Vikan - 15.04.1948, Blaðsíða 4

/
Eftir tuttugu ár
Smásaga eftir PHYLLÍS HAMBLEDON.
„Það hefir verið hringt frá París, ung-
frú Chalmers," sagði Lorna Grant. „Þeir
vilja fá aukasendingu af númer 23. Nýju
gerðirnar af bláu efnunum eru komnar úr
lituninni. Hafið þér tíma til að tala við
Smith, sem hefir beðið um samtal við yð-
ur? Hann segir að það sé viðvíkjandi úti-
búinu í Birmingham."
„Við höfum svo að segja ákveðið hver
eigi að taka við stjórn þess!“ svaraði Je-
anne Chalmers. „En ég get svo sem talað
við manninn."
Lorna Grant gekk út úr skrifstofu for-
stjórans og skömmu síðar var drepið á
dyrnar. Jeanne Chalmers leit upp úr reikn-
ingunum, sem hún var að lesa yfir. „Gjör-
ið þér svo vel, Smith . . .“
Þá þagnaði hún skyndilega.
„Kristófer . . . ?“ sagði hún lágt.
„Já, það er ég, Jeanne!“ sagði hávaxni,
herðabreiði maðurinn og gekk nær. „Ég
ætti að vísu að segja ungfrú Chalmers,
með tilliti til alls þessa . . .“
Hann benti í kringum sig í skrifstof-
unni. Úr breiðum gluggumnn sá út yfir
Chalmers-verksmiðjuna, sem var aðal-
framleiðslufyrirtæki borgarinnar og skap-
aði fjölda íbúanna atvinnu. Eftir dauða
föður síns hafði Jeanne, þá aðeins tuttugu
og tveggja ára, tekið við stjóm fyrirtæk-
isins og helgað því algjörlega líf sitt.
„Ég gæti ekki hugsað mér að þú kall-
aðir mig annað en Jeanne," svaraði hún
stillilega. „Gjörðu svo vel að fá þér sæti.“
Hún hafði strax veitt því athygli að
Kristófer hafði breytzt mjög á þessum
tuttugu árum, sem hann hafði verið í
Kína. Hann var undarlega tötralega búinn,
horaður og þreytulegur; en augu hans og
rödd voru hin sömu og þegar leiðir þeirra
höfðu skilið, og augu hans hafði hún elsk-
að heitast. Já, elskað! Það voru mörg ár
síðan henni hafði flogið í hug það orð.
„Ég vissi ekki að þú værir kominn aft-
ur til Englands," sagði hún . . . til þess
að segja eitthvað. „Kemur — kemur þú
sem fulltrúi fyrir fyrirtæki tengdaföður
þíns ?“
„Ég er ekki lengur hjá því fyrirtæki,“
svaraði hann stuttlega. „Auk þess hefir
, það verið leyst upp . . . slík fyrirtæki
eiga mjög erfitt uppdráttar í Austurlönd-
um um þessar mundir. En það er þér vafa-
laust eins vel kunnugt um og mér, Jeanne.
Þú ert vel að þér í öllu, sem lýtur að heims-
markaðinum.“
„Það var hryggilegt að svona skyldi
fara,“ muldraði hún.
„Já, og ennþá hryggilegra fyrir þá sök
að Dermod varð að hætta námi. Við eign-
uðumst bara þennan eina son . . . og ég
hafði vonað að ég gæti lofað honum að
lesa til læknis, sem hann hefir löngun og
hæfileika til. En . . . ef ég fæ enga stöðu,
þá . . .
Jeanne svaraði engu, enda þótt hún læsi
úr svip Kristófers að hann vonaði að hún
skildi hvert hann var að fara. En hún skalf
af niðurbældri reiði. Þess vegna haf ði hann
þá minnzt á útibúið í Birmingham! Til
þess að Dermod, sonur hans og Rosalie
fengi aðstöðu til að ljúka námi sínu! En
hvað var hún að hugsa um Dermod . . .
hann var henni alveg óviðkomandi? Nú
gat hún að endingu komið fram hefnd-
um, sem hana hafði dreymt um árum
saman.
„Jeanne,“ hélt Kristófer áfram. „Ég hefi
þá hæfileika, sem starfið héimtar — og
ég þarf að fá atvinnu. Getur þú ekki látið
mig sjá um útibúið í Birmingham?“
„Því miður,*4 svaraði Jeanne dræmt og
yppti öxlum.
