Bjarmi - 15.06.1910, Blaðsíða 2

00
U J A ft M I
er ekki fórnardauði og því fæst engin
fyrirgefning hjá honum.
Alt J>elta þykist liöf. byggja á því,
að lekstarnir um innsetningu kveld-
máltíðarinnar séu ekki samhljóða,
heldurliafi Lúkas frábrugðna frásögn
og aðra skoðun á því en hinir guð-
spjallamennirnir og Pálk Reyndar
stendur sama frásagan lijá Lúlcasi og
hinum, en höf. álítur, að bætl sé
síðar við tekstann, og að þeir séu því
tveir Lúkasartekstarnir, og sá eldri
sé styttri; svo bj'ggir hann á honum
allar sínar kenningar og fyllir út í
eyðurnar frá sjálfum sér.
Komi |>að nú i Ijós, að |)essi styttri
Lúkasarteksti annaðhvort er samhljóða
hinum guðspjöllunum, eða þá talar
alls ekki um innsetningu kveldmál-
tíðarinnar, er öll byggingin lirunin,
því á því einu er hún bygð; að ég
ekki tali um, ef hann er ekki réttur,
heldur sé sá upprunalegi leksli, sá
leksti, sem vér nú notum.
Þenna styttri Lúkasarleksta kvcður
höf. að sé að finna í tteinu bezta
handriti quðspjaUannaa, Cambridge
handritum (Codex Bezan Gantabrig-
iensis)1. Um það segir Se.hat Pelersen
prófessor: »1 því úir og grúir af
vitleysum og innskotssetningum«.
Byskup Sthyr kveður J)að vera
»repræsenlant« fyrir vesturlanda leksl-
ann (den occidentalske Tekst) mcð
öllum [>ess einkennilegu yiðbótum og
lirfellingum. Sömu skoðun á J)essu
handriti hefir og Tischendorf, sem
einna ágætastur vísindamaður liefir
J)ótl i tekstarannsóknum á 1!) öld2.
Svo J)etla handrit er enganveginn eins
gott og höf. segir og als ekki ábyggi-
legt eitt út aí fyrir sig.
í þessu handriti var það sem liöf.
fann Jænna svonefnda styttri Lúthers
1 Leturbreyling gerð af mér. G. E.
- .... passim mutilum, alioquoties
etiam posteriorikus curis suppletum.
teksta um innsetning kvöldmáltíðar-
innar, og engu nema því.
En hver.er þá þessi styttri Lúkas-
leksti?
Höf. segir, að »Die Schriften des
Ncucn Testaments« télli burt síðara
lielming 19. versins og alt 20. versið
í 22. kap. Lúkasar guðspjalls og að
tultugustu aldar þýðingin enska setji
þau vers innan hornklofa, »sein síð-
ari viðbót eða innskot«. Hvort mein-
ingin er, að tuttugustu aldar þýðingin
enska setji alt 19. og 20. versið innan
liornklofa, er ekki golt að sjá af grein-
inni, en líklega er það ekki eða að
minsta kosti virðist höf. ætlast til að
það sé tekið svo sem þeim beri
saman »I)ie Schriften des Neuen
Testaments« og »Tultugustu aldar þýð-
ingunni ensku« um |)etla atriði.
Hvort svo er, veil eg ekki, hef hvorugt
séð, en ólíklegt þykir mér að enska
|)ýðingin geri |>að, því Englendingar
eru vanalega mjög samvizkusamir i
tekstarannsóknuin biblíunnar, enda er
enganveginn víst, að þeir álíti þetta
sem viðbót við innskot i tekstann, þó
þeir setji það inuan liornklofa heldur
aðeins, að það sé vafasamt. Hittveit
eg og sé, að hver sem opnar Lúkasar
guðspjall og skoðar nákvæmlega 22.
lcap. 14,—21. vers mun íljólt komast
að raun um, að þessum skjátlast
öllum Har., D. S. d. N. 'I'. og T.a.þ.
ef þau annars fylgja Haraldi eða
Har. þeim.
Það er greinilegt að í 15.—18. v.
er Jesú að tala um, að þetta sé síð-
asla máltíðin og síðasli bikarinn sem
hann neyti með lærisveinunum, áður
en liann líðnr, svo góð meining gæli
verið i því, að hann héldi þannig a-
fram (í 21. v.) »Sjá hönd þess, er mig
svíkur, er á borðinu með mér«; en eng-
anveginn er hægt að fá samhengi í
þetta, ef fyrri helmingur 19. v. er með
og hinu slept, og það þó svo Jesús