Bjarmi - 15.05.1920, Side 3

BJARMI
83
»Ekki man jeg neitt eftir þessu«,
svaraði læknirinn.
»Manstu það ekki? Við töluðum
margt saman það kvöld, »það var
kvöldið sem jeg mintist á myndina
af fallegu stúlkunni, það manstu þó«.
Hvatur læknir leit rannsóknaraug-
um á konu sína.
»Þú fyrirgefur, en þetla hvorki man
jeg nje skil«, sagði hann stygglega.
»En hvað kemur þetta krakkanum
við?«
«Auðvitað tölum við ekkert um
það, úr því þú ert búinn að gleyma
því«, svaraði frú Emma stillilega.
»Svo hún var þunglynd?« hjelt
hún áfram, án þess að gefa því gaum
að maður hennar hvalti hestana spor-
um.
»Hver þá?« spurði hann.
»Móðir Ellu litlu«.
»Það er ekki mitt að vita«.
»Ætli hún hafi haft ástæðu til þess
að vera þunglynd? Fór ekki vel um
hana á Hrauni?«
»Æ, það veit jeg ekki, kona«.
»Dæmalaust líst mjer annars vel á
konuna á Hrauni?« sagði frú Emma
eftir litla þögn.
»So-o-o.
»Já, hún er svo einarðleg en þó
blíðleg«.
»Mjer sjmist hún vera eins og kerl-
ingar gerast«.
»Af hverju ætli hún haíi ekki flutt
karnið til okkar sjálf? Mjer hefði þótt
það svo vel við eigandi. Er hún nokk-
°ð reið við þig, Hvatur?«
»Og því dettur þjer það nú í hug?«
spurði hann í styttingi.
»Mjer heyrðist hún vera svo stutt
i spuna við þig í vor, þegar hún
kom heim að Borg, jeg hjelt að hún
hefði verið að ávita þig eilthvað«.
«Ávita mig! Fyrir hvað svo sem?«
»Jeg heyrði það ekki, því jeg stend
aldrei á hleri — eins og sumir aðr-
ir«, sagði hún og leit brosandi til
mannsins síns.
»Hvernig á mjer að skiljast þetta?«
spurði hann háðslega. »f*ekkirðu kann-
ske einhvern, sem leggur þá list i
vana sinn?«
»Það er ómögulegt að giska á hvað
jeg þekki og livað jeg þekki ekki«,
svaraði luín gleltin. »Og það væri
ranglátt að jeg gæti gert við því þó
einhverjum kynni að misheyrast«,
sagði Hvalur læknir. »Annars verður
þú að fyrirgefa, Emma min góð, þó
jeg endist ekki til að svara öllum
þínum barnalegu spurningum«.
Hún leit niður fyrir sig og brá lit-
um.
»Þú álitur mig altaf barn«, sagði
hún hægt. »En gættu að því að börn-
in og liugsanir þeirra þroskasl með
árum og reynslu. Jeg var auðvitað
lasin, en mjer er batnað«.
»Það er velfarið«, sagði hann glað-
lega og sló ofurlítið i hestinn henn-
ar. »Við náuin ekki háttum með þess-
ari kerlingarreið. Þú varst þó búinn
að tala um að hitta Ellu litlu á fót-
um. Heldurðu hún verði upp með
sjer þegar hún fær fallegu brúðuna,
sem þú keyptir handa henni og öll
þessi ósköp, sem við höfum meðferð-
is handa henni. Þú mált annars vara
þig, Emma, að gera hana ekki óþæga
á öllu þessu dekri«.
»Mjer íinst jeg þurfi að bæta lienni
svo margt«, svaraði frú Emma. »En
jeg dekra alls ekki meira við hana,
heldur en þú sjálfur, — hver keypti
dýrustu leikföngin handa henni, og
hver keypti silkikjól handa henni?
Var það jeg? Nei, kæri vinur, þú
hefir talsvert gaman af að gleðja
hana, rjetl eins og jeg, og fyrir það
er jeg þjer verulega þakklát«.
»Hún er skemtileg, telpan«, sagði
hann brosandi. »Og það er gaman
að hafa hana vel lialdna«,