Vikan - 03.11.1949, Page 12

12
VIKAN, nr. 44, 1949
inn ? Að þú værir það, sem alltof fáir læknar
eru — fæddur lœknir.‘‘
„Sagði ha»n það?“ spurði Garth undrandi og;
glaður.
„Hann er mjög skynsamur maður,“ sagði Nada.
„Og hann hefur mjög mikið álit á þér. Ég held,
að hann hafi auga með þér, og hann gaf mér
bendingu um að koma á engan hátt í veg fyrir
að framúrskarandi hæfileikar þínir njóti sín.
Hann þarf ekki að óttast það.“ Hún brosti til
hans. „Ég skal halda mér á minum stað.“
„Þinn staður er i hjarta mínu — og það er
alltaf það, sem mestu máli skiptir," svaraði hann.
„Allt annað verður að koma næst.“
En hún vissi, að það, enda þótt hann meinti
það, sem hann sagði — var aðeins hálfur sann-
leikur. Hann hafði helgað sig lífi, sem fyrir mann,
sem er fæddut- til þess, er köllun — hennar starf
var að standa við hlið hans og sjá um, að hann
yrði ekki fórnardýr þessarar köllunar.
„Nada,“ sagði hann skyndilega og þrýsti henni
að sér. ',,Ég get ekki trúað, að þetta sé í raun-
inni satt. Að þú og ég sitjum hér saman, að það
sé ekki draumur. Þú ert ekki aðeins góð við mig,
af því að þú veizt, að ég þarfnast þin svo mjög ?“
„Af svona framúrskarandi manni að vera, ert
þú kjánalega fávís,“ sagði hún með handleggina
um háls honum, „og — mjög heimskur."
Þegar þau voru komin aftur til London, skeði
hið óhjákvæmilega: eins og Nödu hafði dottið
í hug, var Garth sífellt önnum kafinn.
Frá morgni til kvölds vann hann, og þau sáu
varla hvort annað, enda þótt hann notaði hvert
tækifæri, sem hann gat til að hringja til hennar.
En Nada átti ekki erfitt með að eyða tíman-
um. Shirley var í bænum nokkra daga, og syst-
urnar voru mikið saman.
Frú Barraclough kom til borgarinnar undir
því yfirskyni, að hún og börnin ættu ekki sóma-
samleg föt til að fara með i ferðalag, en í raun-
inni af því að hún varð að vita, hvernig hjóna-
band Nödu og Garths væri.
Um leið og hún sá hana, varð hún róleg og
glöð.
Nada leit mjög vel út, og ótti Shirley við, að
1. Raggi: Amma, hvao veizt þú um vatna-
vexti ?
Amma: Það er nú lítið, drengur minn. Hva3
vantar þig að vita um þá?
2. Raggi: Bafa svolítið . . . ekki mikið . . .
það er skrrfað um það i þessari bók . .
nýr glamþi augna hennar kynni að vera vegna
Tonys, var brátt upprættur.
„Sérðu Tony oft?“ spurði hún svona eins og
af tilviljun.
„Ég hef ekki séð hann síðan — síðan daginn,
sem þú varst hér síðast,“ svaraði Nada, og henni
brá, er hún heyrði sín eigin orð. Hún fékk skyndi-
lega samvizkubit við að uppgötva, hvc fullkom-
lega hún hafði gleymt honum — eða kannske
ekki gleymt honum, heldur látið hann íilheyra
fortiðinni, sem henni virtist nú tilheyra annarri
tilveru.
Hún haföi ekki séð Tony, og þó leit hún út
fyrir að vera hamingjusamari en nokkru sinni
áður. Shirley létti. Ef til vill var það bezt af
öllu, að Tony skyldi vera á lífi og geta afmáð
sig úr huga hennar. Shirley vorkenndi honum
ekki.
Þær fóru í búðir og borðuðu morgunmat hjá
Harrod og á eftir ætlaði Shirley til tannlæknis-
ins. Nada fór að ná í nokkrar bækur, sem hún
hafði pantað, og lét systur sína setja sig úr
bílnum við Wigmore Street. Hún náði í bæk-
urnar og var að fara út úr búðinni, er hún rakst
á Annette Marston.
„Góðan dag.“ Annette þrýsti innilega hönd
hennar. „Hvernig hafið þér það? Eruð þér nokk-
uð uppteknar — eða er of snemmt að drekka te?“
„Getið þér ekki komið heim og drukkið með
mér te?“ spurði Nada. „Ég hef aðeins talað við
yður í símann og ég vil gjarnan segja yður, hve
þakklát við erum fyrir þennan dásamlega stað,
sem þér hafið lánað okkur.“
„Ég er svo glöð yfir, að yður líkar vel við
kofann minn og mig langar mjög mikið til að
fara heim með yður, ef þér hafið tíma til þess.“
svaraði Annette.
