Vikan - 13.04.1939, Blaðsíða 23

Nr. 15, 1939
VIKAN
23
Allt í gamni . . .
— Óli, þú varst búinn að
lofa mér að fara ekki niður að
vatninu.
— Já, pabbi.
— Og ég var búinn að lofa
þér flengingu, ef þú færir.
— Já, pabbi, en úr því, að
ég hefi nú ekki staðið við mitt
loforð, þarft þú ekki að standa
við þitt.
Blaðamaðurinn: —Álítið þér
bezt að gifta sig snemma?
Leikkonan: -— Auðvitað, ég
gifti mig alltaf að morgni til!
-— Er maðurinn þinn bókaormur!
— Nei, hann er bara venjulegur ormur!
Amerikumaðurinn (sem horfir á hraðlest
þjóta í gegnum göng): — Kallið þið þetta
hraðlest ?
Stöðvarstjórinn: — Nei, nei, þetta var hann
Hansen gamli að skipta um brautarspor fyrir
gamla spólurokkinn sinn.
Fangavörðurinn: — Hafið þér verið ánægð-
ir með matinn?
Fanginn, sem er laun: — Já, ég get bara
sagt yður það, að sá, sem kvartar yfir matn-
um hér, á ekki skilið að fá að koma hingað
aftur.
Konan, við manninn sinn, sem kemur seint
heim: — Hvað segir klukkan?
Maðurinn: Klukkan segir tik-tik, himdurinn
segir voff-voff, kýrin segir bö-ö og kötturinn
segir mjá — ertu ánægð?
Lögregluþjónninn: — Hvað á það að þýða að aka áfram þegar þér sjáið
rautt Ijós framundan?
Bílstjórinn: — Er það bannað? Ég vissi það ekki!
Lögregluþjónninn: — Heyrið þér, má ég sjá ökuskírteinið yðar?
Bilstjómin: — ökuskirteinið ? Ég hefi ekkert ökuskírteini.
Lögregluþjónninn: — Má ég sjá kvittunina fyrir bilaskattinum ?
Bílstjórinn: — Bílaskattinum ? Finnst yður í alvöru, það vera hægt að
borga skatt fyrir annan eins bílgarm, sem hefir hvorki hand- né fótbremsu?
Farþeginn (aftur í): — Þér skuluð ekkert taka mark á því, sem hann
segir, þvi að hann er augafullur!
Ég hefi svo slæma andarteppu, hr. læknir.
Hvenær verðið þér helzt varir við hana?
1 hvert skipti, sem ég ber píanó upp á 3. eða 4. hæð!