Bjarmi

Árgangur

Bjarmi - 01.01.1919, Blaðsíða 10

Bjarmi - 01.01.1919, Blaðsíða 10
6 B J ARMl Jónsson, er og góð bók, besla jóla- gjöf handa börnum og unglingum. — Sagan er sjerprentuð úr Heimilis- blaðinu. Mælir Bjarmi hið besta með báðum þessum bókum. G. L. f ...........-.... —=........ - ^ Raddir almennings. yfc—-...— -------- v Rödd f<á Austfjörðum. Iíæri Bjarmi minnl Ýmislegl mætti nú segja um þessa ný- afstöðnu yfirferð biskups* — hjer um Austurland, en bæði er pað, að jeg hefi litið gert að pví að rita og sömul. óupp- lýstur maður að öliu leyti, svo pú verð- ur að taka viljan fyrir verkið. Bað er pá fyrst, að jeg var ekki látinn vita um í minni sókn hve nær biskup mundi verða hjer, og hvort hann mundi halda guðsþjónustu; nú er jeg þó sóknar- nefndarmaður og átti barn, sem fermdist í vor, svo þar voru pó tvö skilyrði fyrir hendi, að mjer mundi verða lilkynt koma i)iskuj)s, en pað fórst einhvern veginn fyrir. Jeg Ijet pó ekki deigan siga með pað. Jeg komst að pví fyrir tilviljun hve nær hann yrði á Eskiíirði og pangað fór jeg, pó erfitt gengi. Hann var par staddur á sunnudag og prjedikaði. Mjer pólti mjög skemtilegt að hlusta á hann; hann valdi sjer að texta orð Pðls úr Kolossabrjefinu. »Jeg lifi að sönnu, pó ekki jeg, heldur lifir Kristur í mjer«. Ekki gal jeg fundið, að i þeirri fögru kenningu væri um neina nýja guðfræði að ræða; mjer virlist mað- urinn vera með lífi og sál í pvi verki, sem liann var að vinna. Þó dáðist jeg mest að framkomu lians við böruin, þeg- ar til spurninga þeirra kom. Svolciðis viðmótsjer maður ckki alstaðar frá prests njc kennara hálfu lil barna, enda voru börnin laus við feimni, og svöruðu ein- arðlega. En mjer (inst lljótl farið yfir sögu, pegar biskup spyr prestana, hvort tíðar sjeu messur. Prcstarnir svara biklausl »aldrei messufall« eða wsjaldan messufall«, en það er ckki orðnð, þólt ekki sjeu 1) Grcinin cr skrifnð i sninar scm leið, en var lcngi á lciðinni suöur. vanalega nema 10—20 manns við hverja messu, og alt af sömu hræðurnar árið um kring. Þetla kalla jeg að draga undan. Sömul. spyr biskup, hvort börn sjeu ekki skírð ínnan árs. Presturinn segir: Já. En þó eru víst ekki all-fá dæmi tíl að börn eru ekki skírð fyr en pau eru tveggja og priggja ára gömul. Parna cr ekki alveg farið með rjett mál frá prests- ins hálfu. Um altarisgöngur spyr bisku]) prestinn, og það sorglega svar liljómar frá vörum prestsins: »Að eins fermíngar- börnin«. Stundum er bætt við: »og að- stendendur peirra«. Og pað jafnvel pótt á næstl. vori hafi verið að eins ein lijón, scm páðu sakramenti með börnunum. Sú fagra og blessunarríka alhöfn er alveg að dej’ja út. Pað er sú alhöfn, sem prestar gjöra lítið til að glæða hjá sóknarbörnunum hjer um slóðir, eins og með allan kristindóms- áhuga. Pví er öllu snúið í veraldar- vafstur og heimsáhyggjur sinammons- yndi meta silt, meir en dýrðar brúðkanp þilt«. Trúar áhuga er hvergi orðið að finna, hvorki hjá kennimönnum nje leik- mönnum. Pað vantar ekki, aðkennímcnn- irnir segi, að maður eigi að elska Guð og góða siðu, rækja bæði kirkjuferðir og halda uppi lnislestrum, syngja Passíu- salma og lleira. En kcnnarinn mikli frá Nasaret segir, að pað sje ekki nóg að segja: »Herra, IIerra«. Pað cr liklega elckí afi'ara-vcrra, að hugur lýlgi máli. Nei, þvi miður vcrður. vist lítið vart við meðul frá prestanna hálfu, sem lækn- að geli trúaiveikleika safnaðanna. Pví er prestum ekki gert að skyldu, að ferð- ast um í söfnuðum sinum, pó ekki væri oftar cn 4—5 sinnum á ári, til að tala um trúmál við fólk, og prjedika svo víða sem liægt er, lialda bibliufyrirlestra og margt fleira, scm ella mundi sannan kristindóm, brýna fyrir fólki altarisgöng- ur, skíra börn svo lljólt, sem því verður við komið o. s. frv. Kæmi svona lagaður áhugi fram frá kennimanns-hálfu, pá mundi verða meiri samhygð en er milli prests og safnaðar. Meir að segja vildi jcg hafa svo strangar rcglur, sem prestunum væri gjörl nð skyldu að gæla innan safnaðar, að cf sannaðist vanræksla, pá væri presturinn bcinlínis rekinn úr cmbætli, og um pann broltrekstur fjölluðu ckki aðrir cn sókn- arnefnd, safnaðarfulltrúi og biskup.

x

Bjarmi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.