Andlit hennar var unglegt enda þótt
hún væri komin um fertugt, en nú var
svipur þess hörkulegur. „Því miður er mér
það ógjörningur að mæla með þér með
góðri samvizku, þar sem þú gazt ekki
starfrækt þitt eigið fyrirtæki þannig að
það bæri sig. Hvað ætti ég að segja með-
stjómendum mínum? Að þú sért fátækur
og atvinnulaus og hafir ekki haft lánið
^IIIIIIHIIItMIIIIIIIIIMIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIiminilllllllllHllllllltMimiUllllllllltT u,
I VEIZTU —?
i 1. Það fara 100,000 stálstengur í smíði :
eins orustuskips í Bandaríkjunum, |
i Hvað er hægt að smíða margar bif- :
: ^reiðar úr öllu því stáli ?
| 2. Hvað heitir myntin í Argentínu?
i 3. Hvað heitir höfuðborgin á Nýja-Sjá- 1
landi ?
| 4. Hvenær var Danmörk og Noregur her- 1
numin ? §
i 5. Hvenær er norska skáldið Johan Bojer :
f æddur ? :
| 6. Eru nokkur dýr af marðaættinni hér i
á landi? i
| 7. Hvað heitir hæsta fjallið í Wales?
f 8. Hver var yfirmaður hers Bandaríkj- I
anna í Evrópu í fyrri heimsstyrjöld- \
inni? • i
Í 9. Hvað þýðir orðið alrenndur?
1 10. Hvenær komst Romanovættin til valda i
í Rússlandi ?
Sjá evðr á bls. 14.
mnmiiiimiiwiuiiiimnuuwnimiininmmiuitiifintmmnnnnunmimn^
VIKAN, nr. 16, 1948
með þér í Austurlöndum, en að þú viljir
fá stöðuna þar sem nám sonar þíns sé þér
kostnaðarsamt ? Og að ég mæli með þér
af því að þú hafir einu sinni verið ástfang-
inn af mér . . .“
Nú var hún búin að segja það. Þau voru
staðin á fætur og stóðu andspænis h'voru
öðru. Kristófer var náfölur, svo að enginn
vafi lék á því að þetta hafði sært hann
eins og til var ætlazt.
„Eigum við ekki heldur að orða það
svo að við vorum einu sinni ástfangin af
hvoru öðru?“ sagði hann hásum rómi. „Ég
myndi aldrei hafa beðið þig um þetta hefði
það ekki verið vegna Dermods. Vertu sæl,
ungfrú Chalmers!"
Þau höfðu bæði verið svo ung þá, Je-
anne aðeins átján ára og Kristófer tuttugu
og þriggja. En Jeanne hélt að ást þeirra
væri heit og sterk. Kristófer hafði spurt
hana, hvort hún vildi giftast honum ög
hún hafði sagt að hún væri reiðubúin
til að búa með honum við fátækleg kjör,
ef hún ætti aðeins ást hans.
En þá kom Rosalie í heimsókn til fjöl-
skyldu móður sinnar. Hún var frá Shang-
hai, þar sem faðir hennar átti stórt verzl-
unarfyrirtæki og var stórauðugur.
Kjólar hennar voru allir frá dýrustu
tízkuhúsunum í London og hún hafði
undarlegt lag á að segja ævintýralegar
sögur, eins og hún sjálf í barnaskap sín-
um skildi þær ekki.
Hún varð ástfangin af Kristófer og
heppnaðist henni að krækja í hann, því að
hún var eftirlætisbarn og vön að fá það
sem hún girntist. Mánuði síðar giftust
þau.
Kristófer hafði ekki haft hugrekki til
að fara beint til ^panne og segja henni
hvernig komið var. Heldur sendi hann
henni bréf með ótal afsökunjjjm og skýr-
ingum og fór svo með ungu konunni sinni
til Shanghai.
Jeanne sat ennþá og barði fingrunum í
skrifborðsplötuna, en augu hennar hvíldu
á litasýnishornum fyrir framan hana, en
án þess þó að hún sæi þau. Síðan hringdi
hún á einkaritara sinn.
„Ef það koma fleiri viðvíkjandi stöð-
unni í Birmingham, ungfrú Grant, athug-
ið þá fyrst hvort meðmælin séu óaðfinn-
anleg. Annars vil ég ekki tala við neinn.“
„Ekki heldur þó að maðurinn virðist
vera áreiðanlegur . . . og mér lítist vel á
hann?“
„Nei . . .,“ svaraði ungfrú Chalmers
kuldalega.
„Mér hefir alltaf fundizt þér meta mest,
hvernig menn koma fyrir við fyrstu sýn,“
hélt Lorna Grant áfram varfærnislega, en
þegar hún sá vanþóknun lýsa út úr svip
ungfrú Chalmers, flýtti hún sér út úr
skrifstofunni án frekari orða.
Síðar um daginn átti Jeanne fundi með
deildar- og skrifstofustjórum sínum og
það var sama sem ákveðið hver skyldi
hreppa stöðuna í Birmingham.
Um klukkan fjögur kom Lorna Grant
Framhald á bls. 7.