Vikan - 03.05.1967, Blaðsíða 24

Framhaldssagan efftlr Sergeanne Golon 11. Iiluti
Hún strauk hrukkótt enni hans.
— Vesalings maðurinn! Vesalings maðurinn! Vesalings hrelldi maður-
inn. Jæja, farðu, farðu nú .... Guð blessi þig.
La Violette var dáinn, lítil þjónustustúlka var særð og lá stynjandi i
einu horninu. Andlit Sverðfinns Malbrants var svart af púðurreyk. Ungu
þjónarnir báru skotfæri milli hæða.
— Við verðum að gera eitthvað til að stöðva þetta, hugsaði Angelique.
Hún fór upp, og ákveðin i bragði opnaði hún glugga.
Montadour kapteinn!
Skær rödd hennar hljómaði í gegnum nóttina, sem var þykk af súrum
reyk.
Kapteinn drekanna lét hestinn prjóna, svo hann sæi hana betur. Þegar
hann kom auga á hana, fann hann í senn til ótta og sigurs. Hún var
þarna! Lokuð í gildrunni! Hann myndi koma fram hefnd sinni.
— Kapteinn, hvaða rétt hafið þér til aö ráðast inn á katólskt heim-
ili? Ég skal kæra það fyrir kónginum.
24 VIKAN 18-tbl-
— Yðar katólska heimili er hreiður Húgenotta! Gefið okkur trúvillu-
konuna og ungana hennar, og við munum láta yður og yðar syni í friði.
— Til hvers vantar yður konuna og börnin? Þið færuð betur með
tíma ykkar, ef þið leituðu uppi menn la Moriniére.
— Liðsmenn yðar, hrópaði Montadaur. — Haldið þér, að ég hafi
ekki séð i gegnum það allt? Þér hafið svikið okkur. Þér hafið gengið
i bandalag með djöflinum, nornin yðar! Allan tímann, sem ég hef verið
að berjast fyrir trú okkar, hafið þér verið á hlaupum í gegnum skógana,
til að selja okkur í hendur þessara glæpamanna. Ég hef látið einn af
vikapiltum ykkar tala....
— Ég mun kæra þetta fyrir kónginum, hrópaði Angelique aftur, jafn
hátt og Montadour. — Og Monsieur de Marillac mun elnnig fá upp-
lýsingar um framkomu yðar. I svona átökum milli hinna voldugu, eru
það hinar ofstækisfullu undirtyllur, sem alltaf verður refsað fyrst...
minnizt þess ...
Montadour hikaði aðeins. Það var nokkur sannleikur í þvi, sem hún
sagði. Nú þegar, meðan hann var stöðugt að berjast frá einni fyrir-