Vikan - 27.07.1967, Síða 6

mmuÆm
SLÁTURFÉLAG
SUÐURLANDB
UTTERATÚR
OG LIFIBRAUÐ.
Kæri Póstur!
Ég ætla að gleðja þig með
því að segja þér, að Vikan er
eina blaðið, sem ég hef einhvern
áhuga á að lesa, og Pósturinn er
bezti þátturinn í Vikunni. Og þú
veizt hvað það þýðir! Undan-
farna mánuði hafa komið fram
fyrirspurnir um leikskóla, og
hafa þær verið mjög gagnlegar.
En mig langar til að spyrja: —
Hvar er hægt að fá upplýsingar
um alla leikskólana; hvað tím-
arnir kosta, eða ef reiknað er í
námskeiðum eða vetrum, hvað
námskeiðin eða veturinn kostar;
hvað margir tímar á viku, klukk-
an hvað og svo framvegis. Kann-
ske getur þú svarað þessum
spurningum?
Og nú ætla ég að koma mér
að efni númer tvö: Ég hef mik-
inn áhuga á skáldskap og ég
hef áhuga á að skrifa skáldsögu.
En ég geri mér grein fyrir einu:
Til að skrifa skáldsögu þarf mað-
ur að vera vakandi og sofandi
yfir verkinu í eitt til tvö ár, —
eftir því hve gott verkið á að
vera. En það virðist hvíla mikil
leynd yfir því, hvað rithöfundar
fái fyrir verk sín. Mig langar
til að vita, hvort ég muni geta
fengið nógu mikið fyrir mitt
verk til að geta lifað all sóma-
samlegu lífi í hálft til eitt ár,
án þess að vinna aðra vinnu en
að skrifa.
Jæja, kæri Póstur! Það er nú
það. Ég vona, að þú getir svar-
að að minnsta kosti annarri
spurningunni og helzt báðum. —
En ef þetta bréf kemur ekki í
Póstinum innan mánaðar, þá
ætla ég að gera ráð fyrir að það
hafi hafnað í ruslakörfunni inn-
an um mörg önnur góð bréf.
Mun þá virðing mín fyrir þér
stórum minnka og mun ég þá
næst þegar ég skrifa þér ekki
segja „kæri Póstur“ heldur bara
„Póstur“. Og svo þessi hvim-
leiða spurning: — Hvernig er
skriftin?
Rabbarbari.
Ef sómasamlega væri greitt fyr-
ir ritverk hér á landi, þá væri
gott að vera skáld á fslandi. Og
þá stæði skáldskapur á landi
hér með meiri blóma en raun
ber vitni. En því er nú verr og
miður: Það er afar misjafnlega
greitt fyrir skáldverk. Fyrir eina
skáldsögu fást greiddar frá 20—
120 þúsund krónur — og fer það
eftir því hver höfundurinn er
og hvernig verk hann framleið-
ir. Þeir rithöfundar íslenzkir,
sem geta lifað af list sinni, eru
teljandi á fingrum annarrar
handar. Og sennilega lifir eng-
inn þeirra áhyggjulausu lífi fjár-
hagslega — nema kannski einn.
Þeir þurfa flestir að vinna ein-
hver önnur störf til þess að hafa
í sig og á, og nota stopular tóm-
stundir til þess að sinna ritstörf-
unum. Það er anzi hætt við því,
að þú verðir til að byrja með að
minnsta kosti að sitja uppi allar
nætur við skriftir, en vinna svo
hörðum höndum á daginn — og
náttúrlega grútsyfjaður. Við höf-
um áður veitt upplýsingar um
leikskólana. en við getum bætt
þessu við: Leikskóli Þjóðleiksúss-
ins kostar aðeins 1500 kr. á vetri
og starfar í þrjá vetur. Hins veg-
ar mun Leikskóli L.R. kosta 1000
kr. á mánuði, þar sem hann er
ekki ríkisstyrktur. — Og síðast
en ekki sízt, kæri Rabarbari: Það
fara engin GÓÐ bréf í ruslakörf-
ima hjá Póstinum.
MINNIMÁTTARKENND.
Kæri Póstur!
Vertu nú snjall og segðu mér
hvað ég get gert í þessum ótta-
lega vanda mínum. Svo er mál
með vexti, að ég hef alveg hræði-
lega minnimáttarkennd. Ég er
ung — aðeins 18 ára, en stutt í
19 ára aldurinn. Ég hef ekki
minnimáttarkennd út af útlit-
inu. Ég er alls ekki akfeit og ljót
— bara ósköp meðal. Ég hef
minnimáttarkennd af því, að ég
er ekki eins gáfuð og fólkið, er
ég umgengst. Ég er alveg fram
úr hófi feimin og á dálítið bágt
með að tala. Stundum, þegar ég
gleymi feimninni og ég ætla að
leggja eitthvað til málanna, kem-
ur allt bjagað, heimskt og vit-
laust út úr mér. Þá hafa auðvit-
að flesttir efni á að hlæja — ég
eldroðna og allt fer í pat, já, og
ég skríð inn í skelina mína og
mæli ekki orð frá vörum það
se meftir er af kvöldinu. — Ó,
kæri Póstur, hvað á ég að gera?
Þegja allt kvöldið í vinahópi?
Þá halda allir að ég sé í vondu
skapi. Þetta finnst mér slæmt að
vera svona gerð.
Með fyrirfram þökk.
Ein með minnimáttarkennd.
P. S. Ég spyr ekki um skrift-
ina, því að ég veit að hún er
slæm.
6 VJTKAN 30- *“■