Vikan - 27.04.1978, Síða 2

Vikan
17. tbl. 40. árg. 27. apríl 1978
Verö kr. 450.
Að
hafa erindi sem
erfiði
Litið inn í verslanir
íLondon
Það er margt, sem dregur landann til
London, leikhús, kvikmyndahús, tónleikar,
sýningar, söfn, matsölustaðir og síðast, en
ekki sist,verslanirnar. Þykir raunar sumum
nóg um aðdráttarafl þeirra siðastnefndu,
enda víst oft verslað fremur af kappi en
forsjá, þegar tíminn er farinn að hlaupa frá
fótsárum Islendingum í Oxford Street. Því
miður er fólk ekki alltaf nógu kunnugt til
að hafa erindi sem erfiði, og eftirfarandi
grein er ætlað að bæta örlítið úr þvi.
VIÐTÖL:
16 Frá Hollywood til Tókíó. Viðtal
við Önnu Lindu, fulltrúa ungu
kynslóðarinnar.
GRKINAR:
2 Að hafa erindi sem erfiði. Litið í
verslanir í London.
8 John Travolta — Stjarna
morgundagsins.
12 Matur og vín. Fyrri grein
Jónasar Kristjánssonar um
veitingahús í Boston.
SÖGUR:
18 Milli vonar og ótta. 9. hl. fram-
haldssögu eftir Mary Sergeant.
38 Morð úr gleymsku grafið. 15.
hluti • framhaldssögu eftir
Agöthu Christie.
46 Fullkomin lýsing. Smásagp
eftir Herbert Harris.
FASTIR ÞÆTTIR:
6 Vikan kynnir: Vor í Viktoríu.
14 Pósturinn.
22 Mig dreymdi.
25 Heilabrot Vikunnar.
35 Tækni fyrir alla.
36 ímiðriViku.
40 Stjörnuspá.
44 Mest um fólk.
49 Poppfræðiritið: Stranglers, 2.
hluti.
51 Matreiðslubók Vikunnar.
ÝMISLEGT:
4 Úrýmsumáttum.
54 Hlý peysa á börnin.
„Ódýrar Lundúnaferðir vikulega"
auglýsa ferðaskrifstofurnar stöð-
ugt, og þeir eru margir, sem bíta á
agnið, enda margt til London að
sækja. Mér þykir þó líklegt, að mik-
ill meirihluti þeirra, sem notfæra sér
slíkar ferðir, fari í þeim tilgangi
helstum tð versla ódýrt. Það er auð-
vitað álitamál, hvort slíkar ferðir
borga sig í raun og veru, á það skal
enginn dómur lagður hér, en það er
að minnsta kosti alveg gefið mál, að
ef maður er staddur í London á ann-
að borð, þá borgar sig að versla eitt-
hvað, því þar má fá góðar vörur af
ýmsu tagi fyrir miklu minna fé en í
verslunum hér heima.
En það er hægara um að tala en í
að komast. London er ekkert smá-
þorp, og Laugavegurinn á Þorláks-
messu kemst ekki í hálfkvisti við
Oxford Street á venjulegum degi.
Það er eins gott að vera ekki alltof
uppnæmur fyrir því, þótt maður fái
kannski olnboga í síðuna eða skóhæl
ofan á auma tá. Verslanirnar eru
ekki bara fullar af vörum, þær eru
svo sannarlega fullar af fólki líka.
Afgreiðslan er ákaflega misjöfn.
Ýmist þarf að hafa verulega fyrir
því að ná athygli afgreiðslufólks og
fá aðstoð, eða það ræðst að manni
ákveðið í því að láta nú ekki þennan
viðskiptavin sleppa, fyrr en hann
hefur fest kaup á einhverju. Mér
likar nú það fyrra betur, það er þá
hægt að dunda sér við að skoða það,
sem á boðstólum er, og fá að máta,
þegar maður er orðinn nokkuð viss á
því, hvað til greina kemur. Rétt er
að vara þá við, sem eru í sinni fyrstu
verslunarferð í London, að í mörgum
verslunum tíðkast það, að margir
máta í sama herbergi. Finnst ýms-
um það óþægilegt fyrst í stað, en
það er ekki um annað að ræða en
bíta á jaxlinn.
Viturlegt er að undirbúa sig
nokkuð vel, áður en lagt er upp í
verslunarleiðangur út í stórborgina,
vera nokkuð viss um, hvað á að
kaupa í það skiptið og hvað hugsan-
legt er að greiða fyrir það, ákveða
nokkurn veginn, hvar á að leita og
stúdera kortið vandlega. Ráðlegt er
að fara í lághælaða, létta gönguskó,
og óviturlegt er að skilja regnhlífina
eftir á hótelinu.
Það, sem ég tel borga sig best að
kaupa í London, er hversdagsfatn-
aður á fullorðna og fatnaður af öllu
tagi á börn. Sjálfsagt er að undirbúa
slíka verslun með því að mæla börn-
in hátt og lágt, áður en haidið er að
heiman og hafa með sér bæði mál-
bandið og tölurnar á blaði. Það er til