Vikan - 24.11.1960, Qupperneq 26

Fyrir hverju er draumurinn?
Draumspakur maður ræður drauma fyrir lesendur Vikunnar
Ef yður dreymir þá drauma, að yður leiki forvitni á um þýðingu þeirra, þá skrifið Vikunni,
pósthólf 149 og bréfinu verður komið til draumráðningamannsins. Ráðning kostar ekki neitt,
nema menn vilji fá skriflegt svar, beint frá draumráðningamanninum. Þá kostar ráðningin
50 krónur og bréfið verður að láta í ábyrgð.
Hr. draumráðandi.
Mig dreymdi, að ég væri að fara á ball, og
fannst mér stúlka nálgast mig og veifa framan
l mig giftingarhring. Ég bað hana að lána
mér hann, en hún var treg til þess. Samt lét
hún mig fá hringinn. Ég kannast við stúlkuna,
en get ekki komið því fyrir mig, hver hún er.
S v a r :
Það er alkunna, að giftingarhringir tákna
ástarævintýri. Af þessu drögum við þá
ályktun, umrædd stúlka sé með pilti, sem
þú sjáir hana með, en fyrir einhverra hluta
sakir dragist hann að þér.
Siðari draumurinn:
Mér fannst ég vera stödd á dansleik og að
HvaS segja stjðrnurnar um liœfileika ySar,
mðguleika og framtíO f ViljiS þér fá svar viS þessu
þá sendiS upplýsingar um nafn, heimilisfang og
dr, fœSingarstuS og hvenær sólarhringsins þér
fæddust dsamt greiCslu l umslagi merkt yósthólf
2000 Kópavogi og svariS mun berast ySur meS
pósti. I I'
Lauslegt yfirlit (sólknrt) .......... kr. 50.00
Lauslegt yfirlit meS hnail.ifstöSum .. — 100.00
Spádómur fyrir 1 ár kos'.nr............ — 200.00
Ndkvæmt yfirlit meS hnattafstöCum .. — 500.00
AS gefnu tilefni tökum viS fram aS fæCingnr-
stund má helzt ekki skakka meira en 15 minútum.
BréfiS verOur aO láta i ábyrgOarpóst.
Þór Baldurs.
móðir min væri svo hræðilega drukkin og
héngi utan í karlmönnunum. Svo var bróðir
minn þarna einnig og var með einhverjum strák
drukknum. Þeir voru báðir syngiandi. Svo saaði
mamma við bróður minn: „Ertu svona drukk-
inn?“ Þá kvaðst ég viija fara heim, en hún
vildi það ekki. Ég hata áfengi svo mikið, að ég
get ekki séð það. Gekk ég síðan út og litaðist
um eftir bifreið, sem gæti ekið mér heim. Kom
ég þá auga á grænleitan bil. Fannst mér á
bifreiðarstjóranum, að HANN ætlaði að aka
mér heim. Maðurinn var með brúnrautt hár og
grannur og myndarlegur.
Magga.
Svar til Möggu.
Að dreyma aðra drukkna er fyrir niður-
lægingu þeirra á einhvern hátt. þannig að
illur orðrómur skapast um móður þína og
bróður vegna einhverrar óreglu f lifnaðar-
háttum þeirra eða ósamræmi við almennt
velsæmi. Hins vegar er þinn hlutur í draumn-
um harla góður, þar eð þú forðast allt svola-
lífið og hittir pilt, sem vill hjátpa þér heim,
en það mundi merkja, að þú hittir pilt, sem
vill vera þinn lífsförunautur.
Til Vikunnar.
Fyrir nokkru dreymdi mig hennan dratim:
Ég var stödd i litlu herbergi með vinkonu minni
og kærastanum hennar. Hún var nýbúin að
opinbera. Þar var einnig kominn maður, sem
ég var eitt sinn mjög hrifin af. Fannst mér
við veTa að opinbera til bráðabirgða i einhverju
plati. Sátum við saman uppi i rúmi, og tek
ég upp marga hringa af mismunandi stærðum,
og voru þeir hver innan i öðrum. Þeir voru
úr látúni og voru óásjálegir, líkt og faliið væri
á þá. Ég tek nú einn hringinn og máta hann
á manninn, og revndist hann of stór. Þá fannst
mér hann vera opinn að neðan, og gat ég bevgt
hann svo, að hann passaði nokkurn veginn
nm fingur hans. M«r fannst hefta e'ga að vera
trúlofnnarhringarnir, og átti að skfra þá upp
og sióða saman eft’r því, sem heir voru mátu-
legir. Svo fannst mér ég vera eftir i gnnmnum
fvrir framan herberm’ff og var miög fáklædd.
Fannst mAr sama fóikið vera satt i h°rborginu,
og borði ég ekki inn. Ég var svo feimin. en
hugsaði samt sem svo, að bað dvgði ekki, fvrst
ég ætlaði að opinbera með hpssnm manni,
setti í mig kjark og fór inn í herbprgið.
Lilja Lillý.
Svar til Lilju Liltýlar.
Þú mátt vara hig á nð aðhafast pkki bað
í framtíðinni. sem teljast verður tiigangs-
lítið og óekta. Merki hessa ern mörg f
draumnum, t. d. gervitrú'ofanir. f draumn-
um kemur fram dulin lön"un, sem aldrei
náði bvf að verða að veruieíka. Það er einn-
ig hoilt að hafa það huo-fest að var.ga út f
það, sem maður getur aldrei orðið ánægður
með.
