Vikan - 16.01.1947, Síða 14

14
VTKAN, nr. 3, 1947
iNÓTT í HRAÐLESTINNI —
Framh. af hls. 4-
]
1
-að Martigny hefði farið með Austurlanda-
hraðlestinni. Ef til vill væri Victor búinn
að þefa hann uppi í París?
Samt sem áður hélt hann áfram að
hugsa um þetta. — Það var alltaf mögu-
leiki. — Hvers vegna ferðuðust mennirnir
þrír saman án farangurs — þeir höfðu eina
litla handtösku í sameiningu! Var ekki
undarlegt að ungu hjónin skyldu hafa
gleymt giftingarhringunum ? Hvað leynd-
ist á bak við fleðulegt smettið á Grikkjan-
um? Svo var það illskulegt augnaráð
Frakkans. —
Henri leit á úrið. Það var orðið fram-
orðið. Farþegarnir kæmu út úr matvagnin-
um á hverju augnabliki. Það var þá bezt
að fá sér hreint loft á meðan að tækifæri
var til þess. Hann gekk fram í ganginn og
opnaði einn gluggann.
Eftir skamma stund heyrði hann hávaða
að baki sér. Hurð var opnuð og henni lok-
að — reikult fótatak og háværar raddir.
Farþegamir voru að koma. Henri vék
kurteislega að klefadyrunum sínum og
þrýsti sér upp að þeim.
Þá gerðist það.
Það var snögglega hemlað. Neistar frá
teinunum hrutu í allar áttir, það ískraði
í málmi og lestin sveiflaðist fram og aftur.
Kona rak upp hátt, skerandi óp. Henri
þrýsti sér að öllum mætti að hurðinni og
beið þess sem verða vildi.
Hann hafði aldrei lent í járnbrautar-
slysi — aðeins lesið um þau.
Honum fannst hann bíða eilífðartíma —
bjóst við ógurlegu braki og brestum, rúðu-
brotum, blóði og skelfingum. Hornun
heyrðist hann heyra kvalaóp og dauða-
stunur, en það var bara ímyndun ein.
JEftir augnablik var þetta liðið hjá.
Syfjuðum lestarstjóra hafði sézt yfir eitt
mérki, en gat þó hemlað á síðustu stundu.
Það var allt og sumt. Lestin hélt nú áfram
ferð sinni eins og ekkert hefði í skorist.
Henri dró djúpt andann og rétti úr sér
— hann var máttlaus af skelfingu, en hafði
þó getað staðið á fótunum. Farþegarnir
lágu aftur á móti eins og hráviði á gólf-
inu, náfölir, skelfdir og marðir.
Henri hafði nóg að gera. Unga, franska
stúlkan lá rétt hjá honum og var afmynd-
uð af hræðslu. Henri hjálpaði henni stima-
mjúkur og reyndi að róa hana. Hún hafði
ekkert. meitt sig — var bara hrædd.
Hávaxni Frakkinn hafði fengið djúpan
skurð á ennið og rann blóðið niður kinnar
hans. Henri vildi þurrka af honum, en
maðurinn hrinti honum óþolinmóður til
hliðar.
„Þetta er ekkert," muldraði hann reiður
og hvarf inn í klefa sinn.
Henri tosaði upp Frökkunum þremur,
sem lágu í kös. „Þetta er ekkert hættu-
legt,“ sagði hann róandi. Þeir bölvuðu
hverjum öðrum og lestarstjóranum.
Henri dustaði rykið af kennslukonun-
357.
krossgáta
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. skartkona. — 6.
haks. — 9. kalkefni. —
10. strengur. — 11. rétt.
— 13. gegnt vestan. —
15. ákveðum. — 17.
herma. — 18. báru. —
20. þvemeita. — 24.
reyna. — 25. kvisl. — 27.
neyttu. —- 29. flug. — 31.
viðbætur. — 32. manga.
— 33. mótmæli. — 35.
viður. — 37. blótar. —
40. tæplega. — 41. kropp.
— 43. eftirstöðvar. — 46. skelfur. -
hættir. — 49. veiðarfæri. — 50. blær.
dýr. — 52. starfið.
