Vikan - 17.04.1958, Side 5

FERÐARITVELAR
Höfum fyrirliggjandi 3 tegundir af
ferðaritvélum
Tilvalin fermingar- og tækifærisgjöf
Sendum gegn póstkröfu
Einar J. Skúlason
SKRIFSTOFUVÉLAVERZLUN & VERKSTÆÐI
Sími 24130. — Box 1188
Marple. En mér sýnist Sonja ein af þeim, sem er ákveðin í að koma
sínu fram og fá það bezta af öllu ....
— Kreppir og opnar hnefana á víxl eins og reiður köttur, tautaði
Craddock. Heyrðu, það minnir mig á ákveðna manneskju.
Skömmu seinna sagði hann: Okkur hefur aldrei tekizt að finna hvað-
an skammbyssan var upprunnin, eins og þér vitið. Rudi Scherz átti hana
ekki. Ef ég bara vissi hverjir eiga skammbyssur hér í Chipping Cleg-
horn. ...
— Easterbrook ofursti á eina, sagði Bunch. Hann geymir hana i
flibbaskúffunni sinni. Frú Butt sagði mér það. Það er konan sem hjálpar
mér tvisvar í viku. Hún sagði að auðvitað ætti hann byssu, þar sem hann
hefði verið hermaður, og að það gæti komið sér vel ef þjófar brytust inn.
— Hvenær sagði hún yður þetta?
- O—o, fyrir löngu síðan. Fyrir hálfu ári, hugsa ég.
— Easterbrook ofursti? tautaði Ciaddock. Easterbrook fór reyndar
einu sinni upp í Little Paddocks til að skílja eftir bók. Þá hefði hann
getað borið á lamirnar. Hann sagði þó frá því í fullri hreinskilni. Ekki
eins og ungfrú Hinchliffe.
— Þér verðið að sætta yður við þá tíma sem við lifum á, sagði Marple.
Þér eruð frá lögreglunni og fólk getur ekki farið að trúa yður fyrir
hverju sem er. Hvað munduð þér t. d. halda um þennan miða, sem ung-
frú Blacklock hefur skrifað?
Þegar lögreglufulltrúinn var búinn að lesa miðann, sem á stóð: Ég hef
spurzt fyrir. Þó skrítið sé, er það í þetta sinn á miðvikudag. Ef ég fce
eitthvað, skiljið það þá eftir á venjulegum stað, þá útskýrðu konurnar
að bændurnir strokkuðu venjulega á þriðjudögum og laumuðu þá stundum
ofurlitlu smjöri skömmtunarlaust til vildarvina sinna. Ungfrú Hinchliffe
sæi um að útvega Letitiu Blacklock smjörklínuna og til hennar væri bréfið
stílað.
Lögreglufulltrúinn leit örvæntingarfullur á þær: — Allt er þetta svo
smávægilegt og saklaust, sagði hann. Samt er búið að myrða einn mann
og eina konu og önnur verður kannski drepin áður en ég kemst á sporið.
Nú hef ég einbeitt mér að Sonju. Ég vildi að ég vissi hvernig hún leit
út. 1 þessum bréfum voru nokkrar myndir, en engin getur verið af henni.
Ungfrú Blacklock segir að hún hafi verið lítil og dökk á brún og brá.
— Jæja, það er eftirtektarvert, sagði Marple.
— Það var þarna ein mynd, sem minnti mig á einhvern. Hún var af
Ijóshærðri stúlku með hárið tekið upp á höfuðið. Ekki veit ég hver hún
getur verið. Það er að minnsta kosti ekki Sonja. Haldið þér að frú
Swettenham hafi getað verið dökkhærð á yngri árum?
— Ekki mjög dökkhærð að minnsta kosti. Hún hefur blá augu.
— Ég var að vonast til að finna mynd af Dmiti Stamfordis. Jæja, það
er afleitt að bréfið skuli ekki hafa gefið yður neinar visbendingar, ungfrú
Marple.
— En það hefur það einmitt gert, svaraði hún. Það gefur mér heilmikla
vísbendingu. Lesið það bara aftur, fulltrúi — sérstaklega þar sem talað
er um Randall Goedler.
Craddock starði á hana. Síminn hringdi. Bunch reis á fætur og fór
fram í anddyrið til að svara. — Það er til yðar, sagði hún svo við
Craddock.
Lögreglufulltrúinn virtist dálítið undrandi og lokaði á eftir sér hurð-
inni, þegar hann fór í símann.
— Craddock? Þetta er Rydesdale. Ég var að lesa skýrsluna yðar um
viðtalið, sem þér áttuð við Philippu Haymes. Ég sé að hún fullyrðir
að hún hafi ekki séð eiginmann sinn síðan hann strauk úr hernum.
Það er alveg rétt, hún hélt því ákveðið fram. En ég held nú
samt að hún hafi ekki sagt satt.
Ég er yður alveg sammála. Munið þér eftir slysinu, sem varð fyrir
tíu dögum? Vöruflutningavagn ók yfir mann, sem var fluttur á sjúkra-
húsið í Milchester með heilahristing og brotna mjaðmagrind.
Eigið þér við manninn, sem hreif barn svo að segja undan hjólun-
um á bílnum og varð undir honum sjálfur?
- - Já, einmitt. Hann hafði engin skilríki á sér og enginn gaf sig
fram, sem þekkti hann. Það var helzt svo að sjá sem hann hefði verið
á einhverjum flækingi. Han dó i gærkvöldi, án þess að koma nokkurn
tíma til meðvitundar. En nú er búið að þekkja hann. Þetta var Ronald
Haymes fyrrverandi kapteinn og strokumaður úr hernum.
—1 Eiginmaður Philippu Haymes?
— Já. Meðal annarra orða, hann var með farmiða frá áætlunarbíln-
um til Chipping Cleghorn á sér — ásamt talsverðri peningaupphæð.
— Þá hefur hann fengið peninga hjá konu sinni eða hvað? Ég hélt
alltaf að það væri maðurinn, sem Mitzi heyrði í úti í garðhúsinu. Hún
tók auðvitað alveg fyrir það. En bifreiðaslysið var áður en . . .
Rydesdale greip fram í fyrir honum. — Já, hann var fluttur á sjúkra-
húsið í Milchester 28. Árásin í Little Paddocks var 29. Hann er því laus
allra mála hvað það snertir. En konan hans hefur auðvitað ekki vitað
neitt um slysið. Hún hefur kannski allan tímann haldið að hann ætti ein-
hverja sök á árásinni. Og auðvitað þagði hún — hann var þó eiginmaður
hennar.
— Þetta hefur verið talsverð hetjudáð, er það ekki? spurði Craddock
hugsi.
— Að bjarga barninu undan bílnum? Jú, það sýndi bæði áræði og
djörfung. Ég býst ekki við að Haymes hafi strokið úr hernum af heiguls-
hætti. Jæja, það er nú allt úr sögunni. En þetta var vel gert af manni,
sem var búinn að fara með mannorð sitt.
Eramhald á bls. 1J/.
w

,VVo-

We9° Po-Vfe

0bí, 0 teí
\o9°5'
s'é"
o9
VoWe^-
*v

VIKAN
5