Vikan - 13.05.1971, Blaðsíða 16

ÞAR .TIL
dauoinn
AÐSKILUR
Það var óp, sem vakti hana.
Um miðja nótt.
Það var mollulegt loft í
svefnherberginu, jafnvel þótt
gluggarnir væru opnir. Helen
Bertram lá grafkyrr í rúminu.
Það hreyfðist ekki nokkurt
blað á trjánum og ekkert hljóð
heyrðist frá veginum fyrir ut-
an trjágarðinn. Hún lá með
galopin augu. Hún vissi að hún
var vakandi og hún vissi hvað
hafði vakið hana. Ópið.
Hún fann hvernig svitinn rann
niður andlitið og niður á háls-
inn. Vissan um það að hún var
ein í húsinu gerði hana skyndi-
lega hrædda. Mig hefur verið
að dreyma, hugsaði Helen. Það
hlýtur að hafa verið draumur.
- Þú ert ekki sú
sama Helen, sem ég
kvæntist, sagöi
Raoul áhyggjufullur.
— £g vil aðeins að
þú verðir frísk,
ástin mín!
NY FRAMHALDSSAGA
16 VIKAN 19. TBL.