Framhald á bls. 42.
Tiann fór rncð gull-
hamsiurinn i skólann
Barnasaga.
Vitanlega var það heimskulega
gert af Sören að fara með tamda
gullhamsturinn sinn í skólann.
Hamsturinn hét Klavs.
Skólabræður Sörens höfðu lengi
beðið hann að koma með þetta litla
nagdýr, sem liktist rottu. Sören
stóðst ekki mátið og fór með Klavs
í skólann. Hann hafði gullhamstur-
inn, sem ekki var fullvaxinn í lít-
illi pappaöskju.
í fríinu tók hann Klavs úr öskj-
unni, stakk honum í vasann og fór
með hann út á skólalóðina til þess
að sýna litla dýrið þar.
Þegar Sören stóð með Klavs i
hendinni, en hópur drengja var um-
hverfis hann, kom eftirlitsmaður-
inn til þeirra. Sören flýtti sér að
stinga Klavs í vasann.
„Sören,“ sagði umsjónarmaður-
inn, „ungfrú Hansen óskar að tala
við þig. Flýttu þér upp í kennara-
herbergið."
„Já, já,“ sagði Sören og þaut af
stað.
Ungfrú Hansen var reiknings-
kennari og ekki lamb að leika sér
við. Það kom ekki til mála að láta
hana bfða. Hvaða erindi skyldi hún
eiga við mig? hugsaði Sören. Hann
mundi ekki eftir því. að hafa gert
nokkuð af sér, annað en það, að
koma með gullhamsturinn i skól-
ann. En um það gat ungfrú Hansen
ekki vitað.
Á meðan Sören hljóp upp tröpp-
urnar, hugsaði hann um það, hvað
hann ætti að gera við Klavs. Ekki
kom til mála að hafa hamsturinn,
er hann stæði augliti til auglits
við ungfrú Hansen. Það yrði þokka-
legt, eða hitt þó heldur, ef Klavs
stingi hausnum upp úr vasa Sörens,
þegar þau töluðust við, ungfrú Hans-
en og hann.
Sören þorði ekki að tefja sig á
þvi að hlaupa inn i kennslustofuna
og láta Klavs í pappaöskjuna.
Hann var nú kominn að dyrum
hinnar litlu forstofu, sem var
framan við kennaraherbergið.
Sören gekk inn i forstofuna. Þar
var lítil ferðataska. Hann opnaði
tösknna og stakk Klavs i hana og
lokaði henni. Þarna átti hamstur-
inn að dvelja á meðan Sören væri
inni hjá ungfrú Hansen.
S'ören drap á dyr kennarastof-
unnar.
„Kom inn,“ sagði ungfrúin.
Kona var að kveð'a un<rfrú Han-
sen. er Sören kom inn i hið „allra
helsasta".
„F,!;ðu þAr sæti. Sören,“ sagði
unafrúín. og fylgdi komumanni fram
í forstnfuna.
Að litilli stundu h'ðinni knm
unafrii Hansnn inn aftur. Erindi
hnnnar við Sören var bað. nð biðia
bann að farq með ábvraðarbr^f á
pósthúsið. Hún sagði að hað gerði
ekkert til bó að hann bæmi nf seint
í næstu kennslustund. Hún átti nefni-
lega að kenna hnnum þann tíma.
Sören tók bréfið. — En er hann
kom fram í forstofuna fékk hann
tauaaáfall.
Taskan, sem hann stakk Klavs í,
var horfin! Honum kom til hngar,
að konan, sem var hjá ungfrú Han-
sen, hefði átt töskuna. Hann flýtti
sér á eftir konunni.
Hann kom auga á hana, er hún
var að fara inn í fallegan bil.
BilHnn ók af stað.
Sören stóð og horfði örvæuting-
arfidtur á eftir bifreiðinni. AHt var
tanað! Klavs var farinn og mvndi
aldrei koma i leitirnar. Þvilik ó-
hennni.
Sören fór með bréf unsfn’i Han-
sen í pósthúsið. og sneri heim á
le:ð til skólans i afar vonHn skapi.
Reikninsstfminn var nýbvriaðnr.
Un"fní Hansen sat við kennara-
borðið. og fvrir framan hana stóð
— Sören gtennti nnn ausun — task-
an, sem hann faldi Klavs í. .Tæia,
kennslukonan á töskuna, hugsaði
Sören.
Hún hafði látið hana f forstofuna
rétt i hili.
Unsfrú Hansen opnaði tösknna
og mætti: „És er hsma með v°rk-
efni handa ykkur.“ Er hún hafði
þetta mætt rak hún unn ón mikið.
„Rotta! Rotta.“ öskraði hún og
stökk unn á kennarastólinn. Hún
var lafhrædd.
Sören hljóp til, tók hnmsturinn,
þaut til dyranna og út. Hann hafði
séð leik á borði og. notað tækifærið.
ITngfrú Hansen hafði álitið að
Klavs væri rotta.
Þegar Sören kom aftur inn í
bekkinn var komin ró á taugar
ungfrú Hansen.
Hún mælti: „Hvað gerirðu við
BARNAGAMAN
26 VUCAN