Þær gengu saman heim, og ekki tuttugu mín-
útum seinna hellti Nada tei í bolla gestsins.
„En hvað það er gott hjá yður að hafa íbúð
á sama stað og maður yðar hefur lækningastofu,"
sagði ungfrú Marston. „Þá getið þér haft auga
með honum."
Nada hló.
„Því miður get ég það ekki vel. Það er ekki
gott að hafa auga með læknum. En þegar hann
Amma: Eg hef svo mikið aii gera, elskan mín,
ég er að undirbúa matinn.
3. Amrna: Hversvegna bi Vur þú ekki afa þinn
að útskýra þetta fyrir þér?
Riggi: Sjáðu til, amma ...
4. Raggi: Ég þarf ekki að vita svo mikið . . .
FELUMYND
Hvar er ökumaðurinn?
er í lækningastofu sinni, finn ég í það minnsta,
að hann er undir sama þaki og ég.‘‘
„Ég vona, að hann sé ekki eins þreytulegur
og um síðustu helgi," sagði Annette. ,,Þér lítið
ljómandi vel út.“
„Þetta var svo yndisleg hvíld,“ sagði Nada.
„Hann var miklu hraustlegri, þegar við komum
heim.“
,,Og ætlið þið að fara aftur á föstudaginn ?“
..Ekki fyrr en á laugardag — Garth kemst
því miður ekki fyrr,“ sagði Nada og andvarp-
aði. „Ég vona bara, að hann verði ekki kallaður
á síðustu stundu."
„Ef ég væri þér, myndi ég láta taka símann
úr sambandi, meðan þér eruð í sumarhúsinu,"
sagði Annette.
„Já, mig langar sannarlega til þess,“ játaði
Nada. „en þá er ég hrædd um, að hann vildi alls
ekki fara þangað, eða mundi vera taugaæstur og
órólegur."
„Ég vildi, að þið bæði færuð í langa sjóferð."
SjóferJ. En hvað það hljómaði fallega, hugsaði
Nada. Alein með Garth — þau þyrftu ekkert að
skipta sér af hinum farþegunum.
Ég vissi ekki, að hún væri svona ástfangin af
honurn, hugsaði Annette, meðan hún athugaði
andlit Nödu. Ég held, að hugmynd mín um
sumarhúsið hafi komið í góðar þarfir. Mig lang-
ar að vita, hvað manninum finnst um þetta. Ung-
frú Marston ætlaði að fara til Parisar eftir
nokkra daga. Það kom í ljós, að hún hafði íbúð
í Montparnasse, nálægt Luxemburg.
„Ég hef ekki ró í mér til að vera neins staðar
lengi," sagði hún. „Og nú ætla ég í eina af mín-
um löngu ferðum. Vel á minnzt — ég sé, að þessi
flugmaður — frændi manns yðar — ætlar að
byrja á nýju fiugi eftir stuttan tíma."
„Tony!“ sagði Nada. „Ég — ég hef alls ekki
heyrt neitt um það.“
„Það var smágrein um það í Times í morgun.
Hann ætlar að reyna að bæta metið aftur. Menn
skyldu halda, að hann hafi fengið nóg af þvi —
en auðvitað, skyldu menn einnig ætla, að ég
hefði fengið nóg af ferðalögum minum. Við er-
um víst fædd þannig, og þá er bezt fyrir okkur
að vera ekkert bundin.“ Meðan hún þóttist vera
upptekin við að kveikja í sígarettu sinni, athug-
aði hún Nödu nákvæmlega og var ánægð með
það, sem hún sá. Mér kemur það vissulega ekki
við, en ég var glöð yfir, að hún getur tekiö því
þannig, sagði hún við sjálfa sig.
Þegar Annette var farin, tók Nada morgun-
blaðið, sem hún hafði enn ekki lesið. Já, þarna
var mynd af Tony á forsíðunni af Daily
Illustrated, og tilkynning um, að hann innan
skamms myndi hefja nýtt flug til að hnekkja
núverandi meti á fluginu til Afríku.
Er undarlegt, að ég sé vond yfir því? hugs-
aði hún. Og — ætti Tony að fara? Hann getur
ekki verið orðinn nægilega hraustur ennþá til
þess.
MAGGI
OG
RAGGI
Teikning eftir
Wally Bishop.
v,