Vikan - 30.03.1939, Blaðsíða 11

Nr. 13, 1939
VIKAN
11
Æfintýri Óla í Afríku.
Óli og Geir liðþjálfi eru í löngum og hættu-
legum leiðangri til að leita að litlu, hvítum fil,
sem er fyrir heilum fílahóp.
Og hvíti fíllinn er í raun og veru til. Villi-
menn höfðu náð í hann og dansað kringum
hann eins og hann væri heilagur, en slepptu
honum svo atfur. Nú bíður fílahjarðarinnar ný
hætta.
Geysistórt karlljón hefir komið auga á
hjörðina úr felustað sínum. Ljón skipta sér
ekkert af risafílum, en þau eru ekkert hrædd
við litla fila.
Nú sést, hvað fílamir eru litlir. I>eir em
minni en ljón. Með ógurlegif- stökki hendir
„konungur dýranna" sér á hjörðina og hegg-
ur tönnum og klóm í einn filinn.
Geir liðþjálfi og Óli heyra hljóðin og þá
grunar, hvað á seiði sé. t>eir komast brátt að
raun um, hvað gerzt hefir, þegar þeir finna
dauða fílinn. Nú vita þeir, að þeir em á réttri
leið.
Litli fílahópurinn tvistrast á meðan ljónið
er að gera út af við herfang sitt. Það er ekki
um annað að ræða en að flýja áður en ljónið
ræðst á annað fómardýr.
Liðþjálfinn: — Fílamir hafa verið hér. Ég
held, að við ættum að setjast hér að, Óli, og
fara af stað snemma í fyrramálið.
Óli: — Mig langar til að vita, hvort hér
er hvergi vatn.
Þetta hefir allt orðið hávaðalaust. öskur
ljónsins heyrist um allt, og fílamir gefa frá
sér hræðsluóp, svo að þetta er eins og homa-
blástur.
Þegar Óli kemur að vatni og ætlar að fara
að fylla skaftpottinn, sér hann allt i einu
hvíta fílinn, sem er að slökkva þorsta sinn.