Vikan - 15.05.1986, Blaðsíða 12

„Maður kynnist sjálfum sér
vel í þessu námi og það er
bæði gott og nauðsynlegt.
Skólinn hefur alla burði til að
vera mjög góður," segir Eiríkur.
Hin taka undir þetta enda taka
þau orðið hvert af öðru, tala
sem einn maður.
Eru þau kannski mjög lík?
„Nei, við eru mjög ólík," svar-
ar Gugga, „en við erum nokkuð
samrýnd enda er það nauðsyn-
legt í svona skóla."
Valdi kímir og segir: „Þú get-
ur ímyndað þér hvernig manni
liði ef maður léti eftir sér að
hafa ímugust á einhverjum fé-
laga sinna, það yrði samfellt
fjögurra ára helvíti, tíu tíma á
dag - það er bara ekki hægt."
ValdimarÖrn Flygenring.
p
§1
S nn
£=t
2
to'
O
II
33
c
o-
3
3]
Leiklistarskólinn hefur
einhverja spennandi áru
í kringum sig. Það sést
best á því að í ár eru það
yfir áttatíu manns sem
þreyta inntökupróf í
skólann en aðeins átta munu
komast í gegn og hefja nám á
hausti komanda.
í vorskilarskólinn sex nýjum
leikurum inn í leiklistarlífið.
Þennan síðasta vetur hafa þau
unnið í Nemendaleikhúsi og
tekist á við Rauðhaerða riddar-
ann og Ó MUNATÍÐ og nú
sýna þau leikritið Tartuffe eftir
Moliére. Leikararnirsexgegna
yfirleitt nöfnunum Inga, Bryn-
dís, Gugga, Eiríkur, Valdi og
Skúli.
'O
■a
03
co
03
co
03
03
Q_
co
CQ
NYIR LEI
Þau hafa unniðsaman
sleitulaust í fjóra vetur.
„Þaðerbæði Ijúftog
sárt að splitta hópnum/
segir Bryndís, „en
kannski fyrst og fremst
skrítið eftir allt sem við höfum
veriðsaman um."
„Þetta er eins og skilnaður
að borði og sæng.má segja, en
við komum til með að vinna
saman í framtíðinni svo það er
indælt að segja bless í bili,"
bætir Valdi við.
En hvernig hefur skólinn ver-
ið, eftiráað hyggja?