 efna-
hagsmál — 25 leyndarmál — 28
fangamark léikfélags — 29 sam-
hljóðar —- 31 landslag — 33 eyktar-
mark 36 tímarit — 38 tónn — 39 íþrótt — 40 49 spýta —J 52 stúlkan — 54 spendýr — 56
greiði — 41 eihs — 42 veðurlag — 43 hestur —• r.iynni — 57 tímabil 59 for 60 Ás.
44 meltingarfæri - 46 hæna - 47 gefa gaum
Lárétt skýring:
1 kvenmannsnafn — 5 ferð — 9
staliur 10 ungviði — 12 forma
14 not — 16 frægð —• 18 æst — 20
krá — 22 bíta — 23 titili, sk. st.
24 forskeyti — 26 lengdarmál 27
elska 28 amboð — 30 fæða — 31
sjólag — 32 bygging — 34 tvíhlióði
— 35 gjörð —. 37 ungviði -— 40 lap-
kennd — 43 flík — 45 andlegur
46 lausung - 48 æst — 50 tónn — 51
eins — 52 nautur — 53 rannsaka —-
55 smælki 57 kvendýrið — 58 rót-
arávöxtur - 60 dirfast — 61 nagla
62 hestsnafn — 63 þvottaefni
64 skakka.
Lausn á 831. krossgátu Vikunnar.
LÁRÉTT: 1 þref 4 ásaka — 8 afar — 12
eir — 13 æla — 14 Lux — 15 una — 16 stig —
18 lumir — 20 alin — 21 Lot — 23 máf — 24 afi
- 26 sagnfræði — 30 gys — 32 krá — 33 ars —
34 ská — 36 ástamál — 38 rakstur — 40 ota - -
41 inu — - 42 kafarar — 46 aflúnar — 49 ina
50 kló — 51 fúi — 52 ala — 53 viilimann — 57
goð — 58 eða .... 59 net — 62 skyr — 64 ógirt
— 66 færi — 68 kóð — 69 Ásu — 70 kút — 71
kæn — 72 apar — 73 krían — 74 firn.
LÓBRÉTT: 1 þess — 2 rit 3 eril — 4 áll
5 saumnál — 6 klifrar — 7 aur — 9 full —
10 ani — 11 rani — 17 gos - — 19 máf — 20 afi
- 23 takmarkið — 24 aðskilinn — 25 þys — 27
grá — 28 æra — 29 óku — 30 gáski — 31 stofa
34 stuna 35 Áróra — 37 ata — 39 snú —
43 ang - 44 .all — 45 róiegur — 46 afmarka —
i'J fúa — 48 alt — 53 vor — 54 iði — 55 nef -—
56 æska — 57 Gyða — 60 tæki — 61 sinn ■— 63
kóp — 64 ósk — 65 tún — 67 rær.
MUNAÐARLEYSINGI . . .
Framhald af hls. 6.
sem samkvæmt handritinu átti að heita
Bleikar huxur.
Snemma árs 1954 giftist hún íþrótta-
stjörnunni Joe DiMaggio. Það hjóna-
band entist ekki árið út. Eftir því sem
bezt verður séð, voru hjónin fullkomnar
andstæður; þau höfðu einfaldlega ekkert
um að tala.
Hún lék í nýrri mynd, sem fékk ágæt-
ar móttökur og sem var einna skársta
myndin, sem hún hafði verið látin leika í
fram að þeim tíma.
En hún var samt óánægð með hlutverk-
ið og hlutskipti sitt hjá kvikmyndafélag-
inu. Hún sagði starfssamningi sínum upp,
settist að í New York og sneri sér að
því í fullri alvöru næstu mánuðina að
sigrast á menntunarskorti sínum. Hún
las mikið, eignaðist vini meðal hinna
þróttmiklu listamanna stórborgarinnar,
stundaði leiknám, málaði vatnslitamyndir,
las kvæði upphátt og stofnaði kvikmynda-
félagið Marilyn Monroe hf. Upp úr því
fékk hún veigamesta hlutverkið, sem hún
hefur glímt við fr»am að þessu; það var í
kvikmyndinni Biðstööin. Um þessar mund-
ir dvelst hún í Englandi, þar sem hún og
Sir Laurence Olivier vinna að framleiðslu
myndarinnar Hinn sofandi prins. Þau fara
með aðalhlutverkin, en Sir Laurence hef-
ur auk þess leikstjórnina á hendi.
