Vikan - 27.04.1978, Side 17

Anna Linda ásamt foreldrum
sínum, og systrum og systur-
dóttur. Talið frá vinstri:
Jórunn Inga María með Heiðu
Björk, 8 mánaða í fanginu,
móðir Önnu Lindu, Inga
Ingimarsdóttir, Anna Linda,
Skúli Einarsson, faðir hennar
og Stefanía Helga. Því miður
voru ekki fleiri úr fjölskyldunni
heima við þetta kvöld.
fengju þá meiri æfingu. Það
mætti líka hafa það þannig að
einni og einni væri bætt inn í og
þær væru kynntar oftar.
— Fannst þér óþægilegt að
standa á sviðinu og vita að
fólkið í salnum væri að horfa á
þig?
— Já, mér fannst það vond
tilfinning. Annars fannst mér
mér ganga furðulega vel þarna,
ég var viss um að ég yrði alveg
eins og spýta! Ég reyndi bara að
hugsa um að standa mig, svo

— Finnst þér að það mætti
gera meira úr svona keppnum?
— Já, tvímælalaust. Mér
finnst undirbúningurinn t.d.
alltof stuttur. Ég vissi semsagt á
fimmtudagskvöldi að ég ætti
að taka þátt i þessari keppni á
Hótel Sögu á sunnudagskvöldi,
svo við höfðurn bara föstudag-
inn til undirbúnings. Við
fengum lánuð föt úr Popphús-
inu, og svo fórum við á
hárgreiðslustofu á sunnudags-
morgni, fengum síðan klukku-
tíma í Súlnasalnum til að sjá
hvar við ætturn að ganga og
svoleiðis. Þetta finnst mér alltof
stuttur tími. Það mætti láta
stelpurnar koma oftar fram, þær
Þessi mynd var tekin á Hótel
Sögu 19. mars, er Anna Linda
Skúladóttir hafði verið kjörin
„Fulltrúi ungu kvnslóðarinnar
1978”
Ljósmynd: Bjarnleifur
Bjarnleifsson
fjölskylda mín gæti verið
hreykin af mér. Hitt fólkið í
salnum fór allt framhjá mér —
ég sá bara fjölskyldu mina!
— Hvað finnst þér um
fegurðarsamkeppnir almennt?
— Mér finnst allt í lagi með
þær, það er það eina sem ég get
sagt. Þær gefa stúlkunum, sem
taka þátt í þeim, tækifæri til að
ferðast, tækifæri, sem þær
fengju kannski ekki annars.
— Kom þér á óvart að þú
skyldir vinna?
— Já, það var langt frá því að
mér kæmi til hugar að ég hreppti
fyrsta sætið. Ég varð aðallega
hissa þegar ég heyrði úrslitin —
ég átti ekki til orð.
— Finnst þér þær stúlkur,
sem sigra hér í fegurðar-
samkeppnum fá nægileg
verðlaun?
— Já, mér finnst alveg nóg að
fá Japansferðina. Mig langar
mikið að koma til Japan, og
hefði eflaust ekki haft tækifæri
til þess, ef ég hefði ekki unnið
þetta.
— Hvaða kröfur eru svo
gerðar til þín sem Fulltrúa ungu
kynslóðarinnar?
— Vera fyrirmynd unga
fólksins! Þetta er ekki beinlínis
fegurðarsamkeppni, heldur
byggist þetta að mestu upp á
framkomu og hvernig maður er.
— Hvaða menntun og starfs-
reynslu hefurðu?
— Ég lauk gagnfræðaprófi frá
Laugalækjarskóla vorið 1972.
Nú vinn ég hjá Félagsbókband-
inu, og hef verið þar í 2 1/2 ár.
Ég tók mér þó frí þaðan í fyrra-
sumar. og vann þá á röntgen-
deild Landakotsspítala. Það
starf átti vel við mig, og ég gæti
vel hugsað mér að læra röntgen-
tækni.
— Langar þig að mennta þig
meira?
— Ég eiginlega veit það ekki.
Það er svo langt síðan ég hætti
í skóla. að það gæti verið erfitt
að koma sér út í námið aftur.
Mig langaði alltaf til að verða
handavinnukennari, en tók mér
svo frí eftir gagnfræðapróf, og
það frí varð alltaf lengra og
lengra, og á endanum varð
ekkert af frekara námi. Ef ég
fengi hins vegar áhugann aftur,
veit ég ekki hvað mér dytti í
hug, sennilega skellti ég mér í að
fara að læra, ef áhuginn væri
aðeins nægilegur.
— Hefurðu ferðast utan-
lands?
— Já, ég fór einu sinni til
Bandaríkjanna og tvisvar til
Spánar. Mér finnst ágætt að
skreppa til útlanda í frí, en ég
gæti ekki hugsað mér að búa
erlendis.
— Hvernig finnst þér aðstaða
fyrir ungt fólk á íslandi vera i
dag?
— Mér finnst hún alls ekki
góð. Það vantar t.d. alveg staði
fyrir unglinga á aldrinum 16-20
ára. Þá eru þeir orðnir of gamlir
til að fara í Tónabæ, þar sem eru
krakkar á aldrinum 13-14 ára,
og of ungir til að fara á diskó-
tekin og vínveitingahúsin.
Einnig mætti vera meira um
staði.sem byðu upp á leiktæki og
þvíumlíkt, og maður gæti
skroppið inn á á kvöldin.
— Fylgistu með þjóðmálum?
— Ekki meira en gerist og
gengur. Ég les þó að sjálfsögðu
blöðin og fylgist með gangi mála
eins vel og ég get — en ég er lítið
gefin fyrir stjórnmál!
— Hver eru helstu áhugamál
þín?
— Handavinna, tónlist og
tískan. Annars er allt orðið svo
dýrt. að það er erfitt að fylgja
tískunni eftir.
— Hvernig er með klæðnað
fyrir ferðina — hver útvegar
hann?
— Fg veit svo lítið um þetta
allt saman núna, en ég reikna
fastlega með að fötin verði
útveguð. Það er svo margt, sem
þarf að hafa með, að það er ekki
fvrir eina manneskju að leggja
út fyrir þvi öllu. Litgjöldin yrðu
svo gífurleg, að það mundi varla
borga sig aðfara!
— Hvernig leggst Japans-
ferðin í þig?
— Það eru blandnar tilfinn-
ingar, kvíði og tilhlökkun. Kvíði
fyrir því að vera ein í svona
fjarlægu landi, fjarri öllum
mínum ættingjum og vinum, —
og tilhlökkun, því ég er mikið
fyrir fcrð; lög, og ég er þess
fullviss að þetta verður skemmti-
legt. Ég kviði líka svolítið fyrir
því að koma fram þarna, því ég
er óvön að koma fram á sviði.
Nú, svo ætla ég bara að reyna
að bjarga mér á enskunni, og
þetta hlýtur allt að ganga.
Við látum þetta verða lokaorð
Önnu Lindu Skúladóttur. Full-
trúa ungu kynslóðarinnar 1978,
og óskum henni velfarnaöar í
stóra landinu með litlu íbú-
unum. Eflaust á hún eftir að
verða landi okkar til sóma þar,
eins og fyrirrennarar hennar
hafa verið.
akm
17. TBL. VIKAN 17