Vikan - 14.07.1949, Side 6

6
VIKAN, nr. 28, 1949«
laumað um borð með aðstoð og vitund skip-
stjórnarmanna á Kumu-mara. Setjum nú svo, að
Fujiwara hafi haft ástæðu til að koma Bonner
fyrir kattarnef, af því að hann vissi ofmikið og
ekki væri gott, að hann yrði handtekinn í
amerískri höfn.
T. Shima, granni, velklæddi Japaninn barði
að dyrum á sjúkraklefa skipsins, þröngri kytru
á miðþilfari. Sótthreinsunarþefur ætlaði að kæfa,
hvern sem þar kom.
Innan úr klefanum heyrðist nær óskiljanlegt
muldur. I>að örvaði herra Shima í að fara inn.
Rodriguez hershöfðingi lá í einni hvílunni af
fjórum og virtist þjást allmikið. Hann sneri
reifuðu höfðinu og leit á gestinn því eymdar-
auga, er sanna átti vesaldóm hans. En strax
og hann hafði áttað sig á, hver gesturinn var,
fór af honum mesti kvalasvipurinn. Já, hann
settist jafnvel upp í rúminu.
„Sientasé usted, senor,“ sagði hershöfðinginn
á spönsku.
Hr. Shima fór að eins og honum var sagt og
settist, en gætti þess vel að skemma ekki brotin
í stifpressuðum buxunum. Hann spennti greipar
ó knákollum sér eins og hann hallaðist fram á
mjög dýran og vandaðan göngustaf.
„Gracias, mi amigo,“ svaraði hann á ágætri
spönsku, þó með greinilegum amerískum hreim,
því að hann hafði numið málið í Harward-há-
skóla og hafði aldrei getað losað sig við tungu-
takið, sem kennarar hans þar höfðu kennt hon-
um, þótt hann hefði dvalizt langdvölum í Suður-
Ameríku.
„Er nokkuð frétta ?“ spurði hershöfðinginn.
„Þeir eru í þann veginn að sauma hann inn í
segldúk með blýi.“
„Fenguð þér leyfi til þess að sjá líkið aftur?“
„Já, ég sagði, að ég óskaði að geta fullvissað
mig um, að ég þekkti alls ekki hinn látna.“
„Og það hefur ekkert fundizt ennþá?“
„Ekki ennþá.“
Hershöfðinginn stakk hendinni undir sára-
bindið á hálsi sér eins og hann vildi losa það
frá og mælti:
„Það var illt. Ennþá árangurslaust."
„Við höfum tímann fyrir okkur. Það er enn
sex sólarhringar, þangað til við komum til
Honolulu, svaraði Shima sefandi."
„Kannske hefðum við heldur átt að leysa
Bonnersvandamálið á vinsamlegan hátt,“ sagði
hershöfðinginn hugsandi.
„Alls ekki!“ hrópaði herra Shima titrandi af
taugaæsingu. „Ég hélt, að ég hefði gert það
skiljanlegt, að ríkisstjórn min getur ekki sætt
sig við núverandi ástand. „Vanadiumfélagið" er
norðurameriskt fyrirtæki og þar af leiðandi
fallandi undir hin fávíslegu hlutleysislög Banda-
ríkjanna, svo fremi að þau komi til framkvæmda.
Með núverandi fyrirkomulagi, eigum við það á
hættu, að Bandaríkin setji hömlur á málmsölu
til Japan. Síðan Bandaríkjaforseti tók að þvaðra
um níveldabandalagið, hefur ríkisstjórn mín
æskt þess, að annar hluthafinn verði al-perúisk-
ur. —- Eruð þér viss um, að ekki sé til afrit af
samningnum í Lima?“
„Samningurinn var auðvitað skráður í náma-
bækumar," svaraði hershöfðinginn. „En það var
þegar min ríkisstjórn sat að völdum. Og þegar
kringumstæðurnar ollu því að ég varð að draga
mig í hlé ■— —“ Hér stanzaði hershöfðinginn
og brosti ánægjulega við tilhugsunina -— „fékk
ég því samt áorkað að gera nokkrar „endur-
bætur" á bókuninni. Og nú er réttur minn til
námanna tryggður óvéfengjanlega."
