Vikan


Vikan - 18.06.1959, Síða 24

Vikan - 18.06.1959, Síða 24
BAIMKARÁIM Jóns á Klapparstígnum Framhald af bls. 21 sagði kunningi minn. Hún væri ný- lega komin frá útlöndum, og hefði verið þar fjögur eða fimm ár. „Það er vellríkt, þetta Hlíðarhúsa- fóík, en alltaf í þrasi og málaferl- um, “ sagði hann áður en hann kvaddi mig. Af því að klukkan var ekki nema hálf tólf, datt mér i hug að vita hvort ég næði ekki í einhvern inni á „Landi“, sem gæti frætt mig frek- ar um Sjöfn. En við dyrnar þar hitti ég Pál frá Hjarðarholti (það er að segja Pál Jónsson). Ég sagðist ætla að verða honum samferða, því ég þyrfti að leita frétta hjá honum. „Ég skal segja þér Páll,“ sagði ég, „ég sá laglega stúlku í kvöld.“ „Ja, þessu trúi ég,“ sagði Páll, „ég hef alltaf haldið að þær væru til hér, þó að það sæist ekki fyrir málning- unni. Það er líka eðlilegt að það sé einmitt þú, sem gerir þessa uppgötv- un. Þig vantar hvorki rannsóknar- hæfileikana á þessu sviði, né það, að þú forsmáir að líta á stúlkurnar." „Hún heitir Sjöfn frá Hliðarhús- um,“ sagði ég. Páll stanzaði sem snöggvast. „Nú, það var hún Sjöfn litla, sem þú sást. Það var enginn vandi að sjá að hún væri falleg, ’góði minn. Ég heilsaði einmitt upp á hana í gær. Hún er nýkomin frá útlöndum, eftir eitthvað fimm ára dvöl erlendis. Ég var í mörg ár nábúi Hlíðarhúsafólksins, svo ég þekki það vel; ágætisfólk, ágætis- fólk.“ „En víst nokkuð þrasgefið,“ kom ég með. „Nei, síður en svo,“ sagði Páll. „En það stendur á rétti sínum, það er ann- að. Hann Ingólfur faðir hennar Sjafn- ar (þú veizt kannske, að hann drukknaði á skútu, serr hann var far- þegi á til Isafjarðar, hún hvarf og það spurðist aldrei frekar til hennar), var sonur Sveins Ingólfssonar, en það var hann og Ingólfur faðir hans, sem reyndu með málaferlum að ná rétti sínum, og út af þvi spunnust Hlíðar- húsamálin (þú manst), því þeir voru staffýrugir þeir feðgar, þó þeir töp- uðu öllum málum. En Ingólfur þessi, sem i málaferlunum var, var sonur Ingólfs Ingólfssonar og Sjafnar Sveinsdóttur, sem stóðu uppi í hár- inu á Jörundi konungi. Þau áttu Reykjavík, Arnarhvol, Hlíðarhús, og ég man ekki hvað, sem sagt alla Reykjavík. En Jörundur tók allt þetta af þeim, gerði það upptækt og seldi það. Og þegar hann hrökklaðist frá völdum aftur, þá voru komin svo flókin skuldaskipti í sambandi við þetta, að enginn botnaði í neinu, enda vildu þeir ekki sleppa, sem keypt höfðu, og borgað Jörundi silfur fyrir. Og þau Ingólfur og Sjöfn fengu aldrei annað aftur en Hlíðarhúsin, og það með ofbeldi, því þau settust bara þar upp. Yfirvöldin náðu síðar i allt hitt fyrir Danakonung. En þau Ing- ólfur fengu enga leiðréttingu, svo þeim hefði svo sem hér um bil mátt standa á sama, hver majestetinn var, Jörundur eða hinn.“ „Já,“ sagði ég, „það var ekki sem bezt að láta taka allt af sér.“ „Þau eru svo sem efnuð samt, Hlíðarhúsasystkinin," hélt Páll á- fram. „Öll Vesturgatan, sem áður hét Hlíðarhúsastígur, er keypt úr eign- inni, og trúað gæti ég því, að hún Sjöfn stæði ekki síður á rétti Hlíðar- húsafólksins, en fólkið hennar hefur gert. En um Ivar er eins og þú veizt.“ Ég vissi nú reyndar ekki hvernig það var um Ivar, en sló á frest að forvitnast frekar um hann. Var hann drykkjumaður, morfínisti eða eitt- hvað þesskonar? „Já, svo að þér lízt á Sjöfn, dreng- ur minn,“ sagði Páll nú, „mér líkar það vel hjá þér.