Vikan - 11.03.1982, Síða 42

Fimm mínútur með Willy Breinholst
Listin
að laga piparbuff
Jesper var oröinn ástfanginn af
poppsöngkonu, einni af þessum
með kæk i mjöðminni, söngrödd
eins og kvefað páskalamb og
hárið upp i loft eins og yfir-
gefinn negrakofi. Hún hét Súsí
— ja, hún hét nú eiginlega
Sólveig Ólsen, eða eins og allir í
götunni sögðu, Solla, en eftir að
hún hafði farið út í
skemmtanaiðnaðinn tók hún
sér nafnið Súsí Olzen. Það
hljómaði frábærlega.
Jesper var nýútskrifaður verk-
fræðingur og átti sér nú aðeins
eina ósk, að gifta sig og stofna
heimili. Hann var löngu orðinn
leiður á að búa í kommúnu og
þreyttur á frumstæðum
búskaparháttum, sem hann
hafði hingað til komist af með,
með hjálp gamals viðbjóðslegs,
ofmannaðs eldhúss og skúffu í
kæliskáp, með smjöri, brauði og
kókói í.
Nú vildi hann eignast konu og
fá góðan mat að borða á
hverjum degi, eins og mamma
hans bjó til.
Kvöld nokkurt, þegar Súsi var
búin að kveðja hljómsveitina,
sagði hann henni það. Hún söng
með fjórum ungum strákum
sem spiluðu í félagsmiðstöðvum
og þvíumlíku. Hún var ekki
fastráðin og á daginn vann hún í
ilmvatnsbúð.
— Heyrðu Súsí, sagði hann,
eigum við ekki að gifta okkur?
— Gifta okkur, en hvað með
starfsframann minn? spurði
hún.
— Þú getur vel haldið áfram í
ilmvatnsbúðinni þó við.
— Ég er að tala um
starfsframa minn, ekki þessa
ömurlegu ilmvatnsbúð.
— Þú átt að gæta búsins, sjá
um að vel fari um okkur,
vökva blómin og í stuttu máli að
lifa eins og blómi í eggi. Hvað
segirðu um það? Eigum við?
— Ókei!
Svo fór Jesper á stúfana að
skoða einingahús. Hann fann
indælt lítið hús með bílskúr,
arni, draumaeldhúsi og öllu sem
við átti. Hann fékk fyrst efa-
semdir um ágæti Súsíar í hús-
móðurstarfinu þegar hann-
opnaði stoltur á svip það
herbergi í húsinu sem honum
fannst mest til koma. Súsí leit í
kringum sig, með stór spyrjandi
augu, og sagði svo einfeldnings-
lega:
— Gvööð, en merkilegt
herbergi! Hvað er þetta
eiginlega?
— Þetta er eldhús, tuldraði
Jesper niðurdreginn.
— Ohhh....
Þau giftu sig og grunsemdir
Jespers um takmarkaða hús-
móðurhæfileika Súsíar
reyndust á rökum reistar.
Morgun nokkurn heyrði hann
hana hringja í bakaríið:
— Vilduð þér vera svo vænn
að senda franskbrauð til Súsíar
Lind i númer 17? Það á að vera í
samlokur svo ég verð að biðja
yður að muna að hafa nú bil á
milli sneiðanna.
Jesper var nær örvinglan.
Hann hafði búist við að fara að
fá góðan mat þegar hann gifti
sig. Heiðarlegan mat, eins og
mamma hans bjó til. Með
brúnni sósu og lykt af steiktum
lauk og öllu saman. Það eina
sem hann fékk nú orðið voru
kornflögur, steinrunnin linsoðin
egg og rúgbrauð með kæfu!
En sem betur fór fékk hann
hugmynd. Hann keypti stóra og
dýra matreiðslubók, fulla af
spennandi uppskriftum og fulla
af litmyndum sem komu
munnvatninu fram í munnvikin
á honum bara við að horfa á
42 Vlkan XO.tbl.