Biðstöðinni var ágætlega tekið í Banda-
ríkjunum og verður frumsýnd í Bretlandi
innan skamms. Með þeirri mynd sannar
Marilyn Monroe, að þriðji maðurinn henn-
ar, leikritaskáldið Arthur Miller, hefur
rétt fyrii» sér, þegar hann segir, að hún
sé gædd mikilli og óvenjulegri leikgáfu.
Svör við „Veiztn — ?“ á bls. 4:
1. Dauðahafið. — 2. Hreppsnefnd kýs sér for-
mann úr sínum hópi og nefnist hann oddviti. —
3. Margaret Webster. — 4. Tíu — 5. Sextíu ára
aidurinn. — 6. . . . í alfræðiorðabókum. — 7. I
Ecuador. — 8. 1104. — 9. 1 Englandi. — 10.
Tóbakspípa.
ÖHEILLAKVEIKJARI
Framhald af bls. 11.
skýlið aiveg eins og venja er. Samt sem áður var ég orðinn
ennþá taugaóstyrkari en nokkru sinni áður.
Ein af þessum vélknúnu börum, sem burðarmennirnir aka,
var næstum búin að aka yfir mig. Þær komu á' fleygiferð í
áttina til mín, eins og einhver fórnarvagn, og ég varð skelfingu
logtinn, þegar é_g áttaði mig á því að þær höfðu rétt strokizt
fram hjá mér. Ég svitnaði. Ég verð að losna við þennan hærði-
lega kveikjara, hugsaði ég.
Við komum út og gengum þangað sem leigubílarnir stóðu
í röð. Ég átti á hverri stundu von á því að einhver þeirra æki
af stað frá gangstéttinni og stefndi beint á mig, því hugarfari
mínu var orðið þannig háttað. Ég sá að leigubíll ók af stað
með einn gluggann opinn, og ég held að ég hefði ekki getað
stillt mig um það, þó ég hefði viljað. En ég reyndi ekkert til
þess. Ég hóf upp kveikjarann og fleygði honum inn um opinn
gluggann á bílnum.
Eitthvað í burtu — bara til að fleygja honum frá mér. Andar-
tak sá ég náfölt andlit gægjast forviða á mig, og þekkti unga
manninn frá kvöldinu.
Um leið vissi ég, að eitthvað mundi gerast og kaldur sviti
spratt út á enninu á mér. Ég heyrði ískrið í hemlunum, skruðn-
ing og óp. Leigubíllinn hafði rekist á flutningabíl. Ég hélt að
þetta hræðilega brothljóð í glerjunum ætlaði aldrei að hætta.
— Hamingjan góða, þarna slasaðist áreiðanlega einhver,
tautaði maðurinn við hliðina á mér.
— Hann er dáinn, svaraði ég. Ég vissi það. Maður þarf
ekki að láta segja sér allt í lífinu.
Sögumaður þagnaði og leit á mig. I fyrstu hafði ég ekki
lagt trúnað á sögu hans, en einhvern veginn viss ég núna, að
hun var sönn. Hann kveikti með skjálfandi fingrum í annarri
sígarettu áður en hann sagði: — Það sem heídur vöku fyrir
mér allar nætur og veldur mér mestum áhyggjum er þetta:
Myrti ég hann með því að dreifa athygli bílstjórans, þegar ég
fleygði kveikjaranum inn í bílinn hans? Eða hafði þessi fjárans
kveikjari bölvun í för með sér?
14