„Hvað ætlið þér að gera, hershöfðingji ?“
„Æ, hvað get ég gert?“ Hershöfðinginn dæsti
mæðulega. „Hvað get ég gert? Ég er lamaður.
Óvígur."
„Þér eruð að gera yður það allt saman upp.
Þér eruð ekkert nema sviksemin!” svaraði herra
Shima.
„Ha!“
„Ég sagði, að þér væruð að gera yður þetta
upp allt saman og væruð ekkert nema svik-
semin!" endurtók Shima.
Rodriguez hershöfðingi var kominn á fremsta
hlunn með að stökkva fram úr rúminu, en gætti
sín og sagði:
„Þér móðgið mig, kæri vinur. Þér dæmið hvat-
vislega."
„Nei, ég nota einungis skynsemina," sagði
herra Shima. „Bioki læknir segir, að sár yðar
séu mjög óveruleg. Ef einhver hefði í raun og
veru ætlað að sálga yður, hefði honum áreiðan-
lega tekizt skár. Þessvegna álít ég, að þér hafið
gripið til þessa ráðs, af því að þér vilduð hylma..
yfir, að þér lékuð tveim skjöldum."
„Leikið tveim skjöldum? Hvað eigið þér við?“'
„Þér hafið svikið mig. Yður hefur verið talið
trú um að það borgi sig ekki að selja okkur
vanadium. Þér eruð í makki með ungfrú Bonner,
eða einhverjum þaðan af verri. Ef til vill hefur
einhver útsendari frá Kinverjum slegið ryki í
augun á yður. Og svo ætlið þér að koma því inn
hjá mér, að ráðizt hafi verið á yður og þér
rændur!"
„Þér farið villur vegar, vinur minn, yður
skjátlast hrapalega. Ég get svarið það við bein.
móður minnar, að -—■ —“
„Ég get ekki annað en hlegið að yður,“ tók
Shima fram í kuldalega. „Ég veit, hvernig þér
eruð. Þér munduð ekki hafa hikað við að selja
móður yðar á þrælatorgi, ef svo hefði boðið við
að horfa!“
„Ef ég væri ekki sár og þjakaður, mundi ég
þegar i stað láta yður gjalda þessarra móðgana."
„Þér eruð þó ekki svo þjakaður, að þér getið
ekki gengið aftur ganginn, hershöfðingi," svaraði
Shima. „Ég sá yður fyrir stundu koma út úr
klefa þessa námaverkfræðings, þess, sem var
rekinn frá Ekvador, ákærður fyrir að hafa haft
í frammi byltingaróróður."
„Ó, já, það er alveg satt. Ég var inni í klefa
herra Frayle. Það er nú ekki langt þangað, og
ég heyri altaf þegar hann gengur um, svo að
ég notaði tækifærið, er hann fór út, til þess að
rannsaka föggur hans, en varð einskis visari."
„Gott og vel, hershöfðingi. Þá látum við það
svo heita. En mig langar til þess að minna yður
á, að við erum um borð í japönsku skipi á leið
til Japan, og þér sleppið ekki frá borði, nema
því aðeins, að þér standið við það, sem um var
talað!"
„Auðvitað, kæri vinur, auðvitað," svaraði
hershöfðinginn.
„Auk þess tel ég það æskilegt, að þér komið
upp á þilfar og verðið viðstaddur „jarðaförina."
Mig langar nefnilega til þess að sjá hvernig
sumum farþegunum verður við, er þeir sjá yður.“
Herra Shima reis á fætur.
„Ég vona að yður batni fljótt, hershöfðnigi,"
svaraði hann og brosti með sínum þykku vör-
Blessað
barnið!
Teikning eftir
George McManus
Pabbinn: Lilli, í gamla daga var ekki til eins góð sund- Pabbinn: Hvort ég hafi verið duglegur að synda? Stattu nú
laug og þessi! hérna og sjáðu, hvernig pabbi stingur sér í laugina! Þú skalt
Lilli: Var pabbi duglegur að synda? ekki hreyfa þig héðan fyrr en pabbi kemur aftur upp úr lauginni.
Pabbinn: Svona heldur maður höndunum
áður en maður stingur sér!
Áhorfandi: Það er gagnslaust héðan af að segja
honum að laugin er tóm!
Pabbinn: Þetta er alveg rétt, Lilli minn, ég
kenni þér dýfingar, þegar þú ert orðinn
stærri!