Bjarmi - 15.04.1912, Blaðsíða 4

60
B J A R M I
hillnaðarsönnun fyrir henni, hina tryggustu
og áreiðanlegustu, sem unt er að hafa, í
vitnisburði hans sjálfs um það, að hann
ætti að llða og deyja, og þar á eftir upp-
risa á hinum þriðja degi (Lúk. 18, 33 og
vlðar).
Fyrir mig er það hin sterkasta sönnun
fyrir upprisu Drottins: Hann sagði það
sjálfur. Hann vottaði það sjálfur fyrirfram,
að hann mundi upprísa af dauða. Eg veit
að enginn áreiðanlegri vitnisburður er til
en orð frelsarans sjálfs, bæði þessi vitnis-
burður og alt annað, sem hann vottaði.
Alt sem hann sagði um Föðurinn, alt
sem hann sagði utn sjáifan sig, alt sem
hann sagði um hinn heilaga anda, alt sem
hann sagði um mennina, það veit eg að
er heilagur, óbrigðanlegur sannleikur, svo
lengi sem heimur stendur, já, um alla eillfð.
Þessar tvær samhljóða sannanir, engla-
vitnisburðinn og frelsarans eigin vitnisburð,
um upprisu sfna, tel eg fyrst svo sem hin-
ar fullgildustu. Tel þær á undan vitnis-
burði mannanna. sem þó ilka er mikils-
verður oss til trúarstyrkingar. Þess vegna
bendir engillinn og á þennan vitnisburð,
hinn mannlega vitnisburð. Því hann segir
við konurnar, er hann hefir vitnað til orða
frelsarans sjálfs: »Komið, sjáið staðinn,
þar sem Drottinn lá«. Þær áttu sjálfar að
sjá og skoða, svo að þær gætu einnig
sagt lærisveinum hans frá því, sem skeð
hafði. Þær fengu að vísu ekkl að sjá upp-
risuna sjálfa. Ekkert mannlegt auga fékk
að llta hana, enda fór hún fram í nætur-
kyrð og dimmu. En þær áttu að sjá og
skoða staðinn, þar sem Drottinn hafði verið
lagður, sjá og skoða hina opnuðu, tómu
gröf, og frá því áttu þær svo að segja
vinum hans, lærisveinunum, sem þær einnig
gjörðu. Og svo fóru, eins og vér vitum,
tveir af lærisveinunum, þeir Pétur og Jó-
hannes, út til gra-farinnar,, til að sjá sjálfir
staðinn, þar sem Drottinn hafði verið lagður,
og fundu alt eins og konurnar höfðu sagt,
gröfina opna og tóma, en hann sjálfan-,
hinn upprisna frelsara, sáu þeir ekki í það
sinn. En þeir áttu að fá að sjá hann líka.
Því að engillinn segir enn fremur: »Hann
fer á undan yður til Gallleu, og þar nninuð
þér sjá hann«. — Og nú vitnar hann til
síns eigin vitnisburðar: »Sjá, eg hefi sagt
yður það«. Aður hafði hann vitnað til
Jesú eigin orða, sem hins sterkasta vituis-
burðar um upprisuna: »Hann er upprisinn
eins og hann sagði«. — Núeigaþær,
og lærisveinarnir, að vænta þess, að sjá
hinn upprisna sjálfan, af því að hann, eng-
illinn, hafði sagt þeim, að svo mundi verða.
Og vér vitum, hvernig þetta rættist og
hversu fljótt. Að kvöldi hins sama dags,
páskadaginn, birtist hinn upprisni Jesús
hinum samansöfnuðu lærisveinum og sömu-
leiðis lærisveinum tveimur á leið þeirra til
Emausþorpsins. Svo birtisl hann lærisvein-
um sínum aftur og aftur og var með þeim
í 40 daga, og þeir sáu hann fara upp til
himins. Einnig birtist hann sérstaklega
Pétri, Maríu Magdalenu, og eitt sinn 500
bræðrum, svo sem Páll postuli vottar. —
Höfum vér þá ekki ástæðu til að gleðjast,
fagna og lofsyngja á upprisunnar dýrðlegu
hátíð? Jú, sannarlega. Sannarlega eigum
vér að gleðjast. Því sannarlega er Drottinn
upprisinn. Já, sannarlega, sannarlega. —
Enginn atburður mannkynssögunnar er
betur og tryggar, staðfestur og vottaður,
en upprisa Drottins, vottaður af honum
sjálfum fyrir fram, vottaður af englum
Guðs, sem viðstöddum vitundarvottum,
vottaður af mörgum, lærisveinum og vinum,
sem sjálfir sáu hinn upprisna frelsara,
heyrðu orðin af hans vörum, þreifuðu á
sárum hans og höndum og sfðu hans, sáu
hann neyta matar, og sáu hann síðast fara
upp til himins. — Og slðasti vitnisburður-
inn um það, að Drottinn er upprisinn og
lifandi, og hin óhrekjanlega sönnun, það
er kirkja hans hér á jörðu, sem hann
hefir stofnað með anda sínum,' sem hann
er ósýnilega nálægur alla daga, sem hann
eflir 'og útbreiðir meir og meir um þessa
jörð, viðheldur með orði sínu og sakra-
mentum og gefur sigurkraftinn.
Já, sannarlega er ástæða til að fagna,
gleðjast, lofsyngja á þessari sælu og blíðu
sigurhátfð, hátfð lífsins og ljóssins.
'Já, vér gleðjumst yfir þér, kæri, kross-
festi og upprisni frelsari vor og Drottinn,
gleðjumst yfir sigri þínum, yfir synd og
dauða, gleðjumst yfir lffinu, sem þú leiddir
í Ijós með upprisu þinni, og gerir oss