Vikan - 17.11.1949, Blaðsíða 3

■yiKAN, nr. 46, 1949
3
EUFEMÍA WAAGE
Framhald af forsíðu.
<ég megi segja, að Helgi Helgason, barnaskólastjóri,
hafi verið leiðbeinandi við sjónleiki hér á næstu árum.
En ,,skólakómedíurnar“ voru þar fyrir utan. Þær voru
alltaf leiknar í jólafríi skólapilta, en ekki veit ég, hvern
þeir höfðu til að leiðbeina sér.
Þegar pabbi kom í bæinn, var hann strax tekinn til
þessa starfa. Var þá fyrst leikið á „klúbbnum", þar
sem Kerinn er nú, svo sem fyrr er getið, síðan í Glas-
gow, en þá tók templarahúsið við, þegar búið var að
byggja það. Fyrst held ég, að þeir hafi verið í félagi um
leikina Jón Ólafsson ritstjóri og pabbi, en sá félags-
skapur mun snemma hafa liðið undir lok.
Sá háttur var á leikstarfinu um þessar mundir, að
þeir, sem tekið höfðu þátt í leikjunum veturinn áður,
hóuðu sig saman um haustið. Var Kristján Þorgríms-
son bóksali oft framarlega í því. Var síðan fyllt upp
með stúdentum og stúlkum í bænum. Ekki munu menn
hafa borið mikið úr býtum fyrir þessa starfsemi. Var
Fjölskylda Péturs Guðjohnsens. Fremsta röð (frá v.): Magnús (fóstursonur), frú
Guðrún (amma Eufemíu), heldur á Emilíu, Theodóra, Pétur, heldur á Kristjönu,
Anna. önnur röð: Kristín, Guðrún, Lára, Magnea, Marta (móðir Eufemíu). Þriðja
röð: Einar, Pétur, Þórður.
Hús Indriða Einarssonar, föður Eufemíu Waage (nú
Tjarnargata 3 C) fremst fyrir miðju með hjalli við. Tjörn-
in frosin fyrir framan. Myndin er tekin laust eftir alda-
mót.
Eufemia og Jens Waage 1901-.
Marta Pétursdóttir og Indriði Einarsson með börnum sínum árið 1919. Þau eru, talin
írá vinstri: Ingibjörg, gift Ölafi Thors alþingismanni; Emilía, dó ógift; Gunnar, kvænt.
ur Guðrúnu Helgadóttur; Eufemía, var gift Jens heitnum Waage; Lára, gift Pétri
Bogasyni, yfirlækni við Söllerödheilsuhæli í Danmörku; Einar, dáinn, var kvæntur Katr-
inu Norðmann; Marta, dáin, var gift Birni P. Kalman; Guðrún, var gift Páli heitnum
Steingrímssyni ritstjóra.
aðgangseyrir afskaplega lágur. Minnir rnig að
hann væri einhvern tímann sextíu aurar, en eftir
að Leikfélag Reykjavíkur tók til starfa held ég, að
hann hafi fljótt komizt upp í krónu. Held ég, að
ég megi segja, að menn hafi skipt arðinum á vor-
in. Mun hann aldrei hafa verið meiri en kannske
nokkrir tugir króna.
Það helzta, sem pabbi bar úr býtum, var það
að við krakkarnir fengum að horfa á sjónleikina
ókeypis, sérstaklega þegar lítið var selt. Samt var
þetta okkur hin mesta ánægja.
Oftast voru leiknir danskir sjónleikir og eins
var í Lærða skólanum. Gekk Holberg ákaflega
mikið þá, en samt var alltaf leikið á íslenzku eft-
ir að ég man eftir. Framan af árunum mun þó
hafa verið leikið á dönsku. Fóru leikirnir víst líka
fram þá í stiftamtmannshúsinu og mun stiftamt-
maður sjálfur hafa staðið fyrir þeim. Lét hann
víst mála einhver leiktjöld og gaf þau síðar í sjóð,
sem kallaður var „Kulissusjóður“, en síðan mun
Jón Guðmundsson ritstjóri hafa bætt þar nokkru
við og var þetta alltaf notað fyrstu ár ævi minn-
ar. Þessi „Kulissusjóður“ var geymdur uppi í
Hegningarhúsi. Annars segir pabbi betur og skil-
Framhald á bls. 7.