Vikan - 21.09.1950, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 36, 1950
13
Hans og Gréta
Frásögn eftir Inga-Britt Allert
Teikningar eftir Nils Hansson
Um hádegisverðarleytið skipti
Gréta brauðinu sinu jafnt á milli sín
og Hans, því að hann hafði molað allt
sitt niður á veginn, siðan fóru þau
að leika sér við íkornana og hérana
í mosanum. Smátt og smátt fór svo
að dimma, og það þaut í trjánum,
og skuggarnir af þeim urðu langir
og geigvænlegir.
Hans og Gréta sátu eins nærri
hvort öðru og þau gátu og reyndu
að láta sem þau væru óhrædd. En
það er heldur ónotaleg tilfinning
að vera einn og yfirgefinn. Loks
fór hinn silfurhvíti máni að glotta
yfir trjátoppunum og sendi niður
ljós sitt, svo að brauðmolarnir sá-
ust, og þau gátu farið að fikra sig
heim á leið.
1 fyrstunni gekk allt að óskum,
en þegar þau höfðu gengið dálitla
stund, þá fundu þau allt í einu enga
brauðmola lengur. Þau leituðu
og leituðu. Hans lagðist á hné og
gaumgæfði mosann, en hann gat
hvergi fundið nokkra mola. Smá-
fuglar skógarins höfðu tint þá alla
upp og borðað þá.
„Allt í lagi,“ sagði Hans og
reyndi að sýnast hugrakkur. „Við
höfum svo oft gengið þennan stíg,
að við hljótum að rata.“ Börnin
gengu og gengu þar til um sólar-
upprás, en hvergi sáu þau út úr
skóginum. Nú fóru þau aftur að
vera svöng og tóku því að borða
bláber, sem spruttu víða þar í skóg-
inum.
Að lokum höfðu þau gengið svo
lengi, að það var farið að kvölda
aftur. Þá söfnuðu þau saman hrísi
í bing, þöktu það með mosa og
lögðust þar til svefns. Þau höfðu
gengið lengi og voru orðin svo
þreytt, að þau gleymdu að vera
myrkfælin, en sofnuðu samstundis.
Um morguninn vöknuðu þau við,
að einhver var á stjái á meðal þeirra.
Það var þá Mikki refur, sem var á
sinni venjulegu morgungöngu. Hann
var hinn kátasti að hitta einhvern til
að tala við. „Góðan dag, svefnpurk-
ur“, sagði hann glaðlega og veifaði
kurteislega rófunni.
„Hvert ætlið þið að fara, þegar þið
hafið nuggað stírurnar úr augun-
um?“ Hans og Gréta sáu, hvað illa
leit út fyrir þeim, og refurinn, sem
er ágætis náungi, þegar hænsni eru
hvergi nálæg, kallaði á björninn
Narfa, og spurði hann ráða, og björn-
inn lofaði að hjálpa börnunum.
1. mynd: Og það skal ekki verða
á hinum síðustu dögum, að fjall það,
er hús Drottins stendur á, mun
grundvallað verða á fjallatindi og
gnæfa upp yfir hæðirnar, og þangað
munu lýðirnir streyma.
2. mynd: Og þær munu smíða plóg-
járn úr sverðum sínum og sniðla úr
spjótum sínum. Engin þjóð skal sverð
reiða að annarri þjóð og ekki skulu
þær temja sér hernaö framar.
3. mynd: Hver mun búa undir sínu
vintré og undir sínu fíkjutré, og eng-
inn hræða þá, því að rnunnur Drott-
ins hersveitanna hefur talað það.
4. mynd: Og þú, Betlehem Efrata,
þótt þú sért einna minnst af héraðs-
borgunum í Júda, þá skal þó frá þér
koma sá, er skal verða drottnari í
Israel, og ætterni hans skal vera
frá umliðinni öld, frá fortíðar dög-
um.
Veiztu þetta
Mynd efst til vinstri: Bandariska skipinu „Constitution" var hleypt af
stokkunum árið 1797. Það sigldi um höfin í 84 ár. — Mynd neðst til vinstri:
Það tekur 18 mínútur að drepa skellinöðru, þegar hún snýr beint í sólu.
Mynd efst til hægri: Ævilangt fangelsi í Malaya! Fangarnir eru settir í
búr eins og þetta fyrir minnstu afbrot. Þeim var ekki sleppt úr fyrr en þeir
dóu. Nú er hætt að nota þessi búr. — Mynd neðst til hægri: Þessi loft-
steinn féll gegnum bilskúr og skaddaði bíl, sem þar var.