Vikan - 03.09.1942, Síða 7

VIKAN, nr. 31, 1942
7
Fleira er í Eyjum
en fiskur og fugl!
Sjá forsíðu.
Oftast þegar mynd er sýnd frá Vest-
mannaeyjum er uppistaða myndar-
innar fiskhrúgur eða fiskibátar,
fugl eða fuglabjörg. En hér er mynd af
fimm fiskflökunarstúlkum frá hraðfrysti-
húsi Vestmannaeyja, eign Einars Sigurðs-
aonar. Það er orðið orðatiltæki í eyjum,
þegar heyrist í hásri flautu út yfir bæinn:
„Flautar Einar“, og brátt sjást smærri og
stærri hópar af kvenfólki stefna upp frá
höfninni og undir glaðvært mas og hvellan
hlátur leika skellandi tréklossar. Ja, hver
verður ekki feiminn og fer hjá sér, er hann
mætir þessum her glaðværra vinnukvenna.
Her þessi markaðsbýr daglega úr afla
Jiinna ötulu sjómanna dýrmætar afurðir.
Þær vinna verk sitt hreinlega og vel, þó
að þær verði einskis aðnjótandi af þeirri
hylli, sem ensk eiginkona fær hjá manni
sínum að lokinni ljúffengri skarðkolamál-
tíð, því að á flakapakkanum stóð „Icelandic
Produce“. Þrátt fyrir kulda og vosbúð
hraðfrystihússins leikur bros um varir
þessara flökunarkvenna, bros, sem bræðir
jafnvel hraðfryst piparsveinahjarta.
Á myndinni hafa þær brugðið sér út í
uppskipunarbát, sem flytja á hraðfrysti-
húsvörur út í fisktökuskip, og nú hlæja
þær að strákunum, sem ætla að reka þær
upp, hlæja, svo tekur undir í Heimakletti.
Kona við skipasmíði. Á myndinni sést brezk kona
við vinnu sina á skipasmíðastöð í Bretlandi. Nú
taka þúsundir brezkra kvenna þátt í smíðum
skipa, sem færa fæðu til Bretlands og vopn til
hernaðarsvæðanna.
Ur ýmsum áttum.
Þeir komu ekki aftur.
Fyrir nokkrum árum sagði Carol kon-
ungur Bruce Lockhart, að hann hefði valið
14 unga menn, þá bezt gefnu í Rúmeníu
og sent þá til þess að læra hagfrægi og
kynna sér stjórnmálakerfi, svo þeir yrðu
hæfir til að taka sæti í stjórninni. Sjö sendi
hann til Englands, en sjö til Ameríku.
„Þessir sjö, sem fróu til Englands, voru
mjög snjallir,“ sagði Carol, „og þeir hafa
nú allir á hendi mikilvæg embætti í Buka-
rest.“
„En hvernig var .með þá, sem fóru til
Ameríku?" spurði Lockhart.
„Þeir voru enn þá snjallari," sagði kon-
ungurinn. „Þeir urðu þar kyrrir.“
Hann söng bassan einn.
Welshbúi, sem var mjög hreykinn af
bassa-rödd sinni, sagði dag nokkum vini
sínum, að sig hefði dreymt einkennilegan
draum: „Mér fannst ég vera að syngja með
stórum kór; það voru 5000 sópranar, 5000
milliraddir, 5000 tenórsöngvarar — og allir
sungu í einu. Það var dásamlegt! En allt
í einu stöðvaði söngstjórinn allan kórinn,
snéri sér að mér og sagði: „Bassinn má
ekki vera svona sterkur hjá yður, Jones.“
Hún var dálítið gleymin.
Einu sinni bauð kunningjakona nokkuð
þóttafulls piparsveins honum í miðdegis-
verð hjá sér, en hann gat ekki þegið boðið.
Nokkrum dögum seinna hitti hann hana í
samkvæmi og fór að tala við hana. „Þér
buðuð mér víst að borða hjá yður á mið-
vikudaginn var,“ sagði hann kurteislega.
Konan horfði hugsi á hann dálitla stund,
svo sagði hún: „Já, það var víst svo —
4.en komuð þér?“
nnmituiiiiumiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiitiiiiiiiuiiiHtiiiittumtiiiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiHiuiiuu
„Vekjandi bók og spómannleg"
segir
Gretar Fells
í ritdómi um hina
nýju bók'
Haíldórs
Jónassonar
frá Eiðum:
Um endiar-
reisn Þjóðríkis á íslandi
Höfundurinn er löngu þjóðkunnur maður fyrir afskipti sín af
opinberum málum. Hann hefir hugsað meira um þjóðféla'gsmál en
flestir menn aðrir og er sjálfstæðari í skoðunum en títt er. Löngu
áður en hin hróplega öfugþróun hins svokallaða „lýðræðis“ var
komin á það stig, að menn almennt gerðu sér það ljóst, að nokkuð
væri að, varaði Halldór Jónasson við þeim stjómháttum, „er „lýð-
ræðis“-þróunin bersýnilega leiddi til.
I>essi bók á sérstakt erindi til almennings einmitt nú, þegar sjálf
rás viðburðanna er að dauðadæma togstreytu sérhagsmunanna sem
ráðandi stjómarstefnu. FÆSX HJA BÓKSÖLUM.
iiiiimmiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiimiiiiiiiiii
immmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmii
Framleiðum alltal með
stuttum fyrirvara Bílhjúp (cover).
Ullartau, enskt,
margskonar,
fyrirliggjandi.
iillllllliliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmi
Allir, sem hafa ánægju af
leiklist, þurfa að lesa og
eiga
Skrúðsbóndann,
hið nýja leikrit Björgvins
Guðmundssonar, sem allir
ljúka lofsorði á.
Fæst hjá bóksölum.
AUGLÝSIÐ
1 VIKUNNI.