Menntamál - 01.03.1945, Blaðsíða 9

MENNTAMAL
59
STEFÁN SIG URÐSSON:
Handavinnurúm
í heimavistarskólum
(Höíundur eftirfarandi greinar, Stefán Sigurðssori, skólastjóri
heimavistarskólans í Reykholti í Biskupstungum, er kunnur maður
í félagsskap kennara. Hann hefur verið skólastjóri við heimavistar-
skóla síðan 1929, svo að liann er kunnugur jteim efnum, sem hann
skrifar hér uin.)
Um nokkurra ára skeið hefur handavinna verið skyldu-
námsgrein í barnaskólum hér á landi. Og sjálfsagt er hún
nu kennd eitthvað í þeim flestum eða öllum. En búast
má við, að víða sé sú kennsla í molum eða minni en vera
ætti. Þó hygg ég, að það sé ekki fyrst og fremst kenn-
urunum að kenna eða áhugaleysi þeirra, heldur mun hitt
fremur valda, að flest eða öll skilyrði vantar, til þess
að hægt sé að sýna þessari námsgrein verðugan sóma.
Mörg skólahús voru byggð á þeim tímum, þegar handa-
vinnan var ekki talin með nauðsynlegum og sjálfsögðum
námsgreinum skólans. Henni var því ekki ætlað neitt
sérstakt rúm í skólahúsinu og ekki heldur nein áhöld.
Þeirra er auðvitað hægt að afla, hvenær sem er, en þó
þarf einhvern stað fyrir þau.
Það má vitanlega kenna margs konar handavinnu í rúm-
góðri kennslustofu, ef skápar eru fyrir áhöld og efni. Það
gæti nægt í fámennum heimangönguskólum. En í heima-
vistarskólum þarf að hafa sérstaka handavinnustofu með
nauðsynlegustu áhöldum. í heimangönguskólunum munu
nemendur tæplega stunda handavinnu oftar en tvisvar
í viku, en í heimavistarskólum mun hún eitthvað vera
um hönd höfð á hverjum degi, þar sem skilyrði eru til.
Drengjahandavinnu, svo sem smíði og bókbandi, fylgir