Vikan - 18.06.1959, Qupperneq 8

SNDRRI HALLGRÍMSSDN
VÍGLÍNU
ist nú á sœnskri grundu, og lauk því
svo, eins og gerist og gengur með
ungt fólk, að þau urðu ástfangin
hvort af öðru. Og dag einn í svart-
asta skammdeginu, en þó með dá-
lítið hœkkandi sól, 1J/. ja/núar 19J}2,
gengu þau í heilagt hjónaband.
Þetta hefði ekki getað skeð, hefði
Þuríður farið heim frá Petsamo.
Hefðu skólasystkinin hitzt aftur ein-
hvem tíma seinna heima á Islandi,
þá er ekkert liklegra en að annað-
hvort eða bœði hefðu þegar verið bú-
in að festa ráð sitt. Hver veitf Það
var sannarlega meira en gleðilegt,
að Snorri kom heill heilsu úr Finn-
landsstyrjöldinni, og að frú Þuriður
ílentist i Stokkhólmi, af þvi að hún
fékk atvinnu hjá mér í Sendiráðinu.“
ÞANNIG segir Vilhjálmur Finsen,
sendiherra, frá fundum hjónanna
lítið í skólanum og fékk sérstaka
undanþágu til að taka ið fyrsta
stœrðfrœðideildarpróf frá Akureyrar-
skóla, en varð sanit ári á undan upp-
haflegum bekkjarsystkinum sínum,
þótt hann hlyti enga ágœtiseinkunn
í sjálfri stœrðfrœðinni.
Snorri var mikill hœglastismaður í
vienntaskóla; skólasystkini hans tóku
vart eftir návist hans og ekkert kvað
að honum í neins konar félagslifi, en
hins vegar var hann snemma góður
sundmaður og stúdentsvorið synti
hann yfir Fnjóská og ennfremur mun
hann hafa kennt sund á Siglufirði
um tíma.
Snorri innritaðist i lœknadeild Há-
skólans að hausti og tók námið eng-
um vettlingatökum, því að hann lauk
því 20. júní 1936, eftir fjögurra ára
nám, og er það einsdœmi. Næstu ár-
in var liann svo við nám og störf
Þuríðar Finnsdóttur og Snorra Hall-
grímssonar. Síðan fer hann mör'gum
orðum um vigsluna sjálfa, tilheyr-
andi mannfagnað og fleiri nauðsyn-
leg fylgigögn slíkra merkis atburða.
1 sama kafla skýrir hann og skil-
merkilega frá veizlugestum og júbl-
ium, sem efnt var til, þegar Snorri
varði doktorsritgerð sína 31. marz
19J/3. Leikmenn botna lítið í jafn há-
spekilegri fyrirsögn: „Studies on re-
constructive and stabilizing opera-
tions on the skeleton of the foot. With
special .reference to subastragalar ar-
throdesis in the treatment of foot de-
formities following infantile para-
lyzis.“ Sé bókinni flett, verður hið
sama uppi á teningnum. Strangvis-
indalegar útleggingar auka einfálldn-
ingum litt skilning og röntgenmynd-
ir eru þar til prýði og beinbrot. sýnd
mönnum til fróðleiks og kitlandi
hrellingar.
Hér og þar.
SNORRI SÆMUNDUR HALL-
GRlMSSON fœddist 9. október 1912
á Hrafnsstöðum í Svarfaðardal. For-
eldrar hans voru hjónin þar Hallgrim-
ur bóndi Sigurðsson og Þorláksína
Sigurðardóttir bónda á Ölduhrygg i
Svarfaðardal Jónssonar. Snorri ólst
upp hjá foreldrum sínum; var bólu-
settur 10. maí 1925 og fermdur með
ágœtum vitnisburði frá klerki 26.
maí 1927. Snorri gekk hinn venjulega
menntaveg um barnaskólann og síð-
an í Gagnfrœðaskólann á Akureyri
— síðar Menntaskólann. Snorri sat
i Danmörku og Svíþjóð og hluta árs
1939 var hann staðgöngumaður hér-
aðslœknisins í Reykdælahéraði og
vann þá jafnframt að rannsóknum
sauðfjársjú kdóma!
Rétt fyrir áramótin 1939 hélt
Snorri til Finnlands með sœnskum
sjálfboðáliðum. Nœstu mánuðir voru
viðburðaríkir og eftir á að hyggja
ævintýri líkastir. I hverjum herflokki
voru 12 til 15 hundruð hermenn.
Snorri var með einum slíkum og
honum til aðstoðar var lœknastúdent
og sem næst 20 sjúkraberar. Kuld-
inn á norðurslóðum þessum var svo
óskaplegur, að stundum náði frostið
50 gráðum á Gelsius. Meðál„hitinn“
var — 20—30° á C. Eina nóttina
kól t. d. 150 menn af 1200 i herdeild-
inni. Snorri vandist kuldanum furð-
anlega, enda varð hann oft að ganga
til vigstöðvanna á skiðum 20—30
km. frá þorpi, þar sem hann hafði að-
setur. Seinna fékk hann finnskan
bátlaga sleða og meðfylgjandi kúsk
og þar dúðaði hann sig hreindýrafeld-
um.
Þegar sjúkraliðið hugðist tjálda
i fyrsta sinn, urðu nokkur vandkvœði
með, hvernig gert skyldi. Einhver
gáfumaður hafði sagt þeim, að þeir
skyldu ekki auka sér erfiði með þvi
að grafa sig niður á harðfrosna jörð,
heldur eingöngu troða snjóinn niður
og tjalda svo í friði og spekt. Tjöldin
voru uppmjó topptjöld og var
ofn í miðjunni. Mcnn lögðust svo
til svefns með fœtur að ofninum en
höfuðið í frosti við tjáldskörina. Um
nóttina fannst Snorra í svefnrofun-
I
„NEITUN finnska skipherrans í
Petsamo um að flytja þau Finn Jóns-
son og dóttur lians með skipi sínu til
íslands, svo sem sagt hefir verið frá
áður, varð örlagarikt fyrir frú
Þuríði. Hún átti ekki að fara til Is-
lands í það sinn. Henni var œtlað
annað hlutskipti. Einhver œðri mátt-
ur sá um það. Að minnsta kosti trúi
ég því, að svo hafi verið.
Snorri Hallgrímsson var kominn til
Slokkhólms nokkru áður en þau
Finnur og Þuríður. Hann var þar við
framháldsnám i þekktu sjúkráhúsi,
þar sem einkum er unnið að aðgerð-
um á vaxtarlýtum. Hann hafði um
thno. verið sjálfboðáliði í finnska
vetrarstríðinu og oft verið með Finn-
um i fremstu víglínu austur í Kare-
líu, en sœrðist þó til állrar hamingju
aldrei. Var seinna liaft orð á því, hve
ósérhlifinn, hugaður, duglegur og ná-
kvœmur hann hefði verið við að veita
hinum sœrðu finnsku hermönnum
fyrstu aðhlynningu, áður en þeir
komust í sjúkrahús.
Og svo einn góðan veðurdag hitt-
ast þau af tilviljun aftur í Stokk-
hólmi, Snorri og Þuriður.
Þau höfðu verið skólasystkini í
Menntaskólanum á Akureyri og voru
þannig góðkunningjar frá fornu fari,
liklega likað vel hvoru við annað þá
þegar. Vinskapur þeirra endurnýjað-
Brúðhjónin Þuríð-
ur Finnsdóttir og
Snorri Hallgríms-
son. — Myndin er
tekin 1942.
FREMSTU
8
VTKAN