Vikan - 27.06.1946, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 26, 1946
EKKI SEK!
SMÁSAGA eftir J. Jefferson Farjeon.
T^rú Browne sat og beið í dagstofu frú
Smith. Hvað eftir annað horfði hún
í áttina til dyranna og dökk augu hennar
lýstu ákafa og óþolinmæði. En hún vildi
ekki fara út að hurðinni og gægjast, því
að það myndi þykja ókurteisi og við annað
eins tækifæri og þetta varð hún að sýna
lýtalausa framkomu.
„Veslingurinn,“ muldraði hún, „hún
mun vafalaust þarfnast huggunar.“
Hún stóð á fætur og gekk að ofninum,
þar sem sauð á katlinum. Hún tók lokið
af honum og leit niður í hann.
„Ætli þetta sé nóg,“ sagði hún hugsandi.
„Henni mun ekki veita af að fá sér sterk-
an tesopa.“
Hún bætti við einni skeið af tei — þetta
var ekki úr búrinu hennar, svo að það var
óhætt að hafa það ríflegt.
„Veslingurinn," tautaði hún aftur, en
gleymdi í þetta skipti að setja á sig við-
eigandi sorgarsvip.
Það heyrðist fótatak við dyrnar. Hún
varð að herða sig upþ til að þjóta ekki
fram að dyrunum á móti þeim, sem var að
koma. Fótatakið hætti, en byrjaði aftur
eftir andartak. Hún fékk hjartslátt af von-
brigðum.
„Þetta er auðvitað einhver fréttasnápur-
inn eða snuðrarinn,“ hugsaði hún. „Ég
myndi ekki furða mig hið minnsta á því,
þótt þeir færu að taka mynd af útidyra-
hurðinni einni. Hvers vegna fær fólk ekki
að vera í friði!“
Fótatakið fór ekki fram hjá, og skömmu
síðar kom frú Smith inn í stofuna.
Frú Browne var mjög föl, en þó var frú
Smith ennþá fölari. Augu frú Smith lýstu
engum ákafa, heldur voru þau sviplaus
og dauf.
Þegar hún sá frú Browne, stóð hún kyrr
og starði eins og hún væri steinrunnin.
Enginn gat ímyndað sér, hvílíkt taugaáfall
hún fékk, þar sem hún stóð þarna og horfði
á stofuna sína í fyrsta sinn eftir atburðinn.
„Veslingurinn,“ sagði frú Browne, og í
þetta skipti sagði hún það í alvöru. Hún
gat ekki að því gert, þótt hún elskaði at-
burði, sem komu öllu á tjá og tundur. Það
var aðeins mannlegur veikleiki. En hún
varð hrædd, þegar hún sá hugarburði sína
verða að veruleika, og þetta var allt svo
undarlega blandið sorg og meðaumkun.
Hún var fegin, að hún skyldi hafa sett
meira te á könnuna.
„Fáðu þér nú sæti, María,“ sagði hún
og gekk að ofninum. „Það er allt tilbúið,
svo að þú getur setið róleg. Ég sagði áðan
við sjálfa mig, að þú myndir hafa gott af
að fá þér tebolla til að hressa þig á. Ef þú
vissir, hvað mörgu fólki ég er búin að vísa
á dyr. Ég ætlaði aldrei að geta losnað við
einn ungan mann, sem var með myndavél.“
Frú Smith settist niður. Þessa daga
hafði hún vanizt því að hlýða öllu mögl-
unarlaust, sem henni var sagt að gera.
„Þakka þér fyrir, Jane,“ svaraði hún.
Skömmu síðar hóf hún feimnislega ræðu
þá, sem hún hafði verið búin að taka sar
an í huganum.
„Ég vona að þér hafi ekki þótt ég koma
illa fram við þig í þessu máli, María?“
sagði hún. „Þessir dómarar ætla mann lif-
andi að drepa. Þegar þeir þar að auki
heimta að svarið sé við biblíuna, þá er úr
vöndu að ráða. Ég varð að segja þeim, aó
þú hefðir elt hann og stelpugáluna og að
ég hefði komið að þremur úti á klettunum
og þið tvö orðið eftir þar. Ef vitnið segir
ekki strax allt af fúsum vilja, þá spyrja
þeir í þaula, þar til maður talar af sér.
