Vikan - 06.02.1941, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 6, 1941
Rasmína matreiðir í Qissur.
Rasmína: Þú átt að fara til Boenrib læknis. Það þarf að
rannsaka þig hátt og lágt. Þú verður að vera farinn út
úr húsinu innan tíu minútna — Læknirinn biður eftir þér.
Gissur: En ég er ekkert veikur! Til hvers á ég þá að
vera að eyða peningum í að fara til læknis?
Gissur: Mér dettur ekki í hug að sinna þessari vit-
leysu í henni Rasmínu. Ég- fer ekki til nokkurs læknis
meðan ég er alveg heilbrigður.
Dóttirin: Pabbi, þú ættir einmitt að fara strax, því að
ef mamma sér þig hérna, þá er það alveg víst, að það
verður að sækja lækni handa þér.
Gissur: Það veit guð, að þetta er hárrétt
hjá.telþunni. Ég er ekki nógu hraustur til
ao lend'a i höndunum á Rasmínu.
Gissur: Konan mín sendi mig til yðar, læknir, Læknirinn: Er þetta sárt? Læknirinn: Er þetta sárt?
til skoðunar, en það gengur ekkert að mér. Gissur: Æ! Ó! Gissur: Æ! Æ!
Læknirinn: Svo? Þér haldið það? Þá verður lík-
lega ekki auðvelt að eiga við þetta.
Læknirinn: Er þetta sárt? Læknirinn: Er þetta sárt? Læknirinn: Er þetta sárt?
Gissur: Æ, æ, æ! Gissur: XJff! Gissur: A-ha!
Læknirinn: Er þetta sárt? Læknirinn: Er þetta sárt? Gissur: Er þetta sárt?
Gissur: Æ! Gissur: Úff, æ!