Vikan - 24.11.1960, Síða 34

Ellý tók andköf. — Mér lá við
gráti, hvíslaði hún.
Löngu seinna sagði hann: —
Þegar við erum gift, getur þú komizt
i návigi með skörunginn.
Ellý hallaði höfðinu að barmi
hans. — Þegar við erum gift, hef
ég önnur ráð til að vekja þig. Ég
lána Alice skörunginn, þegar hún
kemur að heimsækja okklii*. ★
Vilhjálmur Þ.
Frainhald af hls. 13.
in. Hlaupa þar ófáir linútar á snæri
manna jafnan, sem lítil er forsjón-
in, og fór hér að vonum: Hver
kenndi öðrum um það, sem miður
fór. Jókst ergelsi manna þannig af
mörgum tilefnum og ýmiss konar,
þótt öll ættu sömu rótina. Hvelfdi
þar loks báran, að Vilhjálmur
hrakti úr starfi sjálfan fulltrúa
sinn, ágætan verkmann, sem unnið
hafði lengi hjá útvarpinu.
Sennilega hefur Vilhjálmur ekki
ætlazt til, að svo færi, þótt hann
segðist i næsta árs-annál mundii
halda áfram að lú garðinn sinn. I
þessu máli gekk Iiann svo i berhögg
við samstarfsmenn sína, að enginn
mælti honum bót. Hafa teningar á
lcikborði útvarpsstjóra og starfs-
lnanna oftar en hófi gegnir horft
slnum sex augum hvor til liimins
síðan.
Þótt Vilhjálmi Þ. Gíslasyni hafi
tekizt óhönduglega að stjórna út-
varpinu, cr ekki þar með sagt, að
hann hafi ekki viljað vel. Þvi er
ekki heldur að neita, að við ber,
að liann sýnir af sér nokkurn stór-
mennskuvott. Hefur það meðal ann-
ars glatt velunnara Viihjálms, sem
muna kímnigáfu hans frá fornu
fari, að hann hefur ekki síður
skemmtun af því að heyra liermt
eftir sjálfum sér en öðrum i út-
varpi.
Vera má, að rætzt gæti úr fyrir
Vilhjálmi í útvarpsstjórninni, ef
takast mætli gagnkvæmt traust milli
lians og traustra deildarstjóra. Hon-
um er ijóst, að miklu má til ieiðar
koma með útvarpinu, en liitt óljóst,
með hvaða hætti það skuli gert. í
trausti á góða lautinanta mundi
kannski fást klipinn undan kili út-
varpsstjóra sá dragbítur, að betra
sé að sigla ekki en tóma vitleysu.
Sjálfur gerði Vilhjálmur grein
fyrir þessari stefnu sinni í annál
ársins 1959, er hann sagði: „Að
stjórna, — það er að veita viðnám.“
Hafði hann þessi orð eftir erlendu
stórmenni. Þau getur einnig að finna
i dýrasögu eftir spánska skáldið
Andreas Domez og eru þar lögð í
munn asnanum.
MERKILEGT RANNSÓKNAREFNI.
TVÍSKINNUNG'UR Vilhjálms Þ.
Gíslasonar hefur valdið ófáum
manninum furðu. Nafna hans,
Shakespeare, þótti ihyglin gera
gungur úr oss öllum. Kunna Vil-
hjálmi að liafa spunnizt þannig
erfðir, að frá Gisla skipstjóra komi
lionum einliver hvöt til athafna, en
frá Jngunni, ömmu sinni, sá grand-
varlciki, sem í hugskoti gáfaðs
manns verður að efa um, að það,
sem hann gjarnan vildi gera, sé
rétt. Efinn hefur allt frá æskudög-
um myndað hjúp um persónuleika
Vilhjáhns Þ. Gíslasonar. Sú flík hef-
ur þykknað af þófi margra ótek-
inna ákvarðana á sex áratugum og
Framhald á bls. 38.
... allir þekkja
Ludvig
David
OJOHNSON
34 VltCAM