Hvernig fór fyrir Effie? Fyrst sagði hún,
að hún hefði aldrei heyrt ykkur rífast, én
síðan glopraði hún út úr sér, hvernig hann
grýtti skaftpottinum í höfuðið á þér.“
„Æ, vertu ekki að tala um þetta, Jane,“
sagði frú Smith. „Effie og þú hafið báðar
hagað ykkur á réttan hátt.“
Frú Browne dró andann léttar. Hún vissi
4lMIIMMIMMMIHIHHMMMIIIMHHIMMHHMMIMMMMMMMHMMIMIMMH«MM>>>MH|«|r/^
I VEIZTU — ?
z . t
l 1. oiía og vatn geta samlagazt. Hvernig . |
I 2. Hver stofnaði franska lista- og vís- 5
indafélagið ?
I 3. Hvað margar heilasellur hefir manns- =
i heilinn ?
S =
: 4. Hvað eru mörg egg í þorskinum?
: :
I 5. Hver er aðalatvinnuvegur Kínverja? :
I
| 6. Hvað heitir austasti oddi Islands? :
| 7. Hvað heitir stærsta eyjan i Færeyjum, e
þar sem höfuðstaðurinn, Þórshöfn, ;
stendur? i
| 8. Til hvers er króm notað og hvar er það |
unnið ? i
| 9. Hvenær var stofnaður Sjómannaskóli :
í Reykjavík?
| 10. Hver samdi Tyrkjaránssögu ?
Sjá svör á bls. 14.
að hún hafði breytt rétt. 1 raun og veru
hafði hún trúað Effie —. og ýmsum öðrum
fyrir því, að hún væri viss um að frú Smith
hefði hrint manni sínum fram af klettin-
um. En hver hefði ekki gert það í hennar
sporum, þar sem maðurinn var svona óþol-
andi! En þegar litli drengurinn gat sannað
sakleysi frú Smith, þá skipti frú Browne
um skoðun. Stelpugálan var þegar látin
laus, því að klukkan þrjú, þegar Smith
hrapaði, hafði frú Browne verið að hella
úr skálum reiði sinnar yfir hana heima í
stofu sinni.
En það var óþægilegt að þurfa að vitna
gegn nágrannakonu sinni. Og þó manni
dytti eitt eða annað í hug um atburðinn og
segði álit sitt, var ekki að vita hvernig
dómararnir skildu það. En nú þurfti ekki
framar að hugsa um þetta vandamál.
„Ég hefi alltaf sagt að það væri ekki
hægt að sanna neitt á þig,“ sagði hún um
leið og hún helti aftur í bolla frú Smith.“
Enginn sá þig hrinda honum fram af. Mað-
urinn á ströndinni sá hann aðeins hrapa
niður og var það heppilegt, því að þannig
var hægt að vita hvað klukkan var þegar
atburðurinn gerðist. Hún hafði verið þrjú,
eða er það ekki rétt munað hjá mér? Á
sama tíma spurði litli drengurinn þig,
hvað klukkari væri og þá varstu komin
lángt frá slysstaðnum. Hann fékk misl-
inga rétt á eftir og þess vegna hafði lög-
reglan ekki fyrr upp á honum, svo að hann
gæti sannað sakleysi þitt.“
Frú Smith drakk annan tebolla sinn.
„Hugsaðu þér, að hann skuli hafa staðið
svona framarlega á brúninni, þegar hann
vissi að hann hafði drukkið svona mikið,“
sagði frú Browne.
„Ég vil helzt ekki tala um þetta,“ svar-
aði frú Smith.
„Ég skil það vel,“ viðurkenndi frú
Browne. „Lofaðu mér að gefa þér einn te-
bolla í viðbót, og svo skulum við gleyma
þessu.“
En um hvað áttu þær að tala? Þögnin
var að verða vandræðaleg.
„Effie hefir keypt sér nýjan hatt,“ sagði
frú Browne.
„Jæja,“ svaraði frú Smith.
Aftur þögn.
„Það var heppilegt að litli drengurinn
skyldi heyra klukkuna slá, annars hefði
einhver illgjarn náungi sagt að þú hefðir
sett úrið þitt skakt.“
Frú Smith sat og starði fram fyrir sig.
Allt í einu herti frú Browne upp hugann
og hvíslaði.
„Maria, hvað sögðu þau. Ég á við, hvað
gerðu þau ... ?“
Að tíu mínútum liðnum gafst frú
Browne upp og kvaddi.
Þegar hún var nýhorfin út úr dyrunum,
ýtti frú Smith gólfábreiðunni til hliðar og
lyfti lausri gólffjöl. Undan henni tók hún
flösku með þremur krossum á og hellti
innihaldi hennar í þvottaskálina, því að nú
voru ekki lengur not fyrir það.