48. stað-
51. mein-
Lióðrétt skýring:
1. yrkja. — 2. hamar. — 3. plagg. — 4. öku-
mann. — 5. rækta. — 6. deigar. — 7. gæzlu. — 8.
sekur. — 12. mannsnafn. — 14. fótlegg. — 16.
uppkoma. — 19. endaði. — 21. menn. — 22.
kemur i verk. — 23. smábýli. — 26. skips. — 28.
missa. — 29. hnýsin. — 30. tíðar. — 31. hirta.
— 34. traust. — 36. veldur umhugsunar. — 38. ör-
lagadísin. — 39. jarðyrkja. — 42. vana. — 44.
húsdýr. — 45. ísstykki. — 47. dráttur.
Lausn á 356. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. slagsmál. — 6. Seifur. — 9. tákn.
— 10. ríg. — 11. sátt. — 13. ofnæmi. — 15. lát-
laust. — 17. mær. — 18. tóma. — 20. kátleg. —
24. nautn. — 25. aðgang. — 27. býli. — 29. hlána.
— 31. Þotar. — 32. vald. — 33. barmar. — 35.
Katla. — 37. juðati. — 40. klak. — 41. oka. —
43. Gautlönd. — 46. yrktan. — 48. mælt. 49. lof.
— 50. iður. — 51. dottið. ■—■ 52. maklegur.
Lárétt: — 1. skrokk. — 2. auglit. — 3. sást.
— 4. átta. — 5. látum. — 6. snotra. ■— 7. fræ. —
8. reikaðir. — 12. álegg. — 14. náttborð. — 16.
sængur. — 19. ónýt. — 21. árla. — 22. Landakot.
— 23. eða. — 26. afbaka. — 28. lagð. — 29.
hviklynd. — 30. álka. — 31. þau. — 34. mjöll.
— 36. lognið. — 38. andleg. — 39. illfær. — 42.
aumur. — 44. tæra. — 45. ötul. — 47. kút.
um. Þær þökkuðu honum fyrir á ensku og
gleymdu að jagast.
Grikkinn var sá eini sem hafði staðið
meðan á öllu þessu gekk og fékk sér hinn
rólegasti vindling, en ungu hjónin sáust
hvergi.
Farþegarnir týndust inn í klefa sína,
rafmagnsljósin voru slökkt og dauðakyrrð
hvíldi yfir svefnvagninum.
Þegar Henri kom inn í klefa sinn tíndi
hann upp farseðlana og vegabréfin, sem
höfðu dottið á gólfið. Þegar því var lokið,
hallaði hann sér aftur í stólnum og lokaði
augunum. Þannig var hann vanur að geta
blundað öðru hvoru, en í kvöld skulfu
hendur hans og hann hafði hjartslátt. —
1 Vallorbe við landamærin tók franska
lögreglan Martigny fastan.
Þeir tóku hann í klefanum. þar sem
hann lá og svaf. Farþegar á fyrsca farrými
eru ekki vaktir ef Henri getur komizt hjá
því.
Þegar Martigny vaknaði var hann með
handjárn og fimm lögregluþjónar stóðu
og störðu á hann með skammbyssur í
höndunum. Þeir fóru með hann yfir járn-
brautarpallinn og inn í hraðlest, sem fór
beint til París. Þetta tók ekki nema fimm
mínútur, svo hélt Austurlanda-hraðlestin
áfram.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. 1 Suður-Asíu og Afríku.
2. Júpiter.
3. Sannleikur.
4. 1 Mið-Asíu
5. 3. maí 1942.
6. 58 ára.
7. Tvær gaukaætt og spætuætt.
8. Ben Nevis.
9. Glysgjörn stúlka.
10. 50 444.
»
Það var einum farþeganum færra til að
gefa Henri þjórfé .— en hvað var það í
samanburði við tíu þúsund franka.
Victor Lemoix var orðlaus þegar hann
heyrði þetta.
„Hvernig fóruð þér að þessu?“ hrópaði
hann, þegar hann mætti Henri á leynilög-
reglustöðinni tveimur dögum seinna.
„Ég ætti annars að þegja yfir því,
svaraði Henri brosandi. „En við erum
gamlir kunningjar, svo að ég treysti á
þagmælsku yðar. Hafið þér tekið eftir að
það fyrsta, sem kona gerir, þegar hún
dettur er að toga niður pils sín. Þetta
myndi karlmaður aldrei gera — jafnvel
ekki þótt hann væri dulbúinn sem snotur,
ung, frönsk stúlka."