Vikan


Vikan - 22.11.1984, Blaðsíða 29

Vikan - 22.11.1984, Blaðsíða 29
angaði að verða listamaður þegar ég var ungur" um yfir þessari skilgrein- ingu eru hér og nú beðnir innilega afsökunar. Geiri kom til dyranna og tók gestunum vel þrátt fyrir innantökur sem hann sagði hafa hrjáð sig að und- anförnu. Gekk með okkur í kringum húsið og lýsti því sem þarna var að finna á veggjunum og einnig inn- andyra. „Fjöllin og fossarnir eru allir héðan úr umhverfinu — og að sjálfsögðu sjórinn. Bátarnir líka, þarna er til dæmis bæði gamla og nýja Gullbergið. Hins vegar eru konurnar bara einhverjar konur sem ég ímynda mér og sama er að segja um manninn þarna yfir bekknum. Mig langaði alltaf að verða listamaður þegar ég var ungur. Fullu nafni heiti ég Ásgeir Emilsson og er fæddur hérna úti á Eyrinni. Við vorum tólf systkinin, átta bræður og fjórar systur. Ég er bara einn um þessa áráttu. Og núna, eftir að ég komst í þetta hús, virðist sem fólki fínnist gaman að því sem ég er að gera — að sjá þetta. Þegar Norræna kemur er fólkið alltaf að taka myndir af þessu. Annars vinn ég hérna í Fiskvinnslunni, hef verið þar lengi, unnið í fiski frá fjórtán ára aldri. En alltaf teiknað og málað í frí- stundum. í gamla daga fór ég í skóla á Eyrum sem barn og svo seinna komst ég í málleysingjaskólann í Reykjavík. Er fæddur heyrnarlaus og lærði því seint að tala. Samt getur þetta verið erfitt stundum. Af hverju ég er með kirkju úti í garðinum? Það er vegna þess að kisinn minn dó og ég jarðaði hann þarna. Og byggði svo kirkjuna handa honum. Núna er ég bara einn í húsinu. ” Þegar inn kemur tekur Geiri fíngerðan stól niður af hillu og gefur blaða- manni í kveðjuskyni. ,,Svona húsgögn geri ég bara úr bjórdósum, fólkið hefur gaman af þessu. En farðu varlega því þeir eru viðkvæmir og þola ekki slæma meðferð. Og ef þið sendið mér blaðið þá er heimilisfangið Oddagata 4C.” Texti: Borghildur Anna Ljósm.: Haraldur Már Sigurðsson Myndina hérna fyrir neðan tók Ragnar Th. í stúdíói Vikunnar - kveðjugjöfin hans Geira komst óskemmd suður. Til hliðar er kirkjan sem reist er til minn- ingar um kisa sem fór ungur yfir á annað tilverustig. Á vinstri síðu og að ofan sést svo hvernig sköpunargleði íbúans hefur breytt hversdagslegu húsi í sérkenni- legt ævintýri - þar sem öllum venju- legum arkitektúr og myndlistarismum er gefið langt nef af hjartans einlægni. 41. tbl. Víkan 29
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.