Vorið - 01.01.1932, Qupperneq 2

2
VORIÐ
sínu með tóbaki og áfengi, og tam-
ið hafa sér allskonar annað sið-
leysi. Ekkert er hryggilegra að
sjá, en börn og unglinga sýna
mönnum eða dýrum miskunnar-
leysi og kulda, því enginn getur
orðið hamingjusamur eða mikill
maður í raun og veru, nema hon-
um þyki vænt um allt sem lifir, og
eigi löngun til að hjálpa því.
Þannig var Kristur, Frans af
Assisi, Sókrates, Abraham Lin-
coln og margir fleiri.
Nú megið þið ekki halda, að
»Vorið« ætli að flytja ykkur ein-
tómar prédikanir. Nei — það mun
flytja fallegar sögur, kvæði, vísur,
greinar um mikla og góða menn,
og m. fl. En eitt verðið þið að
muna, og það er, að »Vorið« getur
ekki lifað nema það eigi ykkur að
vinum, nema þið viljið lesa það,
kaupa það, og útbreiða það. Á
þessu ári koma út 8 blöð og kost-
ar árgangurinn kr. 1,50. Ég
treysti því að pabbi og mamma
gefi ykkur þessa aura, til þess að
»Vorið« megi lifa og stækka, og
ef til vill flytja ykkur eitthvað,
sem getur hjálpað ykkur til að
lifa, og verða að góðum og nýtum
mönnum.
Skilið innilegri kveðju til pabba
og mömmu með ósk um samvinnu
um þau mál, sem »Vorið« langar
til að vinna fyrir.
Guð gefi ykþur öllum gott og
farsælt ár!
útgefandinn.
Góður drengur.
Saga handa skólabörnum.
Skóladyrunum var lokið upp, og
á að gizka fimmtíu börn ruddust
út í sólskinið og frelsið með ópi
og ærslum. I miðjum hópnum var
ljóshærður drengur, magur og fá-
tæklega til fara. Augu hans voru
blíðleg, en lýstu nú einhverjum
ótta eða örvæntingu, og það var
auðséð, að þessi litli drengur ósk-
aði sér einskis frekar en að vera
horfinn úr þessum háværa hóp, en
honum átti nú ekki að lánast það.
í sama bili sem hann var að
reyna að komast út úr hópnum,
kallaði stór, rauðhærður og frekn-
óttur strákur til hans: »Halló!
Kristján, skárri er það nú ferðin
á þér. Þú ert líklega að flýta þér
heim til að fara í sparifötin, svo
þú getir heimsótt hann föður
þinn, það er líklega ekki svo dóna-
legt herbergið, sem hann hefur
núna«.
Allur hópurinn fór að skelli-
hlægja, en drengurinn reyndi að
komast út úr hópnum, þótt það
reyndist árangurslaust, því nú var
hann lokaður inni í miðri þvög-
unni.
»Þorir þú ekki að tala við okk-
ur, litli glæpamannssonur?« kall-
aði einhver úr hópnum. »Við vild-
um gjarnan spjalla dálítið við þig,
en þú ert ef til vill hræddur um að