“ Hann endurtók þetta eitthvað tvisvar eða þrisvar, að honum líkaði þetta vel hjá mér, já, bara vel. En ég spurði hann, hvort hann væri vitlaus, hvort hann væri búinn að gleyma hvernig komið væri fyrir mér, minni ógurlegu eymd, en hún stórrík. „Þetta er mest uppgerð hjá þér,“ svaraði Páll. „Þér finnst ef til vill stundum, þegar þú hefur ekkert að éta, að þú sért aumastur allra, en það stendur ekki nema þangað til þú ert búinn að fá þér að borða, ef ég þekki þig rétt. Nei, góði minn, ef þér finnst Sjöfn vera of góð handa þér, þá ertu meira en lítið hrifinn af henni. En hvað henni viðvíkur, þá er það einmitt maður eins og þú, sent hún verður skotin í, ef nokk- ur nær í hana á annað borð. Og hvort þú ert ríkur eða fátækur, kemur ekki málinu við hjá henni.“ „BRAGURINN LAGAST“ Af því mig dreymir venjulega það sem ég hugsa um á daginn, hafði mig undanfarnar nætur oftast dreymt um skuldabasl mitt og féleysi. En svo varð ekki þessa nótt, því mig dreymdi Sjöfn. Hvað það var, mundi ég ekki þegar ég vaknaði, en um hana var það, og ég vaknaði i svona líka ágætu skapi. Ég klæddi mig, taldi krónurnar mínar, hvað margar væru eftir af þeim 25 kr., er ég fékk hjá Bjama, og fannst vera furðu fáar eftir. Það greip mig sparsemiskast, svo ég lét mér nægja að fara út og kaupa mér tvö soðin egg og fjóra hveitihnalla. Öllu þessu tróð ég smátt og smátt upp í mig, drakk með því tvö glös af Gvendarbrunni, meðan ég lá á legubekk og las ferðasögu frá Afríku, er mér hafði verið lánuð (um Ijóna- veiðar og blámenn). Ég var búinn að lofa að skila henni síðast þennan dag. En þegar ég var þarna í miðri ljóna- veiðinni, kom pósturinn með bréf til mín, og valt tíu króna seðill innan úr því, þegar ég opnaði það. Það var vélritað og hljóðaði þannig: „Það er ekki hægt að segja, að svo komnu máli, hvað þér eigið að starfa. En það verður vel borgað. Tekið skal þegar fram, að það er ekki allt lög- legt, en það er ekkert, sem þér þurfið að blygðast yðar fyrir, gagnvart sjálfum yður. Vegna þess, að ég þarf að sjá yður, þar sem ég þekki yður ekki í sjón, þá sitjið í kvöld við innri súluna, í fremri salnum á Hótel Borg, milli súlnanna. Þér megið ekki segja nokkrum frá þessu. Innlagðar tíu kiónur til þess að standast kostnað- inn. Brennið bréfið." Framhald í nœsta blaði. STANDARD TRIUMPH TRIUIVIPH HERALD BYLTING I GERD SMÁBlLA 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. Fallegur Hvert hjól fjaðrar sjálfstætt Eftir næstu mánaðarmót kemur á markaðinn ný gerð af •í manna bifreið frá Standard verksmiðjunum. Þessari nýju bíltegund var valið nafnið: Snyr sér á 7,7 m. TRIUMPH HERALD 93% útsýni Engin smurvarta Umsögn bifreiðasérfræðinga er, að TRIUMP HERALD sé svo ólíkur þeim smábílum, sem áður hafa verið framleiddir, að raunverulega sé um að ræða algjöra byltingu. Ötrúlegt en satt er, Stillanlegt stýri í hæð og fjarlægð frá ökumanni að TRIUMP HERALD .... ÞARF ALDREI AÐ SMYRJA Allar nánari upnlýsinqar gefur Sætin er hægt að stilla fram, aftur, halla og hæð Sparneytinn (6—7 Itr. pr. 100 km.) tjarnargötu ie — simi 17270 ISARN H.F. 24 VIKAN

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.