Vikan - 01.07.1982, Page 31

Hringurinn er einna elstur allra skartgripa, var þegar kom-
inn til sögunnar á dögum Fornegyptanna. En líklega vita
færri að i upphafi var hann ekki tákn kærleikans eins og nú
á dögum, heldur merki um vald og einnig notaður til að inn-
sigla alls kyns samninga. Á fimmtándu öld varð það alsiða
að brúðurin fékk hring á fingur við vígsluathöfnina. Síðar
komu hringar á fingur brúðgumanna einnig og nú á síðustu
árum hefur bæst við aukahringur á fingur brúðarinnar,
hafður fyrir framan giftingarhringinn, yfirleitt settur stein-
um. En varla fjölgar þeim mikið úr þessu því þeir hljóta að
takmarkast við lengd mannsfingurs og fjölda liðamóta.
Hringarnir á þessari síðu eru allir frá Gulli og silfri á Lauga-
veginum og eru smiðaðir þar á bæ. Þarna er smiðað bæði úr
venjulegu gulli og hvítagulli, hefðbundnir hringar og svo
með örlitlum breytingum, svo sem höfðaleturshringarnir
sem eru sérislenskt fyrirbrigði.