Vikan - 24.04.1980, Blaðsíða 12

Ferðalög
— Þessi skúta, Bonný, var keypt frá
Englandi árið 1976 og árið eftir keypti
maðurinn minn hluta í henni. Og síðan
haföi draumurinn auðvitað alltaf verið
að komast í einhverja heimsreisu. Og sl.
sumar, eða nánar tiltekið 24. júní, var
loks látið til skarar skríða og siglt af stað
til Reykjavíkur sem fyrsta áfangastaðar.
Sú ferð tókst nú ekki alveg tíðindalaust.
Sjálfstýringin blotnaði á leiðinni svo við
urðum að handstýra og stórsiglan var
brotin fyrir. Við höfðum verið dregin á
nýrri vikum saman og þegar við sáum
fram á að ekkert yrði úr draumaferðinni
í þetta sinn, ef við héldum áfram að
bíöa, ákváðum við bara að skella okkur
yfir pollinn á vélinni.
— Næsti viðkomustaður voru
Vestmannaeyjar og þaðan var lagt af
stað til Skotlands. Við vorum fjögur um
borð, við hjónin, Elías Skaftason og
Bárður Grímsson. Veðrið var frekar
leiðinlegt, grenjandi rigning og mót-
vindur. Sjálfstýringin bilaði aftur en
okkur tókst þó fljótlega að gera við
hana. Og þegar pakkning meðstefnisröri
fór veg allrar veraldar og skútan tók að
leka var Gunnar, sem hafði orðið fyrir
valinu sem skipstjóri, helst á því að snúa
aftur til Eyja. En við hin töldum að
þetta væru nú bara smámunir miðað við
mörg önnur áföll og við gætum bjargað
þessu við með lensidælum. Og það varð
úr.
— Á fjórða degi skall á mikið hvass-
viðri. Skyggni var lélegt, dimmt yfir og
útvarpsskilyrði fyrir neðan allar hellur.
Okkur gekk því mjög illa að miða við
radíóvitann Butt of Lewis við strendur
Skotlands. En eins og forfeður okkar,
vikingarnir, gátum við merkt af fuglalífi
og breyttu öldulagi að land hlaut að vera
framundan. Menn rýndu fránum augum
út I sortann og brá þar fyrir alls kyns
hillingum, allt frá fjallgarði og niður í
sjónpípu á rússneskum kafbáti. Og þegar
loks var kallað ofan af dekki að land
væri í sjónmáli var bara hlegið.
Bráðfjörugir eyjarskeggjar og
indælis lögregluþjónar
— En land var það og það meira að
segja rétti staðurinn, Hebrideseyjar. Og
102 klukkustundum eftir að ferðin hófst
komum við til Stornoway í roki og nátt
myrkri. Daginn eftir var laugardagur og
okkur fannst mjög við hæfi að bregða
okkur i kráarleiðangur. Satt að segja var
drykkjumenning eyjarskeggja svo
ósegjanlega lík þeirri hinni íslensku að
við vorum um tíma í vafa um að við
værum í raun og veru komin til
Skotlands. Eftir lokun bauð vertinn í
parti og þar ríkti mikill glaumur og gleði.
íslendingar sru ferðaglöð þjóð,
um það ber hin fjölbreytta
útgerð ferðaskrifstofanna vitni þó
þar beri kannski hæst hinar hefð-
bundnu sólarlandaferðir. En svo
eru aðrir sem kjósa einstaklings
bundnari og ævintýralegri ferða-
máta eins og ísfirsku hjónin
Kristín Hálfdánardóttir cg
Gunnar Þórðarson, sem lögðu
upp í skútuferð frá ísköldum
Atlantsálum að hlýjum Miðjarðar-
hafsströndum sl. sumar ásamt
tveimur öðrum félögum. Kristín
hélt dagbók um ferðina og veitti
hún okkur góðfúslega leyfi til að
nota hana í útdrátt af f erða-
sögunni fyrir lesendur Vikunnar.

Ævintýraferð
ísfirskra hjóna
frá íslandi
til Mallorca
SÓLARLANDAFERÐ
Á SEGLSKÚTU
12 Vlkan 17.10»,
Bonný.
17* tbl. Vikan 13