Vikan - 06.02.1941, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 6, 1941
Heimilið
Matseðillinn.
Bygggrjónavatnsgrautur
með rabarbara.
iy2 1. vatn, 175 gr. byggrjón, 50 gr.
sultaður rabarbari og hálf teskeið
salt.
Bygggrjónin eru látin standa í vatni yfir nótt-
ina og soðin í sama vatninu í 1% kl.st. Rabarbar-
inn er látinn brytjaður út í og soðinn með grautn-
um síðustu 5 mínútumar. Framreiddur með
mjólk.
Fiskur á fati.
2 kg. heilagfiski eða karfi, salt,
hveiti, 50 gr. smjör, 1 sítróna, 1 vín-
glas sherry, lítið eitt af enskri sósu.
Fiskurinn er hreinsaður vel og skorinn í stykki,
salti og hveiti stráð á hann. Steiktur ljósbrúnn
á pönnu. Síðan lagður á smurt, eldfast fat ásamt
sítrónusneiðunum, ennfremur ofurlitlu af soð-
hlaupi (sky) og enskri sósu og að lokum sherryið.
Fatið er látið standa i heitum ofni í hálfa klukku-
stund. Kartöflumauk eða soðnar kartöflur og
brætt smjör borið með.
Barið kjöt.
1 kg. nautakjöt, 1 teskeið salt, 30 gr.
hveiti, (4 teskeið pipar, 1 lárberja-
lauf, 1 stór laukur, 1 matskeið öl,
y2 1. jurtaseiði, i/2 kg. kartöflur, 50
gr. plöntufeiti.
1 „barið kjöt“ má sem bezt nota bóg. Kjötið
er skorið í þunnar sneiðar, sem eru barðar vel
með kjöthamri. Salti, pipar og hveiti er blandað
vel saman og kjötinu velt upp úr því. Plöntu-
feitin er brúnuð í potti og kjötið síðan brúnað
vel á báðum hliðum. Laukurinn og lárberjablaðið
er látið í pottinn og jurtaseyðinu og öllu hellt
yfir. Soðið við hægan eld í 2 klst., hlemmurinn
hafður yfir pottinum. Hálfri kl.st. áður en búið
er að sjóða kjötið eru kartöflumar, sundurskom-
ar, látnar í pottinn og soðnar með kjötinu. Þegar
maturinn er framreiddur eru kjötsneiðarnar látn-
ar á fat og sósu hellt yfir. Kartöflumar, sem
soðnar voru með kjötinu, em látnar meðfarm
kjötsneiðunum á fatið. Framreitt með kartöflum
og grænmeti.
(Helga Thorlacius: Matreiðslubók. Útg.: Leiftur)
Húsráð.
Sítrónuvökvi er ágætur til þess að hreinsa
nikkeleraða hluti, eins og vatnskrana o. fl., sem
fallið hefir á. En það verður að þvo burtu vökv-
ann á eftir og fægja með fægilög.
Ef þér eigið ónotaðar eggjahvítur, getið þér
búið til úr þeim afbragðs möndluköku. Tvær
eggjahvítur em þeyttar með hálfum bolla af
sykri og öðm eins af möndlumauki. tjr þessu
fást tuttugu og fjórar möndlukökur. 1 staðinn
fyrir möndlumaukið má nota fjórðapart úr te-
skeið af möndludropum.
Það er nauðsynlegt að þvo kaffikönnuna oft, ef
kaffið á allt af að vera gott. Hreinsið stútinn
með votum, stífum bursta með ræstidufti á og
skolið hana síðan vandlega úr sjóðandi vatni.
Hvolfið henni á meðan hún er að þoma.
Eftirmiðdagskjóll.
Þessi sérkennilegi kjóll er úr svörtu crépe-
silki. Það er ekki vist, að öllum falli hann í geð.
En fyrir þær, sem eru gefnar fyrir að vera sér-
stæðar í klæðaburði, er hann athugandi.
Frægar konur:
Sappho hefir verið talin ein mesta skáldkona
veraldarinnar, þótt mjög lítið sé nú til af
verkum hennar. Hún ól aldur sinn á Lesbos, hinni
söguríku grísku eyju. En það er langt síðan
Sappho var í lifenda tölu, því að það mun hafa
verið ca. 600 ámm f. Kr. Sagan segir, að hún
hafi látið líf sitt á þann hátt, að hún kastaði sér
í sjóinn, vegna þess að hún elskaði ungan mann
að nafni Phaou, en fékk ekki endurgoldna ást
sína. Sappho naut mikillar virðingar og hjá henni
var hópur ungra kvenna, sem lærðu af henni
skáldskaparlistina. Minnismerki voru reist til
heiðurs henni og mynd hennar slegin á mynt
þeirra tíma.
Allt með sama verkfœrinu.
I sveitaþorpi nokkru bjuggu tveir mik-
ilsmetnir menn, sem hétu Jón og Sigurður.
Þessir menn voru svo svarnir óvinir, að
þeir máttu ekki sjást og því síður vera
saman að boði eða mannfundum. Svo bar
við eitt sinn, að vinur þeirra beggja gifti
sig og bauð þeim báðum í veizluna.
Þegar vinurinn kom til Jóns, þá spurði
hann strax, hvort hann hefði boðið Sig-
urði. Hinn kvað það vera og bað þá nú
gera það fyrir sín orð að sitja veizluna
og eigast ekki illt við.
En Jón aftekur það með öllu, utan að
Sigurður lofi því að mæla ekki orð í veizl-
unni. Vinurinn segist skuli segja Sigurði
frá þessu, en sér þyki óliklegt að hann
uni því.
Þegar þetta berst í tal með þeim Sigurði,
þá tekur hann því vel að vera þögull i
veizlunni, en hann verði alltaf að hafa leyfi
til að segja tvö til þrjú orð. Jón féllst á
þetta, og koma þeir svo báðir til hófsins.
Veizlari fór fram með miklum gleðskap
og Jón lék við hvem sinn fingur og var
hrókur alls fagnaðar. Sigurður aftur á
móti sat þögull og mælti ekki orð. Alla
nóttina var étið og dmkkið og að síðustu
vom bornar fram smákökur, sem nokkurs
konar eftirmatur.
Jón tók stóran skerf af kökunum, en
lét þó diskinn frá sér með þeim ummæl-
um, að nú hefði hann banað eins mörg-
um kökum, eins og Samson hefði slegið
marga Filistea.
,,Og með sama verkfærinu,“ mælti Sig-
urður. (Samson hafði asnakjálka að
vopni).
Jón brást við reiður og rauk af stað,
en Sigurður tók nú að skemmta og enginn
saknaði skiptanna.
Halldór Pétursson.
Til minnis.
„Af hverju ertu með þennan tvinnaspotta
bundinn um litla fingurinn ?“ .
„Það er til þess að minna konuna mina á að
spyrja mig, hvort ég hafi gleymt dálitlu, sem
hún bað mig um að muna."