Vikan - 21.07.1977, Page 55

„Hefurðu ekki spurt að því?”
„Nei.”
„Þú ættir endilega að gera það.
Ég hef fc^éttir að færa. Ég veit ekki
hvernig á að túlka þær, en ég held
að þær séu mikilvægar.”
„Sei, sei,” sagði Guillam, „allir
með fréttir handa hinum. Það er
svei mér spennandi. George hefur
verið að skoða fjölskyldualbúmið
mitt og virðist kannast við öll
gömlu andlitin.”
Mendel fannst hann vera utan-
gátta og afskiptur.
„Ég skal segja þér frá þvi öllu
saman yfir kvöldverði annað
kvöld,” sagði Smiley. „Ég ætla að
láta útskrifa mig í fyrramálið, hvað
svo sem raular og tautar. Ég held
að við höfum fundið morðingjann
og raunar ótal margt fleira. En
segðu mér nú hvaða fréttir þú hefur
að færa.” Það var enginn sigur-
glampi í augum hans, einungis
kviði.
Klúbburinn, sem Smiley tilheyrði
var ekki í svo miklu áliti, að
meðlimir hans kæmust á spjöld
bókarinnar Hver er maðurinn.
Hann var stofnaður af ungum
guðleysingja að nafni Steed-
Asprey, sem hafði fengið ákúru hjá
ráðherra fyrir að guðlasta í áheyrn
biskups frá Suður-Afríku. Hann
taldi fyrrverandi matmóður sína í
Oxford á að yfirgefa hús sitt í
Hollywell og veita þessum klúbbi að
Manchester Square forstöðu. Þar
voru tvö rúmgóð herbergi og
kjallari, sem hann hafði fengið til
ráðstöfunar hjá ríkum ættingja
sínum. Eitt sinn höfðu verið
fjörutíu meðlimir í klúbbnum, sem
hver um sig greiddi finftntíu pund á
ári. Nú voru þrjátíu og fimm eftir. f
honum voru engar konur og engar
reglur, enginn ritari og engir
biskupar. Það var hægt að fá
samloku og bjór eða einungis
samloku. Svo lengi sem maður var
nokkurn veginn alsgáður og tróð
ekki öðrum um tær, var næstum
því sama, hvað maður gerði eða
sagði, eða hvaða gesti maður bauð
með sér.
Auðvitað voru flestir meðlimimir
á svipuðum aldri og Smiley og
höfðu verið samtíma honum í
Oxford. Strax í upphafi höfðu menn
verið sammála um, að klúbburinn
ætti einungis að vera fyrir eina
kynslóð og að hann myndi eldast og
deyja um leið og meðlimirnir.
Striðið hafði tekið sinn toll, Jebedee
og fleiri, en það hafði enginn
stungið upp á þvi, að teknir skyldu
inn nýir meðlimir. Auk þess áttu
þeir nú húsnæðið og voru ekki í
neinum fjárhagsvandræðum.
Þetta var laugardagskvöld og
einungis fáir í klúbbnu.m. Smiley
hafði pantað mat handa þeim og
það hafði verið lagt á borð fyrir þá
niðri í kjallara, þar sem logaði glatt
í arninum. Þeir voru einir þar og
fengu nautakjöt og rauðvín með.
Úti fyrir rigndi stöðugt. 1 augum
þeirra allra þriggja virtist heimur-
inn heldur rólegur og viðkunna-
legur staður þetta kvöld og það
þrátt fyrir hina skuggalegu atburði,
sem voru orsök þess, að þeir voru
þarna saman komnir.
„Til þess að þið getið fengið
einhvern botn í það, sem ég ætla að
segja ykkur,” byrjaði Smiely og
beindi aðallega orðum sínum til
Mendels, „þá verð ég að segja
ykkur dálítið frá sjálfum mér. Eins
og þið vitið er ég starfsmaður í
öryggisþjónustunni og byrjaði þar
29. TBL. VIKAN 55