Vikan - 20.01.1966, Blaðsíða 10

ERLINGUR
DAVÍÐSSON
AKUREYRI
27. NÓVEMBER 1965
Kæri frændi!
Ég skammast mín fyrir að hafa ekki skrifað þér fyrir löngu. En ef þú
bara vissir hve mikla óbeit ég hef stundum á bleki og pennal Þetta læt-
ur nú kannski ósennilega í eyrum af því ég er sískrifandi — en þar er
nú einmitt skýringin. Það er nú einu sinni í verkahring blaðamanna að
skrifa, hvort sem maður er upplagður eða ekki og hvort sem maður er
með galtóman kollinn, en það er nú æði oft. Ofan á þetta bætist svo það,
að yfir mann dynja sunnanblöðin næstum hvern dag er drottinn gefur,
allt upp í 20 — 30 síður hvert að stærð. Þétta mikla lesmál leggst á
mann eins og farg og undir því fargi á ég að skrifa lítið norðlenskt
blað, og gera það svo úr garði, að einhver vilji líta í það. Blöðin eru
alltaf að stækka og þykja þá vera betri. Mig langar meira til þess, ef ég
hefði ögn rýmri hendur, að fá mann eða menn til að skrifa blaðið nið-
ur, þ.e.e gera það hráefni, sem fyrir liggur hverju sinni, að góðu lestrar-
efni með styttingu og umskrifun. En þú hefur nú líklega ekkert gaman
að þessu eða áhuga á blöðum á þessum hjara veraldar, nema til að fá
fréttir að heiman.
Mér finnst þú ekki sanngjarn í dómum þínum um okkar kæra höfuð-
stað við Eyjafjörð. Kannski þykir þér ekkert vænt um hann lengur, þótt
ég eigi bágt með að trúa því. Mér finnst nú það sem skaparinn á í hon-
um, sem er nú töluvert, ekkert til að skammast sín fyrir. Um mannaverk-
in getum við svo deilt. I heild finnst mér bærinn vinalegur. Þú verður
a.m.k. að viðurkenna fjöllin og heiðarnar, fjörðinn sjálfan og Pollinn,
og svo „bændabýlin þekktu" að austan og vestan; þar sem túnin liggja
saman á löngum köflum og stækka með ári hverju. Þér finnst Akureyri
lágkúrulegur bær, og þar erum við bara ekki sammála. Ekki væri hann
fegurri þótt hér væru komnir skýjakljúfar úr stáli og steini. Okkur kom
heldur ekki saman um það, hvort Sigga Jóna væri falleg eða ekki falleg
og þar er enginn hæstiréttur til. Þú ættir að sjá hana núna. Hún hefur
vaxið eins og bærinn í allar áttir, einkum þó á þverveginn. Það var svo
sem óþarfi, hennar vegna, að endasendast vestur til Ameríku.
Ég þakka þér kærlega fyrir lýsingar þínar á landi og gróðri, sem ég
las mér til ósegjanlegrar gleði. En ég kann ekki að meta þessar enda-
lausu sléttur, þótt aldrei nema þær gefi korn og kjöt. Hugsaðu bér bara
allar þær milljónir manna, sem lifa og hrærast allt sitt líf á þessari voða-
legu, sem þú kallar dásamlegu, sléttu, án þess nokkru sinni að sjá ær-
legan foss, eða hrikalegt haugabrim, eldfjöll, hveri og svo tært loft að
sér yfir hálft íslands. Þú ert lánssamur að eiga þó þessar, myndir í huga
þér, en guð hjálpi öllum hinum.
Nú held ég að senn Ifði að nýju landnámi á fslandi. Gróðurhringur-
inn upp frá sjónum, allt í kring, er mesta auðlegð þjóðarinnar og það
fara menn bráðum að sjá betur. Þennan hring er hægt að breikka til
stórra muna og gera landið okkar betra. Nú eru bændur og sjómenn á
fslandi álíka fjölmennir, um sex þús. ( hvorum hópi og framleiða og
veiða öll ósköp af verðmætum. En þeir eru langtum fleiri, sem tilheyra
JQ VIKAN 3. tbl.