Vikan - 08.04.1971, Blaðsíða 56

t e d d y
Fatnaður framleiddur undir þessu vörumerki, er
löngu landsþekktur og fæst hjd kaupmönnum og
kaupfélögum um land allt.
NÝTÍZKULEGUR - VANDAÐUR - SMEKKLEGUR
BIÐJIÐ UM
FATNAÐ
Framleiðandi: SOLIDO, Bolholti 4, 4. hæð.
skrifstofunnar, ég dreg bjána-
lega seiminn.
— Ég fylgi þér.
Við göngum hljóð út í rign-
inguna. Við göngum fram hjá
stæðinu, ég gleymdi að fara
upp í strætisvagninn. Við kom-
um niður á Nybrotorg og höld-
um áfram eftir Strandvegin-
um. Við göngum fram hjá
skrifstofunni.
Loksins rýfur Björn þögn-
ina.
— Ég er á förum héðan og
mig langaði til að hitta þig áð-
ur en ég færi.
— Hvert ferðu?
— Til Kaliforníu, ég hef
fengið gott tilboð þaðan. Ég
skrifaði undir samninginn í
gær. Hlutverkið er ekkert at-
hyglisvert, en það er betra en
að sitja þarna heima og hugsa
um þig. É'g verð geðveikur af
því til lengdar. Mér finnst þetta
ágætis tækifæri til að komast
burt frá þessari eymd, -— að
fara sem lengst burt.
— Fer Ann-Charlotte með
þér?
— Nei, því skyldi hún gera
það? spyr Björn undrandi.
Ég segi ekkert og við höld-
um áfram göngu okkar í regn-
inu.
Þegar við komum að Dýra-
garðsbrúnni, nemur hann stað-
ar. Hann hallar sér yfir hand-
riðið á brúnni og horfir niður
í vatnið.
— Það er eitt sem mig lang-
ar til að spyrja þig um áður
en ég fer.
Ég stend hljóð og bíð eftir
spurningunni.
—• Viltu giftast mér?
— Nei.
Hann snýr sér að mér og
horfir á mig og það er djúp
sorg í augum hans.
— Nei, ég bjóst ekki heldur
við því, en ég vildi samt spyrja
að því. Ég skil vel að þú sért
búin að fá nóg af mér og öll-
um mínum trassaskap. Þú get-
ur ekki gert þér í hugarlund
hve sárlega ég þarfnast þín og
raunveruleikans, til að fá ein-
hvern botn í tilveruna.
>— Ég átti ekki við að ég
vildi ekki koma til þín aftur,
en það verður að vera án brúð-
kaups. Ég vil ekki að þú þurfir
að hafna lífsskoðunum þínum
mín vegna.
Hann lyfti upp höndunum og
lagði þær á axlir mínar. — Ég
hef komizt að því að það er til
frelsi, sem ég óska ekki eftir.
Ég vil vera bundinn þér, órjúf-
anlegum böndum, svo að þú
getir ekki einfaldlega sett föt-
in þín í tösku og gengið út.
Mínir skilmálar eru hjónaband.
Hann tekur mig í faðminn og
þrýstir mér að sér. Og ég finn
hvernig ég hrífst burt á ein-
hverri dásamlegri hamingju-
bylgju.
Og regnið steypist niður, en
við tökum alis ekki eftir því.
☆
GULLNI PARDUSINN
Framháld af hls. 25.
rauður í framan og enni hans
var vott af svita undir hár-
kollunni, en þegar hann tók til
máls, var röddin róleg: -— Ég
sagðist hafa fundið hann háls-
brotinn og engum hefur dottið
í hug að rengja orð mín. Það
verða því yðar orð á móti mín-
um og ég leyfi mér að halda
þv: fram að meira mark verð-
ur tekið ó því sem ég hef að
segja fyrir enskum dómstólum.
Kit kipraði varirnar fyrirlit-
lega. — Ég er ekki að tala um
dómstóla, herra minn, ég er að
tala um Damaris. Haldið þér
að hún taki meira mark á orð-
um yðar en mínum?
Gleymið þér ekki einu,
ungi maður? Hún missti allt
sitt traust á yður, þegar hún
komst að því að þér höfðuð
ekki sagt henni frá hinum rétta
uppruna hennar.
— Ó, nei! Hún varð særð og
hrædd, en við erum búin að
vera svo nátengd í fimmtán ár
að það er engum vafa bundið
að hún trúir orðum mínum.
— Jafnvel þótt þér getið
sannfært hana, þá er ég nán-
asti ættingi hennar, ég get
krafizt þess að hún fari að
orðum mínum.
Ég ræð yður frá því að
reyna það! Rödd Kits var jafn
hrokafull og rödd jarlsins. —
Ef þér minnizt einu orði á
þvingun, þá skal ekki ein-
göngu Damaris, heldur hvert
mannsbarn í Port Royal og á
Englandi, fá að heyra hvernig
John Tremayne lét lífið. Það
getur verið að ég hafi ekki
vitni, en ég skal koma af stað
slíku hneykslismoldviðri í
kringum yður, að jafnvel þér
getið ekki þvegið það af, svo
hjálpi mér guð.
Chelsham kreppti hnefana
svo hnúarnir hvítnuðu. Engirtn
hafði áður leyft sér að tala til
hans i þessum tón og reiðin
sauð innra með honum. Hann
beitti sér af alefli til að láta
ekki bera á hugaræsingi sín-
um, reyndi að vera rólegur og
sagði:
— En hvað verður um
frænku mína, ef hún verður
hér á Jamaica? Hún getur ekki
búið hjá yður, nú þegar allir
vita að hún er ekki systir yðar.
— Ég á hægt með að finna
ráð við því vandamáli, sagði
Kit.
— Ráð? Jarlinn lét sem hann
þyrfti að átta sig. — Aha! Ekki
sem systir, en sem eiginkona!
Það hafði mér ekki dottið í
hug. Við verðum að taka það
til athugunar, Brandon skip-
stjóri.
Dyrnar opnuðust og þjónn
kom með skilaboð frá land-
stjóranum, hvort það væri
mögulegt að fá nokkurra mín-
útna viðtal við Brandon skip-
stjóra.
Kit kinkaði kolli. — Segið
honum að ég komi eftir andar-
tak. Hann beið þar til þjónn-
irin var farinn. — Jæja, herra
minn?
Chelsham hafði lagt hend-
urnar fram á borðið og athug-
aði þær nákvæmlega. — Ham-
ingja frænku minnar er fyrir
öllu, sagði hann og skinhelgin
skein út úr honum. — Fyrir
fimmtán árum reyndi ég að
hafa uppi á henni, til að hefna
mín á föður hennar, en sú
hefndarlöngun er fyrir löngu
horfin. Nú, þegar ég hef fund-
ið hana, er það mín einasta
ósk að framtíð hennar verði
sem bezt. Ég ætla að stuðla að
hamingju hennar með því að
taka hana með mér til Eng-
lands. Þér álítið að hún verði
hamingjusöm hérna hjá yður.
Hann leit upp, en augu hans
sýndu ekki reiðina, sem sauð
í honum. — Ættum við ekki
að láta hana sjálfa velja?
Kit hugsaði sig um andartak,
hræddur um að hann væri að
falla í einhverja gildru.
56 VIKAN 14.TBL.