Bjarmi - 15.05.1920, Síða 1

BJARMI
E KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XIV. árg.
Reykjavík, 15. maí 1920.
11—12. tbl.
'Tri'iið ekki sjerhverjum aixda, hcldur reijnið andaixa, Iworl pcir sjeu frá Guði. 1. Jóh. 4. 1.
Andatrú og kristindómur.
Eftir
sira Pórð Tónxasson í Horsens.
Um þessar mundir er mikið rætt
og ritað um andatrú.
Rað er eins og að myrkur og öm-
urleiki heimsstyrjaldarinnar hafi gert
hugi manna móttækilegri fyrir drauga-
trú í þessari æfagömlu mynd, svo að
hún jafnvel ætli að komast í önd-
vegi. Úti í menningarlöndunum miklu
vinnur hún áhangendur í stórhópum.
Kynslóðin hafði liðið skipbrot á skerj-
um andlausrar efnisliyggju. í dauða-
teygjunum þrífur hún nú í þella hálm-
strá og hjrgst að linna huggun og von
í »öruggum sönnunum«') þess, að
sálin liíi eftir dauðann — jafnvel von
um tilveru, er sje óháð öllum smá-
munalegum trúar- og siðgæðiskröf-
urn. Eins og að andaheimur »spiri-
tista« sje svo haganlega hafinn yfir
»greinarmun góðs og ills«.
Enn sem komið er verður ekkert
fullyrt um raunverulegt gildi »tilraun-
anna«*). Sumir halda því fram, að
þar sje aðallega að ræða um kæn-
lega gjörðar sjónhverfingar. Aðrir ætla,
að fyrirbrigðin sjeu eingöngu sálar-
fiæðilegs eðlis. Andatrúarmenn sjálfir
fullyrða, að þeir með fulltingi miðl-
anna nái ábyggilegu sambandi við
’) Auðkent hjer.
anda hinna framliðnu. Loks mætti
og hugsa sjer, að upptök andatrúar-
hreyfingarinnar stafi frá »andaverum
vonskunnar«, sem Páll postuli nefnir
»heimsdrottna þessa myrkurs« (Efes.
6, 12).
Eins og enn standa sakir, verður
engu slegið föstu um það, hvað er
sönnu næst i þessum efnum. Til þess
er málið ekki nægilega upplýst. Anda-
trúin er á þvi sviði, þar sem engu
tjáir að beila öðru en strang-vísinda-
legum rannsóknum hálærðra og sam-
viskusamra manna.
En svo mikið virðist þó vera aug-
Ijóst, að sje hjer að ræða um eitlhvað
frá öðrum heimi, þá eru það þó í
öllu falli ekki andar úr ríki Guðs og
ljóssins, sem gjöra vart við sig.
Þessa fullyrðingu staðfestir heilög
rilning tvímælalaust.
Regar í gamla testamentinu eru .
þeir, er wleita frjelta af framliðnum«,[
taldir »Drottni andstyggilegir, ogfyijir
slíkar svívirðingar rekur Drottinp*
Guð þinn, þá burt írá augliti sínu« ,
(V. Mós. 18, 11—12).
Og Jesús varar sjálfur við þvi, að
gefa sig að fölskum og lláráðum
leyndardómum, sem hafðir muni vei ða
á takteinum á hinum síðustn tímum,
»til þess að leiða í villu, ef verða
mætti, jafnvel útvalda« (Matt. 24,
23 -2(5).
En hjer við bætist, að vitneskja sú
um »andana«, sem andatrúarmenn
hafa upp á að bjóða, er svo nauða