Bjarmi

Árgangur

Bjarmi - 01.01.1919, Blaðsíða 5

Bjarmi - 01.01.1919, Blaðsíða 5
BJARMI XIII. árg. KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ Reykjavík, 1. janúar 1919. 1. tbl. llagnýlið timann, pvi að mi eru liœltulegir timar (Efes. 5, 16). Alvarleg áramót. Þau eru óvenjulega alvarleg þessi áramót fyrir hvern hugsandi mann. Liðna árið var viðburðaríkara en nokkurt annað ár, sem vjer liöfum lifað, sem nú erum uppi. Hver stór- viðburðurinn öðrum meiri hvert sem litið er. Mest alt árið var alþjóða-ófriður- inn rekinn með meiru kappi, liatri — og grimd, en nokkru sinni fyr, en er þó hæltur nú. Voldug ríki eru beygð í duftið, og sum þeirra eru að liðast sundur. þjóðir og þjóðal)rot, sem stunið hafa undir erlendri kúgun áratugi og enda öldum saman, eru að endurrísa til sjálfslæðs þjóðlífs. Voldugir þjóðhöfðingjar liafa orðið að hröklast úr hásætum, og sumstaðar hafa þeir gripið um stjórnartaumana, sem áður voru lítilsvirtir og fótum troðnir af valdamönnum. Borgara- slyrjaldir fara í vöxt. Mannfjelags- höllin skelfur. Og margir bæta því við, að kirkj- an sje sömuleiðis að þrotum komin, hún haíi reynst ófær til að koma í veg fyrir hörmungar ófriðarins, og verið sumstaðar ekki annað en am- bátt viðkomandi landstjórnar. »Brott með allar þjóðkirkjur, brolt með kristindómskenslu skólanna«, er eilt af herópum jafnaðarmanna. t*ví heflr rússneska þjóðkirkjan fengið að kenna á, og húist við að svipað verði á þj'skalandi og enda víðar innan skamms. Margt er skrafað og skrifað út um heiminn um áhrif ófriðarins og allra uinbyltinganna á sambúð kristinna kirkjudeilda og enda á sjálfan boð- skap kristindótnsins. — Er erfitt að draga af því nokkra fullnaðarályklun, þvi hælt er við, að »svo mæli börn sem vilja«. En flestum her þó saman um, að heimkomnir hermenn, sem ófriðurinn hefir ekki gert að villu- dýrum, heldur kent að ákalla Drottin á degi neyðarinnar, muni heimta meiri satnúð og samvinnu kirkjudeilda en áður var, og að prestarnir pijediki rækilega um synd og dauða og dóm — og hjálpræði Guðs í Jesú Kristi, en leggi hálf-heiðnar heimspekis- útskýringar og guðfræðilegar efasemda- spurningar á hylluna. »Reiði Guðs« og »refsidómar Drottins« eru liætt að vera »framandi« orð í trúmála- hókutn samtíðar vorrar, og enginn gætinn maður trúir framar neinu íimhulfambi um »sigur menningar- innar yfir ófullkomleikum mannanna.« Vjer erum afskektir, sem ísland byggjum, en lljólt munum vjer þó verða varir tnargra áhrifa stórvið- burða liðna ársins út um heiminn; enda enginn skorlur á stór-viðburðum vor á meðal, hæði hjörtum og svört- uin. Eámenna þjóðin vor var Ioksins viðurkend sjálfstætt ríki — eftir langa sjö og liálfa öld — en verður samtímis

x

Bjarmi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.