Vikan - 09.10.1947, Blaðsíða 13
VIKAN, nr. 41, 1947
13
Unginn, sem ekki vildi læra að íljúga
BÁRNASAGA
er. Hún læddist umhverfis húsið og hann missti jafnvægið og datt niður
braut heilann um það hvernig húnaf gluggabrúninni.
gæti náð Pippelip. Og þó að hann hefði neitað að
Hreiðrið var í. tré. En greininlæra að fljúga breiddi hann nú út
lafði nær því ofan að húsinu. Envængina. Þeir gerðu sama gagn og
kisa komst ekki upp þangað. Húnfallhlíf. Pippelip lennti mjúklega á
var á gægjum. jörðinni.
Unganum leiddist. Hann var svang- >>Jæja- Þama ertu, Pippelip ,
ur. Svo ákvað hann að reyna' til sa.g'ði faðir hans, sem kom fljúgandi
þess að fá eitthvað í svanginn. Hann 1 þessu. Mig grunaði að þú mund-
velti sér út úr hreiðrinu og sat áir iðka fluglistina fyrr eða siðar.
greininni. Þá kom vindkviða, grein- Sýndu nú að þú sért ekki eftirbát-
in bognaði, og slóst að húsinu., Pippe- ur systkina þinna“.
lip lenti á gluggabrúninni úti fyrir »Já> Pabbi> nú vil éS læra ab fljúsa,
íbúð þeirri sem litla Helle átti svo ég geti forðað mér undan óhræsis
heima i. kettinum“.
„Nei. Ég vil það ekki.“ sagði hinn
óþægi Pippelip. „Ég vil ekki læra að
fljúga. Hvað ætti það að þýða? Mér
líður vel hér í hreiðrinu".
„Allir smáspörvar verða að læra
að fljúga“, sagði móðir Pippelips.
„Og ekki einungis spörvar heldur
lika starrar, máfar, hrafnar og fálk-
ar. Allir fuglar þurfa að kunna að
fljúga“.
„Ég vil það ekki“, sagði Pippelip.
Pabbi hans mælti: „Hvernig ætlar
þú að afla þér ætis?“ Hann hafði
nýlokið við að kenna hinum þremur
ungunum flug.
Þér kemur, ef til vill til hugar, að
ég fljúgi eftirleiðis hingað upp til
þín með mat? En þar skjátlast þér“.
Pippelip svaraði ekki. Hann áleit
að móðir hans myndi koma með mat
er hún heyrði hann tísta.
Skömmu síðar flugu þau móðir,
faðir og systkini Pippelips sína leið.
Hann var einn í hreiðrinu.
Hreiðrið var orðið fulllítið fyrir
þau öll. Honum leið vel. Nú voru
ekki þrengslin.
En að nokkrum tíma liðnum varð
Pippelip svangur — og fór að tísta
ákaflega.
En það bar engan árangur. Enginn
heyrði það tíst annar en grár kött-
ur, og hann hafði engan áhuga á
þvi að útvega unganum mat. En
kisu langaði sjálfa í eitthvað ljú-
fengt. Kisa sleikti út um er hún
hugsaði um hve bragðgott fuglaket
„Nei. Sjáið þið litla fuglinn!",
sagði Helle glaðlega.. „Ætli hann
sé ekki svangur ?“
Hún sótti brauðmola, lét þá á
disk og fleygði þeim svo til Pippe-
lip. Hann át brauðmolana með beztu
lyst. Þeir voru miklu betri en skor-
dýr og korn, sem hann hafði mest
megnis étið.
Pippelip var svo önnum kafinn við
að éta brauðmolana, að hann gætti
ekki að því að kisa hafði laumast
inn í stofuna. Hún hafði augun hjá
sér. Og þegar Helle gekk augna-
blik út að glugganum, stökk kisa
upp í gluggakistuna og teygði aðra
framlöppina til þess að ná í Pippelip.
Litli fuglinn varð dauðhræddur. Á
siðustu stundu reigði hann sig aftur
á bak til þess að lenda ekki í klóm
kisu. Kisa náði ekki til hans. En
SKRÍTLUMYND
Hún: Þú ert alltaf þreyttur! En
verðurðu aldrei þreyttur á að tala
um að þú sért þreyttur?
Bihlíumyndir.
Lausn á bridgeþraut í síðasta tölublaði
1. Og á þriðja degi var haldið
brúðkaup í Kana í Galíleu. Og móð-
ir Jesú var þar, en Jesús var og
boðinn til brúðkaupsins og lærisvein-
ar hans. Og er vínið þraut, segir
móðir Jesú við hann: þeir hafa ekki
vín ... Jesús segir við þá: Pyllið
nú kerin vatni; og þeir fylitu þau
á barma. Þá segir hann við þá: Aus-
ið nú upp og færið kæmeistaranum,
og þeir færðu honum.
2. En er kæmeistarinn bergði á
vatni þvi, er að víni var orðið, og
vissi ekki hvaðan það var . . . kallar
kæmeistarinn á brúðgumann og
segir við hann: Hver maður setur
fyrst góða vínið fram, en þegar menn
eru orðnir ölvaðir, hið lakara.
3. Og páskar Gyðinga fóru í
hönd, og Jesús fór upp til Jerú-
salem. Og hann gerði sér svipu úr
köðlum og rak allt út úr helgidóm-
inum, bæði sauðina og nautin; og
hann steypti niður smápeningum
víxlaranna og hratt um borðum
þeirra.
4 D, G
ý 9, 4
4 Á, 9, 6, 5
Jf, K, 8, 6, 5, 3
9, 6, 3, 2 .
G, 10, 3
D, 10, 8, 4, 3
D
N.
V. A.
S.
4
¥
4
*
10, 8
D, 7, 5, 2
G, 7
G, 9, 7, 4, 2
4 Á, K, 7, 5, 4
4 Á, K, 8, 6
4 K, 2
4» A’ 10
Suður spilar 6 spaða.
Vestur spilar út spaða 2, sem norður tekur með gosa. Spilar drottningu og
síðan tígul 5, sem suður tekur með kóng. Suður spilar ás og kóng í spaða.
Norður gefur í lauf 5 og 3 og austur lauf 4 og 2. Suður spilar síðan ás og
kóng í hjarta og allir fylgja lit.
Spilið stendur nú þannig:
4 Á, 9, 6
4 K> 8
¥ G
4 D, 10, 8, 4
4 ^
4 8, 6
♦ 2
4 10
Suður lætur hjarta 6. Ef austur gefur, neyðist vestur til að láta úti tígul,
sem norður drepur. Spilar út tígli á ný, sem suður drepur með síðasta trompi,
en austur lendir óhjákvæmilega í kastþröng. Ef austur hefði drepið hjarta
gosa, var hjarta 8 hjá suðri orðin fríspil.