Bjarmi - 01.05.1922, Qupperneq 4

84
BJfAKMÍ
hendi Jesú hafi verið óumflýjanleg;
— lærisveinar Jesú skildu það ekki
heldur, enda er þetta eitt af inörgu,
sem oss verður ekki til fulls opin-
berað fyr en í eilifðinni. Fórnar-
hugsunin verður engu að síður sú
hugsunin, er besl hjálpar oss til að
meta þýðingu dauða Krists, Tilgangur
fórnanna var ávalt sá að ávinna
eitthvað sjer til handa. Með fórninni,
sem Drottinn Jesú, bar fram á kross-
inum, vildi hann ávinna oss menn-
ina sjer til eignar, vinna oss til að
gefast sjer, svo að hann gæti fært
föðurnum oss sem elskuleg og hiýðin
börn. Með J>ví að fórna lífi sínu á
krossinum hefir Jesú fridkeypl oss
þ. e. keypl friðinn oss lil handa,
friðinn við Guð og sjálfa oss, friðinn
sem vex upp af meðvitundinni um
að eiga í Guði ekki strangan og
refsiþyrstan dómara, heldur ástríkan
föður, sem þráir að faðma að sjer
jafnve! hið brotlegasla mannsins barn
og fullvissa það um fyrirgefning sína
er það í iðrun bjartans flýr til hans.
Krossinn á Golgata r*nir oss hver
feiknar alvara vorr neska föður
er með hjálpræði vort. Svo mikið
hefir hann viljað vinna til og í söl-
urnar leggja, til þess að vjer Ijetum
sætlast við hann. Ivrossinn er að vlsu
ávall í aðra röndina tákn guðlegrar,
heiiagrar reiði yfir syndinni, en hins
vegar og fyrst og fremst verður hann
þó ávalt tákn hins frelsandi og
fyrirgefandi kærleika til syndarans.
Og sem guðdómlegt náðartákn hefir
krossinn á öllum timum flutt synd-
þjáðum sálum frið og svölun fyrir-
gefningarinnar og gerir það enn i
dag. Fyrir því syngur miðaldaspeking-
urinn og skáldið Bonaventura sinn
fagra óð um krossinn:
Krossinn cr i heimi háluni
hjálp og ljós og styrkur sálum,
pyrstum hjörtum svölun sæt;
krossinn líf er kröftugt dauðum,
krossinn auölegö dýr er snauðum,
krossinn er vor króna mæt.
(H. Hálfd.)
Svo sem tákn Guðs frelsandi og fyrir-
gefandi kærleika er krossinn orðinn
oss öllum lifsins trje, því að við hann
er tengt nýtt, eilíft samfjelag við Guð,
grundvaltað á náðinni einni, sam-
fjelag við þann Guð, sem í Jesú
Kristi breiðir faðminn móti börnum
sínum, til þess að vera þeim friður,
bjálp og athvarf í öllum hlutföllum
vors jarðneska lífs. Frá krossinum
talar faðirinn á himnum til vor allra
hið guðdómlega sállarorð í blóði sonar
síns. Fyrir því er krossinn — einmitt
krossinn — orðinn krislnum heimi
»ið Iielgasla athvarf í hörmungahrið
í hretviðrum nauða’ og á andstreymis tíð«.
IJví leitar hugurinn þangað er oss
finst fokið í öll önnur skjói fyrir oss
og þungi syndar og sektar beygir
oss til jarðar.
Pess vegna gelum vjer lalað um
föstudaginn langa, ekki að eins sem
dapra ' rgarhátíð, heldur einnig sem
heilaga þakkarhálíð sannkrislnum
manni, þakkarhátíð til minningar
um alt það sem oss er gefið í og
með fórnardauða Krists á krossinum.
Og svo mikilfenglegt þakkarefni er
krossinn orðinn kristnum heiini, að
taki menn krossinn burl úr kristnu
trúnni, þá er kristna trúin búin að
vera. Sviftur fórnardauða Krists er
kristindómurinn ekki lengur neinn
kristindómur. Sjálft hjartablað trúar-
innar hefir þá verið sært ólífissári.
Pví að í dauða Krists eigum vjer
opinherun ástarþels Guðs á hæsta
stigi, með því að dauði hans er og
verður síðasta stórfelda tilraun hins
guðdómlega kærleika lil þess að
ávinna hjörtu mannanna, svo að þau
gefist Guði í lifandi trausti til synd-