Vikan - 20.05.1976, Blaðsíða 17

— Jæja, Gundi, stcndurðu klár
af þessu? Ertu tilbúinn til að taka
við efninu?
— Vertu ekki að þessu kjaftseði.
Réttu mér ídráttarvírinn og komdu
þér fram í geymslu. Hann á að
koma þar út rétt hjá töflunni.
Og Gúndi stakk ídráttarvírnum
inn í rörið og fæddi hann þar inn
með hraði. Nonni var kominn í
geymsluna og beið eftir að endinn
kæmi þar út.
— Nonni, er hann kominn?
hrópaði Gúndi annað slagið um
leið og hann hamaðist.
— Nei, reyndu að hreyfa þig,
drengur! hrópaði Nonni á móti, þar
sem hann stóð uppi á kassa og beið.
Á meðan á þessu gekk, rápaði
ég um og var að plana, hvar ég
ætti að setja upp fyrsta ljósið.
Líklega væri best að byrja á að ein-
angra svefnherbergið. Þar hafði ég
líka staflað öllu plastinu, svo létt
varum heimatökin. Ég rölti þangað
inn.
— Hey! Gúndi, Nonni! Helvítis
vírinn er kominn hingað, hrópaði
ég um leið og ég kom inn. Idrátt-
arvírinn lá I lykkjum niður úr loft-
dósinni.
— Hver djöfullinn! sagði Nonni.
— Hver andskotinn, sagði Gúndi
Þeir komu báðir þjótandi á núll
komma tveim og horfðu á vírinn þar
sem hann kom niður úr loftinu.
— Allt í lagi, sagði Gúndi.
Við drögum bara hérna í, þá er það
búið. Tökum svo bara bæ-pass út í
geymslu. Nópróblem.
Síðan festu þeir kapalinn við
ídráttarvírinn og drógu hann í eins
og skot.
— Komdu nú með dósina, hróp-
aði Gúndi þar sem hann stóð uppi
í tröppu.
— Ein dós að koma, sagði Nonni
og rétti honum.
— Hamar, sagði Gúndi.
— Einn hamar að koma, sagði
Nonni.
— Nagla, sagði Gúndi.
— Einn nagli að koma, sagði
Nonni og rétti honum, þarftu ekki
tvo? spurði hann svo og beygði sig
til að ná í annan.
— Haltu þérsaman, sagði Gúndi
þarsem hann stóð uppi í tröppunni
og mundaði hamarinn til að negla
dósina fasta. Hann sló fast, en af
einhverri ástæðu hitti hann ekki á
naglófétið svo hamarinn hélt áfram
í fallegri beygju niðurávið og
endaði hana beint í hnakkanum á
Nonna.
Ég hugsa að Nonni hefði sagt
eitthvað, ef hann hefði getað. Hann
datt þegjandi og hljóðlaust niður
á gólfið og lagðist þar á grúfu.
Gúndi datt niður úr tröppunni.
Mér datt ekki annað i hug en að
Nonni væri steindauður.
Þegar Gúndi hafði brölt á fætur.
hjálpuðumst við að snúa Nonna
við, þar sem hann lá á gólfinu.
— Hann er dauður, Guð hjálpi
mér, sagði Gúndi.
— Inn i svefnherbergi og náðu í
þrjár plötur af plasti, sagði ég.
Svo lögðum við Nonna til á plast-
inu.
Hann var alveg ,,out”. Svaf eins
og selur.
Ég sagði Gúnda að taka það
rólega og klappaði honum á bakið.
Hann var farinn að gráta.
Ég hljóp út úr kofanum, henti
mér yfir grindverkið ril nágrannans
og fékk lánaðan sima. Pantaði
sjúkrabil í hvelli. Svo fór ég inn og
rétti Gúnda vasaklúta á meðan þcir
entust. Svo heyrðist sirenuvæl, og
sjúkrabillinn kom á tveim fyrir
hornið.
Nonni var tekinn og settur á
börur, en Gúndi gekk grenjandi á
eftir þcim út I bíl.
Ég var einn eftir. Á geymslu-
gólfinu fann ég flöskuna og fékk
mér einn sterkan. Ekkert próblem.
*
........
— Er þetta ekki sæluríkið island? Við
að, við vorum að verða vitlausir á
verðbólgu á okkar plánetu.
ætlum að setjast hérna
þessum verkföllum og
/
■N
/ \1/\\
-Egborða^; A
alltaf hér, maturinn er svo*
vondur, að maður freistast
aldrei til að borða hann.

Segðu mér fyrst hver ók hvaða bíl?
— Viltu vera
vænn að
á hnútinn.
21. TBL. VIKAN 17