Bjarmi - 15.04.1912, Blaðsíða 2

58
B J A R M I
hann hal'ði við vegamælingar, er hann
var vegavinnustjóri, þurí'ti ekki ann-
að en teyma hjólið á eftir sér og
sögðu vísarnir altaf lil hve langt var
búið að mæla.
Við lestur góðra bóka aflaði Egg-
ert sér og smámsaman þeirra ment-
unarað honum voru falin hreppstjóra-
störf í 36 ár og barnakensla i 20 ár.
Var honum einkar sýnt um barna-
fræðsluna, einkum kristindóminn, því
Eggert var miklu meiri áhugamaður
í kristindómsmálum en alment gerist.
— Uin kristniboðsmálið skrifar hann
t. d.:
iiÞað er mín skoðun, að það sé
stórt kyrkjulegt mein okkar íslend-
inga að vjer erum eins utan við allan
þess konar félagsskap eins og enn er«.
— Sömuleiðis hað hann um að þau
hjónin yrðu tekin í þá nýstofnað
kristniboðsfélag hér í Reykjavík á
gullbrúðkaupsdegi þeirra 20. seft. 1907.
Af börnum þeirra Eggerts og Mar-
grétar konu hans má nefna: Baldvin
lireppsnefndaroddvita í Iielguhvammi
og Elísabet konu Tryggva Bjarnason-
ar hreppsljóra og alþingismanns í
Kothvammi. Dvaldi Eggert hjá þeim
hjónum síðustu ár æíi sinnar.
Eggerl andaðist i júni 1910.
S. Á. Gíslason.
í flómkyrkjuniii á páskadaginn 1912.
Eftir séra Jóhann Porkelsson.
»Lofa þú Drottinn, sála mín, og alt
sem í mér er hans heilaga nafn; lofa þú
Drottinn, sála mín, og gleym eigi neinum
velgerðum hans, sem fyrirgefur allar mis-
gerðir þínar, læknar öll þ(n mein, leysirlíf
þitt frá gröfinni, krýnir þig náð og miskunn,
sem mettar þig gæðum; þú yngist uppsem
örninn*.
Þannig byrjar einn af hinum mörgu lof-
söngum ísraels. Þannig túlkar einn af
þeirra helztu sálmaskáldum, Davíð konung-
ur, trúar- og vonargleðina, sem bjó í hjarta
hans og þjóðar hans, út af því að vera út-
valin þjóð og eignarlýður guðs, af honum
blessaður og verndaður. Og honum nægir
ekki sú lofgerð, sem hann sjálfur getur
framborið ásarnt þjóð sinni. Hann kveður
einnig englana til lofgerðar, allar himins-
ins hersveitir:
»Lofið Drottinn, þér englar hans, þér
voldugu hetjur, er frainkvæmið boð hans,
er þér heyrið hljóminn af orði hans. Lofið
Drottinn, allar hersveitir hans, þjónar hans,
er framkvæmið vilja hans«. Og hann end-
ar þannig lofgerðarsönginn: »Lofið Drott-
inn, öll verk hans, á hveijum stað í ríki
hans; lofa þú Drottinn, sála mín«. (Sálm.
103)- —
Það er ekki vel unt að hugsa sér öllu
vtðtækari og tilkomumeiri lofgerð, en hér
er lýst, lofgerð á jörðu og á himni, lofgerð
engla og manna, já, lofgerð als hins skap-
aða. allra verka Drottins.
Þetta var þá lfka einn áf þeirra háttða-
söngum. Því að allar þeirra hátfðir voru
fagnaðarhátíðir, loEöngshátfðir. —
En hafi Israelsþjóðin haft tilefni til að
gleðjast og þakka, til að lofa og vegsama
Drottinn fyrir velgerðir hans og trúfastan
kærleika hans, hve miklu fremur þá hinn
núverandi sanni Israel, hans kristin kyrkja.
Allar vorar hátíðir eru þá líka fagnaðar-
og lofgerðarhátíðir. Og ekki livað rninst
hátfðin, sem hringd var inn í gærkvöldi og
aftur nú á þessari morgunstund, hin bless-
aða páskahátíð. Vér höfum þá lfka safn-
ast saman hér í helgidómnum og heilsað
henni með lofsöng og fagnaðarljóði:
Sigurhátíð sæl og blíð, o. s. frv.
Já, sannkölluð sigurhátfð, ljóssins og
lífsins hátfð, er þfn blessaða páskahátfð.
Sigurinn, sem hún minnir oss á, er hinn
stærsti sigur, sem unninn hefir verið á þess-
ari jörðu, sigur yfir synd og dauða. Ljós-
ið, sem hún birtir oss, er hið skærasta
ljós, sem skinið hefir á þessari jörðu, Ijós,
sem hvorki gröf né dauði getur myrkvað,
en lýsir yfir gröf og dauða og inn í him-
ininn. Lffið, sem á þessari hátíð var leitt